Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |          nie zamieni, a to przykra rzecz znaleźć w miejsce nowych
 2  I,3 |            ja sierota!...~- Wielka rzecz! - odezwał się pan Raczek. -
 3  I,5 |      towarzystwem salonów...~Jedna rzecz w wysokim stopniu ułatwiała
 4  I,8 |            poszedł w lewo.~"Dziwna rzecz, jak mnie to wszystko mało
 5  I,8 |            ku północy.~"Szczególna rzecz - mówił. - Każdy ptak w
 6  I,8 |      Zdawało mu się, że każda taka rzecz jest chora albo zraniona,
 7  I,8 |       dopiero dziś, przed godziną.~Rzecz dziwna! przecie miał już
 8  I,8 |     niedostatku Wysockiego.~" Mała rzecz!..."~" Przenieść jego brata
 9  I,9 |           chwili na kościół jak na rzecz zupełnie nową dla siebie.~"
10  I,10|         niebieskawej barwy.~Dziwna rzecz: huk, choć silniejszy teraz,
11  I,10|          że Jaś Mincel zrobił inną rzecz, choć nie wspomniał o niej
12  I,10|         którym będę dziedziczyć...~Rzecz ciekawa. Ojciec Szlangbauma
13  I,11|           siebie.~- Kobiety, ważna rzecz. Kochałem się już, zaraz,
14  I,11|        desperackie myśli... Głupia rzecz, miłość... Poznajesz, kochasz,
15  I,11|        wielka idea... Dziwaczna to rzecz: machina latająca, ale faktem
16  I,12|           usiadłszy na fotelu.- To rzecz tych panów, ile zbiorą gotówki.~-
17  I,13|      odpowiedział Wokulski.~- Mała rzecz... bardzo proszę... nic
18  I,15|        mądry?... Cóż to za okropna rzecz posiadając wielki kapitał
19  I,17|          do Wokulskiego. Uważał za rzecz naturalną, że kupiec zarabia
20  I,18|    domyślić. Zauważył przecie inną rzecz: ile razy nie było Rossiego
21  I,19|           duży kredyt, a to główna rzecz - uspakajał ją pan Tomasz.~
22  I,19|            będziemy płacili na jej rzecz jakieś czterysta rubli rocznie.
23 II,1 |           człowiekiem podobne hece rzecz tak zwyczajna jak miłość. ~-
24 II,1 |        roboty, i wtedy-trafiła się rzecz dziwna. Kupcy nie dali mu
25 II,2 |           chyba oszalałbym nudów. ~Rzecz jest taka. Pisze do mnie
26 II,2 |        odparł: ~- Widziałem lepszą rzecz, panie... Podczas kompanii
27 II,3 |       Pewnie dziwi to pana, ale... rzecz jest ważna... zbyt ważna...
28 II,4 |                Nu, kobieta smaczna rzecz i bywa, że nawet innemu
29 II,4 |           który nie bije pokłonów. Rzecz całkiem naturalna. Tylko
30 II,4 |               mruknął. ~W salonie, rzecz naturalna, były złocone
31 II,4 |       lżejszy od wody... niepojęta rzecz!... ~- Albo metal o jakie
32 II,6 |         nie uwielbiać, a uwielbiać rzecz niebezpieczna. Starskiemu
33 II,6 | powiedzieli, że małżeństwo to taka rzecz osobista... Zwróciłem ich
34 II,6 |           cha! cha!... Jedna tylko rzecz napełnia mnie obawą: że
35 II,8 |        będzie za rok?... ~- Dziwna rzecz!... - szepnął Wokulski. -
36 II,8 |            z nią nie ożeni. Ale to rzecz ciężka i nawet niebezpieczna,
37 II,8 |       przyjechał, musi odjechać... Rzecz całkiem naturalna..."~Nawet
38 II,9 |         kilka dni sztorami.~Wtedy (rzecz nie do uwierzenia) palą
39 II,11|     starozakonny, nie uważałbym za rzecz niemożliwą.~On to widać
40 II,11|           niej nie może. Najgorsza rzecz spóźnione amory, osobliwie,
41 II,11|         dostać.~- Otóż to!... Cała rzecz w tym, ażeby pani Stawka
42 II,11|   przypuściłby kto, że taka drobna rzecz jak lalka może przyczynić
43 II,11|           uda się zrobić zamach na rzecz małego Napoleonka. Tymczasem
44 II,12|      spędzał cały wieczór i dziwna rzecz, w jej towarzystwie znajdował
45 II,12|           jeszcze dostrzegła jedną rzecz: oto - miał oczy wielkie
46 II,13|       Machina latająca śmieszna to rzecz na pozór, ale tylko na pozór;
47 II,13|       wpływem narkotyku.~"Straszna rzecz! - pomyślał Wokulski. -
48 II,13|        talizman?~- Prawie. Jest to rzecz, która mogła mnie wyciągnąć
49 II,14|         klaczy, i najskrupulatniej rzecz wyjaśniłem... Maruszewicz
50 II,14|  dostaniesz się do więzienia. Cała rzecz, że ja nie chcę panu ułatwiać
51 II,14|         jeden więzień. Straszna to rzecz uwięzić kogoś, nawet złodzieja
52 II,16|    wyznania, bo wyznanie to święta rzecz!... Gdzież wolność sumienia?...
53 II,17|        Boga, Stachu! czyby to była rzecz rozsądna z nasze strony,
54 II,17|       doniosłego - mówił Ochocki.- Rzecz jest taka. Ja nieraz napomykałem
55 II,17|           Za miłość.~- I to piękna rzecz! Ale jeżeli pan Starski
56 II,17|         się kokotami... Ale dziwna rzecz: posiadając względy mężczyzn,
57 II,17|             W tej chwili stała się rzecz dziwna. Wokulski nagle schwycił
58 II,19| kilkadziesiąt lat naprzód, a każda rzecz nieznana i nierozstrzygnięta
59 II,19|            weszli inni.~- Straszna rzecz! - odezwał się doktór. -