Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |       wejrzenie w jego załzawionych oczach, spytał zniżonym głosem:~-
 2  I,3 |         choćby kilku groszy, było w oczach Mincla takim występkiem
 3  I,4 |         kiwały głowami o wybladłych oczach. A wszystkie szelesty liści,
 4  I,7 |           dodał spostrzegłszy w jej oczach zapytanie.~- Pan spodziewa
 5  I,9 |         Wokulski i pociemniało mu w oczach.~- Wyobraź pan sobie, że
 6  I,10|            miał spieczone usta, a w oczach blade iskry.~- Boję się,
 7  I,10|      śmiesznym, ale ja miałem łzy w oczach...~Patrzyłem na jego surową
 8  I,10|         Niech żyje"" - miałem łzy w oczach. Pobiegłem do Wokulskiego
 9  I,11|           Wokulskiemu pociemniało w oczach.~- Proś.~Książę wszedł.~-
10  I,11|            książę prawie ze łzami w oczach.~- Panowie!... - wrzasnął
11  I,12|              które podarłeś w moich oczach. Pamiętaj Pan: kobiety tak
12  I,12|       latające maszyny zmalały mu w oczach. Miał znowu energię jak
13  I,13|    grzecznością, która nawet w jego oczach wyglądała na pokorę.~- Co
14  I,14|            zakręciły się w pięknych oczach panny Izabeli), on zastrzelił
15  I,16|             spojrzenie w zdumionych oczach Wokulskiego i lekko pochylając
16  I,18|          której nieco podmalowanych oczach pan Ignacy nie dojrzał jednak
17  I,18|            a Rzecki w jej zapadłych oczach i lekko posiniałych ustach
18  I,18|         Panu Ignacemu pociemniało w oczach. ~"Jezus, Maria! - szepcze. -
19  I,19|             cicho Rzecki z trwogą w oczach, ale i z uśmiechem na ustach. ~
20  I,19|             falował na piersiach. W oczach zapalały mu się i gasły
21  I,19|        przelocie... W końcu w moich oczach wymieniano nawet uściski...
22  I,19|            sieć czerwonych żyłek na oczach świadczyła jeszcze o minionym
23  I,19|             blady, z błyskawicami w oczach. Stanął przed panem Tomaszem
24  I,19|      rumieniec oblał jej twarz, a w oczach zamigotało rozmarzenie.
25  I,19|            dyskredytują mężczyznę w oczach kobiet. - W Chinach zrobił
26 II,1 |             widząc, że mi chłopak w oczach dziadzieje, podsunąłem mu
27 II,2 |          nienawiści, jaki błysnął w oczach pani baronowej przy wymówieniu
28 II,4 |            kąpać. Czym jestem w jej oczach obok tych wykwintnisiów,
29 II,5 |               Właśnie dostrzegłem w oczach pańskich znużenie i mimo
30 II,7 |             Od tej chwili Starski w oczach hrabiny stracił wszelką
31 II,7 |           kobiecy. Pociemniało mu w oczach, chciał uciec i powiedzieć
32 II,7 | osamotnieniu rozpaczy? Gdyby ktoś w oczach pańskich zapadał w przepaść
33 II,7 |            to my wydajemy się w ich oczach głupsi i niedołężniejsi,
34 II,7 |           ją zdyskredytować w moich oczach?... No, jeżeli kocha, po
35 II,8 |        jeżeli ten, który w pańskich oczach jest tylko bałamutem czy
36 II,9 |          dyplomatą i nowatorem...~W oczach zaczęły mi ognie latać.
37 II,10|         Helenie łzy zakręciły się w oczach i została.~Opowiedziawszy
38 II,10|       jeżeli nie dostrzegłem w jego oczach rzadko trafiającego się
39 II,12|          zaczęło robić się ciemno w oczach. Więc wstał i pożegnawszy
40 II,13|      wzruszając ramionami.- W moich oczach Wokulski zrobił fortunę,
41 II,13|           Naiwny mieszczanin w jego oczach wyrósł na posłannika odwiecznej
42 II,13|             nie straciłby nic w jej oczach. Ale wiadomość, że zrobił
43 II,13|             a to poniża mężczyznę w oczach kobiet. Zirytowałeś się
44 II,14|         pierwszy raz zobaczył łzy w oczach panny Izabeli.~"Jaka ona
45 II,15|        galanteryjnego szkodził mu w oczach panny Izabeli. Natomiast
46 II,15|             powodu spotężniał w jej oczach, a Starski wydał się małym
47 II,17|          śpiewy, na honor, łzy mi w oczach stanęły... Co tu gadać...
48 II,17|            masz bielmo, i to nie na oczach, ale na mózgu...~- Jakże
49 II,17|    odpowiadał krótko i cierpko, a w oczach paliła mu się gorączka.~-
50 II,17|           ironią.~Książę miał łzy w oczach.~- Myślałem - mówił wzruszony -
51 II,17|          panna Izabela i ze łzami w oczach zapytywała go, czemu ją
52 II,17|           się, że dostrzegła w jego oczach coś na kształt łez.~- Ocalony!...
53 II,17|            razy widziałam łzy w jej oczach... A nawet raz rozpłakała
54 II,17|             które dziś mają w moich oczach tę jedną wadę, że były...
55 II,17|              Wiem tylko, że w moich oczach, pod pozorami obojętnej
56 II,19|            która to dynastia w jego oczach padła pod oszczepem zulusa.
57 II,19|         chwilę zrobiło się ciemno w oczach.~- Wyobraź pan sobie - mówił
58 II,19|          nim jak dzwon rozbity, a w oczach zrobiło mu się ciemno.~"
59 II,19|             chwilę zaćmiło mu się w oczach i doznał lekkich mdłości;