Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |           O, du Spitzbub!... jak tobie dam dziesięć raz dyscyplin,
 2  I,4 |     Wokulski jadł.~- No, a jakże tobie poszło? - zapytał Rzecki
 3  I,4 |         co trzysta tysięcy rubli tobie, któremu wystarczało tysiąc
 4  I,6 |        mówi ze zdziwieniem:~- Co tobie, Belciu?...~Światło w przedpokoju
 5  I,6 |   napełniają się łzami.~-Zresztą tobie powiem, tylko nie zdradź
 6  I,8 |        zrobisz ludziom, którzy w tobie położyli nadzieję?..."~"
 7  I,9 |             Niechże przynajmniej tobie zmarły Chrystus dotrzyma
 8  I,9 |         jego zakłopotanie. - Nie tobie dziwię się, moje dziecko,
 9  I,9 |   szeroko otwartymi oczyma.~- Co tobie? - zapytała prezesowa.~-
10  I,9 |     radości, książę mówi tylko o tobie... A jeszcze ten wypadek
11  I,10|          gdyby się nie poznał na tobie!~...Alem się też rozgadał,
12  I,11|      zniknęła jedna kobieta, a w tobie pamięć o niej, czymże byś
13  I,12|          się oszczędności, to ja tobie na te kortowe odzienie posyłam
14  I,12|     będziesz dobrze uczył, to ja tobie po wakacje sprawie takie
15  I,16|      Cokolwiek jednakże dostanę, tobie oddam, panie Stanisławie. ~
16  I,16|      narażania swego kredytu. ~- Tobie oddam, panie Stanisławie -
17  I,18|     kędzierzawemu: ~- Rób, mówię tobie, Ksawery, jak ja. Ja nie
18  I,18|     kocham. Już trzy lata, mówię tobie, chcę kupić niewielki domik,
19  I,18|      ludzie dają. I kiedy, mówię tobie, już nabrałem doświadczenia
20  I,18|          przysłuchiwać, to mówię tobie; ubijemy interes... ~- Czycho!... -
21  I,19|              Na czym? ~- Dziś na tobie. Myślałem, że człowiek,
22  I,19|  Wokulski. ~- Powiedz - byłem... Tobie się zdaje, że dopiero ty
23  I,19|        odebrał należną mi sumę i tobie doręczył ją, panie Stanisławie...
24  I,19|     zawołał pan Tomasz: - Dzięki tobie przekonałem się, że wyraz
25  I,19|       Zaczął płakać. ~- Papo, co tobie?... Ja poszlę po doktora.... -
26  I,19|    całując ją. - Ciotka zawsze o tobie myśli. Dla ciebie jest to
27  I,19|          ażeby chłopiec myślał o tobie przez drogę i na wsi, dokąd
28 II,1 |   zapytując: ~- Czego chcesz? ~- Tobie coś jest. ~- Nic. ~- Już
29 II,1 |        przy nogach i rzekłem: ~- Tobie coś jest, Stachu?... Powiedz,
30 II,1 |       schodów wyjść z piwnicy? A tobie zachciewa się od razu skoczyć
31 II,1 |         chodzić, że Kasia jest w tobie zakochana - rzekłem. ~-
32 II,3 |     hotelu przy Operze. Powiadam tobie, cud, nie miasto! No, a
33 II,3 |       Sekwaną i Rivoli... Eh! ja tobie mówię, cud, nie miasto...
34 II,3 |      jest odpowiedź. ~- Zaraz ja tobie odpowiem - mówi Suzin. -
35 II,3 |         dla mnie. Zresztą, mówię tobie, jak zejdziemy tam na dół,
36 II,3 |        zarobię dziesięć procent, tobie dam dziesięć procent od
37 II,4 |           No i nareszcie, powiem tobie, Stanisławie Piotrowiczu,
38 II,4 |          niejednej rzeczy. Radzę tobie, daj ty jej co zarobić przed
39 II,4 |        dasz adwokatowi rubla, on tobie sto wyciągnie. Ach, ty ojcze
40 II,4 |         siła...), na czym, mówię tobie, nie zyskasz rozbitej kopiejki,
41 II,4 |     myślisz, że nikt nie wie, co tobie dolega? Tymczasem wszyscy
42 II,4 |       Piotrowiczu, już komu, ale tobie nie godzi się awansować
43 II,4 |         myślisz: ja nie wiem, że tobie chodzi o kobietę?... Nu,
44 II,4 |     kiedy masz pieniądze. Ale ja tobie, Stanisławie Piotrowiczu,
45 II,4 | zdrapanie. Otóż, gołąbku, powiem tobie przypowieść. Znajduje się
46 II,4 |       pluń na wszystko... Ale co tobie?... Boli? prawda...No, pokosztuj
47 II,6 |   podobieństwo Adamowych synów. "Tobie już nie wolno kochać, ty
48 II,8 |          i wszędzie będę ja przy tobie, bom wszędzie cząstkę mej
49 II,8 |          i wszędzie będę ja przy tobie..."~"A jeżeli nie?..." -
50 II,13|    nieledwie przeraził się.~- Co tobie? - zapytał~- Powinszuj mi.
51 II,15|          pierniczki uwielbień... Tobie niekiedy potrzeba szampana,
52 II,15|    oprócz majątku. Nie zapomnę o tobie, chociaż... Wolałbym już
53 II,16|          ona i dawniej robiła na tobie wrażenie.~- Ale nie takie.
54 II,17|         mi na myśl... Uważasz... tobie potrzeba dłuższego wypoczynku,
55 II,17|      Szuman - kto dziś jest przy tobie?... Ja, Żyd, tak pogardzony
56 II,17|     Wokulski przeraził się.~- Co tobie, Ignacy?... - zawołał.~-
57 II,17|      każdy namawia, ażebym ja po tobie prowadził spółkę...~- Właściwie
58 II,17|   Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie, ~Bom wszędzie cząstkę mej
59 II,17|     krótsze życie, którego część tobie oddajemy?... Czy pracą,
60 II,17|     widzisz, mówił mi Szuman, że tobie na gwałt potrzeba romansu...~-