Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |             W roku 1870 wrócił do Warszawy z niewielkim fundusikiem.
 2  I,4 |          się południe, lecz ulice Warszawy są prawie puste. Ludzie
 3  I,5 |           Tomasz nie ruszał się z Warszawy, za mało mając już pieniędzy,
 4  I,10|        1853 roku mogłem jechać do Warszawy. Zwrócono mi nawet patent
 5  I,10|        dziesiątej zajechaliśmy do Warszawy. Muszę dodać, że wszyscy
 6  I,10|      Głównie kupcy i fabrykanci z Warszawy, z prowincji, z Moskwy,
 7  I,11|    dziecku.~W czerwcu fizjognomia Warszawy ulega widocznej zmianie.
 8  I,11|       drogę uporządkowania handlu Warszawy z zagranicą, co stanowi
 9  I,12|           pejzaż, niestosowny dla Warszawy, zasłaniano teraz rusztowaniami
10  I,12|         kamienicy, a kamienica do Warszawy.~Prawdziwą osobliwość stanowiła
11  I,16|          przyjechał na występy do Warszawy. Natychmiast odwiedził hrabinę
12  I,16|           o przybyciu Rossiego do Warszawy i o tym, że jej nie zapomniał,
13  I,17|            ale policzę to na karb Warszawy, nie Rossiego... Doprawdy,
14  I,17|          żałuje, że przyjechał do Warszawy... Artyści nie wyłączając
15  I,18|         Ignacemu album z widokami Warszawy i warszawianek, co razem
16  I,18|         miał podać Rossiemu album Warszawy i jej piękności. Pan Ignacy
17  I,19|          Nie!... Na zimę wrócą do Warszawy, ażeby znowu otworzyć dom.
18  I,19|        nie byłby tak zadowolony z Warszawy, gdyby nie troskliwość Wokulskiego.
19 II,1 |    Londynu do Paryża bliżej niż z Warszawy do Zamościa... ~Ej!... panie
20 II,1 | rezultacie - przywoziła chłopa do Warszawy. ~Przez dwa pierwsze lata
21 II,2 |           na wsi... tak daleko od Warszawy... - odparł mężczyzna. ~-
22 II,3 |           kwadrans po wyjeździe z Warszawy koleją warszawsko - bydgoską
23 II,3 |          w miarę oddalania się od Warszawy. Za Pruszkowem prawie ucieszyły
24 II,3 |          gdyby co najmniej połowa Warszawy biegła na zobaczenie jakiegoś
25 II,3 |    natrętną, przed którą uciekł z Warszawy. Przez pewien czas zdawało
26 II,3 |           przed którym wyjechał z Warszawy, było już tu i stało za
27 II,3 |        jesteście, obywatelu? ~- Z Warszawy. ~- Ah, ca... Piękny kraj...
28 II,3 |        pięć stopni wyższą aniżeli Warszawy. Znaczy, że ów Paryż ma
29 II,3 |         bardziej odsuwające go od Warszawy i coraz mocniej przykuwające
30 II,4 |    ciągnął go do Geista, serce do Warszawy. Czuł, że lada dzień coś
31 II,4 |           rzeczach, a ponieważ do Warszawy już nie wrócę, proszę cię
32 II,4 |         przez siebie wyrazów: "do Warszawy już nie wrócę..." ~"Dlaczego
33 II,4 |        Wokulskiemu duży list. ~"Z Warszawy - szepnął. - Od Rzeckiego?...
34 II,5 |             Wróciwszy z Paryża do Warszawy, Wokulski zastał drugi list
35 II,5 |      gdzie mi dom odnawiają, to z Warszawy... Teraz wracam z Wiednia,
36 II,5 |           do prezesowej depeszę z Warszawy, ale mówi mi zawiadowca,
37 II,6 |         zgiełkiem Paryża, hałasem Warszawy, dudnieniem kolei żelaznych
38 II,8 |        dobrze napis, wezmę cię do Warszawy na jakiś czas...Tam przekonam
39 II,8 |    Wokulski. - Kiedy pan wróci do Warszawy, niech pan do mnie wstąpi.
40 II,8 |           zabierać się w drogę do Warszawy. Załatwiwszy to poszedł
41 II,10|           Mówią coś o kanalizacji Warszawy. Był nawet u nas książę
42 II,12|          Potem Wokulski zniknął z Warszawy, rozeszła się wieść, że
43 II,13|            Mówi coś o wyjeździe z Warszawy... Może byś tam wstąpił?..~-
44 II,14|        jeden nie musiał uciekać z Warszawy wygnany przez oszczerstwa,
45 II,15|        zapytał go pan Tomasz.~- Z Warszawy - odparł Wokulski. - Muszę
46 II,15|            Kiedy jedzie pociąg do Warszawy? - spytał go Wokulski.~-
47 II,15|    Wokulski. - Końmi można... A z Warszawy o której?~- Za trzy kwadranse.
48 II,15|         plantu poszedł w kierunku Warszawy. Człowiek patrzył za nim,
49 II,15|     szepnął Wokulski. - Wracam do Warszawy... zabiorę się do jakiejkolwiek
50 II,16|   Stawskiej i z nią przyjechał do Warszawy. Potem odwiózł ją pod Częstochowę,
51 II,16|   pierwszy raz po jej wyjeździe z Warszawy, jakby we mnie piorun trzasł,
52 II,17|           Skierniewic powrócił do Warszawy.~Około piątej rano kupił
53 II,17|        własnego mieszkania, ulice Warszawy, Paryż... Otucha rosła;
54 II,17|     Dlatego właśnie przyjechał do Warszawy, ażeby kupić materiały i
55 II,19|       wyjechał z Moskwy i dąży do Warszawy? W południe przypominał
56 II,19|        może wraca w tej chwili do Warszawy i w wagonie zabiera się
57 II,19|       Zasławia, Wysocki, furman z Warszawy, i drugi Wysocki, jego brat,
58 II,19|      Młody człowiek przyjechał do Warszawy niespodzianie i przyszedł
59 II,19|      nawet chciała, ażebym sam do Warszawy pojechał, zwyczajnie jak
60 II,19|          ażeby sprowadziła się do Warszawy i zawiązała z nim spółkę ;