Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |         Wychudłeś, pobladłeś...~- Owszem, trochę nabieram ciała.~-
 2  I,4 |        szynkę i trochę kawioru.~- Owszem.~- Może co wypijesz? Mam
 3  I,4 |  pisywałem listy bardzo życzliwe, owszem, może nawet za sentymentalne.
 4  I,6 |       Prosta forma, i nic więcej. Owszem, możecie zyskać, podczas
 5  I,7 |   przestała kochać panny Izabeli; owszem - jej energia i poświęcenie,
 6  I,8 |         jakby w jeden organizm?~- Owszem. Przy ciągłej pracy umysłowej
 7  I,8 |      wstępuje na wyższe szczeble. Owszem, tam nawet ci wyżsi przyciągają
 8  I,10|           ale armat nie słyszę... Owszem, słyszę - dodałem skupiwszy
 9  I,10|      interesu natury materialnej. Owszem, pomimo największych nieporozumień
10  I,10|          Adieu, panie Rzecki...~-"Owszem, nie zaniedbam wspomnieć
11  I,11|        nie tylko nie gardził, ale owszem: miał dla nich życzliwość,
12  I,11|      pójść w stronę Łazienek...~- Owszem - odparł Ochocki. - Wpadnę
13  I,11|   Łazienkom? - spytał Wokulski.~- Owszem.~Jakiś czas szli milcząc.
14  I,11|          nigdy nie obojętnieją... Owszem, coraz wydają się droższymi...~-
15  I,12|         dyrektor. - Trzyma pan?~- Owszem - odpowiedział Wokulski.~-
16  I,12|          stary jej nie skrzywdzi, owszem... Na wyścigu, panie, pójdzie
17  I,14|        spytała chłodno hrabina.~- Owszem, jeżeli wygram od cioci
18  I,15|        tak wstrętny nie jestem."~"Owszem, możesz nim być, jak najpiękniejszy
19  I,17|     dostrzegł ani śladu niechęci. Owszem - figlarny uśmiech. ~"Odpowiedziałaby -
20  I,18|     Makbeta, może panu dać?... ~- Owszem. Ale... ten wielbiciel,
21  I,18|         pretensji do Wokulskiego; owszem, zaczął nawet podejrzewać,
22  I,19|          będzie... Co do majątku, owszem, niech nim rządzi; ale opiekunem!...
23  I,19|        naiwności pana Tomasza. ~- Owszem - rzekł nie mogąc pohamować
24 II,1 |        kupiłem kamienicę Łęckich. Owszem, zajdź tam i ponaznaczaj
25 II,2 |             Możecie nas wypędzić, owszem!... Wtedy dopiero przekonacie
26 II,2 |          które sypią do garnka... Owszem, wypędźcie nas!... Wtedy
27 II,2 |        wynosić z mieszkania... ~- Owszem, panie! - odpowiedziałem
28 II,3 |            Ale nie skończyła się; owszem, do rana wzrosła i rosła
29 II,4 |                 Że jej nie ma. ~- Owszem, jest - odparł Geist. -
30 II,4 |           pan o tym?~- Ani myślę. Owszem, ta bezwładność mózgów daje
31 II,5 |             powtórzył Wokulski. - Owszem, niech będzie łaskaw.... ~
32 II,5 |       towarzysz nie odpowiada. ~- Owszem, bardzo piękne. Komuż to
33 II,6 |      sobie? - spytał Wokulski. ~- Owszem, ale... myślałam, że panu
34 II,6 |         robię panu zarzutu, tylko owszem, uważam to za chlubny przykład
35 II,6 |        tak krótką znajomość... ~- Owszem, słucham... Może pańskie
36 II,7 |     szczęśliwa?... ~- Ach, ja!... Owszem... Ale nie w ten sposób
37 II,7 |    wykwintniejszych obyczajów? ~- Owszem, jest, ale taką rolę w społeczeństwie
38 II,7 |          po owym wypadku. ~- Panu owszem - odparła podając mu rękę.
39 II,7 |       przeznaczył Wokulskiego. ~- Owszem, niech powozi, niech wywraca... -
40 II,7 |           chodzi o zjedzenie...~- Owszem, jeżeli zgodzisz się pan
41 II,8 |       jutro bez cienia pretensji, owszem, zupełnie wyleczony.~- Każdy
42 II,8 |           a nawet Zasławscy... ~- Owszem, jeżeli pani życzy sobie,
43 II,8 |       zmieszał się tą propozycją; owszem, uśmiechnął się i zaczął: ~-
44 II,9 |          się pani Misiewiczowa.~- Owszem, bardzo - wtrąciła pani
45 II,9 |         to, ale nie zmieszał się. Owszem, z najlepszą miną zatarł
46 II,10|         sprzedać tej kamienicy?~- Owszem - odpowiedziałem rozdrażniony -
47 II,10|  wzmocniła w Maruszewiczu otuchy. Owszem, zdawał się być jeszcze
48 II,11|          jak zwykle przy robocie. Owszem, powiedziałbym nawet, że
49 II,11| opowiadała pani Misiewiczowa.~"...Owszem, ile tylko razy pan zechce..." -
50 II,11|  powinniście się wyprowadzić." - "Owszem - mówią ze środka - ale
51 II,12|          Wolno wiedzieć, jaki? ~- Owszem, nawet zależy mi, ażeby
52 II,12|     Czyżbyś tego nie rozumiała?~- Owszem. I cóż dalej? - badała pani
53 II,13|        Mówiłeś z nią o sklepie?~- Owszem; pożyczyłem jej nawet tysiąc
54 II,14|           o honor nazwiska?~- Ale owszem!... Zacznijże się nareszcie
55 II,17|        nie lubisz Szlangbaunla?~- Owszem, nawet podziwiam go i chciałbym
56 II,17|    prześladował wizytami...~- Ale owszem, przychodź jak najczęściej -
57 II,17|           występki jednostek...~- Owszem, wy wszyscy odpowiadacie,
58 II,17|                zapytał Ochocki.~- Owszem, niech pan mówi... Chociaż...
59 II,17|           przykład pieniądze?..~- Owszem, pojechałbym, ale najpierwej
60 II,17|         mi spełnienia zamiarów?~- Owszem, ale muszę je pierwej poznać.~-