Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |    Mieszkaliśmy na Starym Mieście z ciotką, która urzędnikom prała
 2  I,3 |         szósty w apoteozie. Gdy zaś ciotka, zgorszona tyloma świeckimi
 3  I,3 |    niedowiarku - lamentowała nieraz ciotka - że za te sztuki będą cię
 4  I,3 |              to ci dam!... - wołała ciotka.~- Może jejmość i dasz,
 5  I,3 |      grenadierzyska! - gniewała się ciotka.~- Jejmości zawsze smakowali
 6  I,3 |            Raczek ożenił się z moją ciotką...~...Chcąc, ażebym zupełnie
 7  I,3 |             Raczek pokiwał głową, a ciotka łzy otarła myśląc, że ojciec
 8  I,3 |                  Gdzie? - krzyknęła ciotka.~- Jużci, we Francji.~Ojciec
 9  I,3 |        Raczek i pan Domański wraz z ciotką Zuzanną zebrali się na radę:
10  I,3 |            wypromować na urzędnika; ciotka zalecała rzemiosło, a pan
11  I,3 |           kozaka.~- Wiem - wtrąciła ciotka. - On chce do Mincla.~-
12  I,3 |           Boże miłosierny - jęknęła ciotka - ten drab już chyba na
13  I,3 |             wypukać popiół z fajki. Ciotka rozpłakała się, a wtedy
14  I,3 |           może się odważę - odparła ciotka. - Zawsze miałam przeczucie,
15  I,3 |     niewygodne.~- Cóż?... - spytała ciotka.~- Nowego Napoleona wsadzili
16  I,3 | Zwariowaliście, pijaki! - krzyknęła ciotka chwytając pana Raczka za
17  I,3 |          Nieszczęsny Napoleonie!...~Ciotka wypchnęła za drzwi pana
18  I,3 |          mnie do niego po papier, a ciotka po mydło. Zawsze biegłem
19  I,3 |         który już ożenił się z moją ciotką. Nagle dostrzegłem, że Jan
20  I,5 |           gorszy od niej.~- Może to ciotka Honorata - uspokajała ją
21  I,6 |           nie jesteście zrujnowani. Ciotka lubi być cierpką, ale umie
22  I,6 |             na pewno. - Więc - albo ciotka Hortensja, albo...~- Albo?...~-
23  I,6 |     wiedział, jakim tonem przemawia ciotka...~- Zapewne tonem osoby
24  I,6 |                 Droga Belu! - pisze ciotka. - Zapomnij, aniołku, o
25  I,6 |           po tysiąc razy, kochająca ciotka,~Joanna~Post scriptum. Jutro
26  I,6 |           targa gniew, żal i wstyd. Ciotka ją przeprosiła, ona sama
27  I,6 |            on ma do czynienia z jej ciotką, z ojcem?..."~I otóż zdaje
28  I,6 |    przegrywa w karty, a którego jej ciotka, znana z dumy hrabina Karolowa,
29  I,7 |        pomówić o tym z ojcem albo z ciotką.~- Chcesz powiedzieć - przerwała
30  I,9 |             teraz odesłać do domu z ciotką, i znowu zawiązałby się
31  I,9 |             jeszcze, wyobraź sobie, ciotka jest nim oczarowana, książę
32  I,10|            Raczek ożenił się z moją ciotką) ciągle powtarzał:~- Mówiłem,
33  I,10|          był za granicą. Bo i twoja ciotka, mówię ci - tu zniżył głos -
34  I,10|        ubodzy, a dokoła mój ojciec, ciotka, pan Raczek i pan Domański
35  I,10|        Stary Raczek, co się z twoją ciotką ożenił, to wiesz - umarł,
36  I,10|        Okazało się, że jest to jego ciotka, która ma w Fajsławicach
37  I,10|            panny na wydaniu. Matka, ciotka albo ojciec kupuje coś za
38  I,11|             stóp do głów... Co mnie ciotka z jej radami i prawidłami
39  I,14|             pozował na Anglika, jej ciotka była dumną, prezesową -
40  I,14|         odezwała się za nim hrabina ciotka, która rzadko dziękowała,
41  I,14|              Parogodzinne spacery z ciotką po Łazienkach były tak nudne,
42  I,14|          najmniej - czterdzieści.~- Ciotka mówiła, że za kamienicę
43  I,14|             sześćdziesiąt...~- Ach, ciotka!... - oburzył się pan Tomasz. -
44  I,14|    mieszczanka!... Ale rozumie się, ciotka jej potakuje, bo tu chodzi
45  I,17|        boisz się?... - odezwała się ciotka. ~- Chyba ciocia nie wątpi,
46  I,18|           po sali albo rozmawiała z ciotką. Lecz gdy wyszedł Makbet-Rossi,
47  I,19|         pieniądze, o których mówiła ciotka, że je ktoś w marcu wykupił?.. ~
48  I,19| odpowiedziała hrabina całując ją. - Ciotka zawsze o tobie myśli. Dla
49  I,19|            cię, Belu - upominała ją ciotka - tego nie rób. Ja właśnie
50  I,19|    uśmiechnęła się panna Izabela. - Ciotka mówi, że jest bardzo piękny... ~-
51  I,19|             droga Belciu - kończyła ciotka - postępować tak, ażeby
52  I,19|      podobał jej się ten nacisk. ~- Ciotka tak mnie proteguje - rzekła
53  I,19|        Kazio, jak mówiła mi wczoraj ciotka, jest do wzięcia... Panna
54  I,19|               Tak przynajmniej chce ciotka i ojciec. Mnie się jednak
55 II,7 |           Powiem ci, Belu, że twoja ciotka nigdy już nie będzie mieć
56 II,7 |          pobudek, dla których twoja ciotka usiłuje dziś lekceważyć
57 II,7 |             a pierwszą będzie twoja ciotka, jeżeli zdarzy się interes.
58 II,12|           trochę ojciec... i trochę ciotka.~- I mówisz z nim tak wprost?...~-
59 II,12|             na lato?~- Czy ja wiem? Ciotka Hortensja jest trochę słaba,
60 II,17|          miałem uroczystą rozmowę z ciotką, która koniecznie namawia
61 II,17|           Już wiem, ile mi zapisała ciotka Hortensja: oto sześćdziesiąt