Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |      którymi ojciec przyozdabiał swój pokój. Był tam jeden Napoleon
 2  I,3 |        zamazane kubki, staruszka swój dzbanek i obie znikały.~
 3  I,5 |       Tomasz postradał nie tylko swój majątek, ale nawet posag
 4  I,6 |         znowu poczęła patrzeć na swój pokój, który wydał jej się
 5  I,6 |         piękną twarz, siwe wąsy, swój ciemny żakiet bez zarzutu,
 6  I,6 |        gdy odbierze pieniądze za swój serwis, sama wręczy ojcu
 7  I,6 |       przechodzi tam i na powrót swój gabinet, wreszcie siada
 8  I,7 |      Wielką Środę ofiarowała jej swój powóz.~- Przejedź się, aniołku,
 9  I,7 |         Lisiecki urwał w połowie swój okrągły frazes o stylu kandelabrów,
10  I,8 | przypadkiem spojrzał w prawo, na swój nowo wykończony sklep, przed
11  I,8 |          nagle zobaczył na ziemi swój własny cień. Potem przypomniał
12  I,9 |    półimperiałów."~Więc rozwinął swój rulon, znowu dołożył dziesięć
13  I,9 | ukłoniwszy się hrabinie, położył swój rulon imperiałów.~"Boże -
14  I,9 |    przerwało jej mowę. Powąchała swój flakonik, odpoczęła i zaczęła
15  I,10|          i węgierską piechotę, i swój wystrzelany pluton... Niekiedy
16  I,10|         i położywszy na kantorku swój bilet wizytowy, mówi dosyć
17  I,12|  utrzymałby go.~Wydobył z biurka swój notatnik i począł rachować:~"
18  I,13|  Wokulski posępny. Baron gładząc swój rzadki zarost przypatrywał
19  I,14|      Wokulskiego; powierzyłby mu swój kapitał, otoczyłby go protekcją,
20  I,14|    Marzyła, że Wokulski sprzedał swój sklep, a kupił dobra ziemskie,
21  I,15|       się do piaskarza wiozącego swój towar nędznym koniem w podługowatej
22  I,16|       Łęcka. Rzuć nazwisko, rzuć swój zawód... Tak, ale cóżby
23  I,17|        zasuwkę mrucząc: ~- Widać swój... Żyd by tak nie dzwonił... ~
24  I,17|        doktór. ~Wokulski wydobył swój bilet i dwa ruble. ~- Kiedyż
25  I,17|        że pan w pół roku odzyska swój nakład na tę kamienicę i
26  I,18|         dojrzał jednak gniewu za swój postępek. Był przecież tak
27  I,18|       rozpłacze, porwał ze stołu swój cylinder sprzed wojny francusko -
28  I,18|       sto dwadzieścia tysięcy za swój dom, to znaczy, że Stach
29  I,19|    podobno umieściliście u niego swój kapitalik. Mały on jest,
30  I,19|         coś wypaść... ~- Wycofać swój kapitał może pan nawet w
31  I,19|          ręce, następnie padł na swój wielki fotel i znowu kilka
32 II,1 |    żadnemu koledze, tylko zabrał swój tłomoczek i szedł ku drzwiom. ~-
33 II,1 |          razie Stach znowu łatał swój balon, naprawiał maszynkę,
34 II,1 |     zupełnie zmienił tryb życia. Swój balon z wiatrakiem rzucił
35 II,1 |        do Bułgarii, gdzie zdobył swój olbrzymi majątek, a w parę
36 II,2 |          choćby miała oddać cały swój majątek... A niemały to
37 II,2 |          Tymczasem rządca zapiął swój poplamiony surdut na dwa
38 II,2 |      Stach opatrzy się i sprzeda swój nabytek, który wcale nie
39 II,3 |  Warszawie!..."~Przypomina sobie swój sklep, ozdobę miasta, rumieni
40 II,3 |         Niech pan raczy zostawić swój adres - odpowiedział Wokulski. ~-
41 II,4 |          zaopatrzą się w broń na swój wyłączny użytek; niechaj
42 II,7 |       odezwał się baron ukazując swój piękny garnitur sztucznych
43 II,8 |   dziwnym uczuciem myślał, że za swój jednoroczny dochód mógłby
44 II,8 |      cukrowni? - rzekła wąchając swój flakonik, co było znakiem
45 II,10|    prawda, panie Wokulski, że za swój dom chce pan od baronowej
46 II,12|    przecie człowiekiem, który ma swój własny program, ba! nawet
47 II,12|    odparł, natychmiast wykonując swój zamiar.~- Proszę nie całować
48 II,12|        tymczasem wciąż wykonywał swój chytry plan. z początku
49 II,13|       Wokulskim. Zawsze znajdzie swój swego: marzyciel marzyciela...~-
50 II,14|    Według umowy z panem mam mieć swój pokój...~Pani baronowa zmieszała
51 II,14|         z rodziny, która zrobiła swój majątek, i dlatego mówię
52 II,15|          mieć pretensji: znalazł swój swoją. Ani do niej... Tak,
53 II,17|          zaopatrzą się w broń na swój wyłączny użytek; niechaj
54 II,17|      dużo.~- Więc chcesz odebrać swój kapitał na święty Jan? -
55 II,17|      każdy wspólnik mógł wycofać swój wkład. To było wasze wyraźne
56 II,17|      oprócz drobnej części, cały swój majątek zapisała na cele
57 II,17|      nieszczęśliwym, tak oceniać swój upadek i tak rozumieć, że
58 II,19|       zależy mi na tym - kończył swój list - ażeby wszystko, co
59 II,19|   nadziei, że pan Ignacy umieści swój kapitał w jego kantorze