Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |           trzaskając drzwiami.~W kilka minut po jej odejściu wbiegł do
 2  I,9 |              Czy możesz wyjść na kilka minut? - zapytał go Wokulski.~
 3  I,9 |                się ze szczytu i w parę minut zapomniano o nim.~"Przestroga
 4  I,10|                okrytych pianą. W kilka minut później rozeszła się po
 5  I,10|               gościńca, którym w kilka minut później przejechały wolnym
 6  I,10|               siwy obłoczek dymu. Parę minut pauzy i znowu strzał, i
 7  I,10|            marsz!...~Szliśmy tak kilka minut; potem pół obrotu w lewo
 8  I,11|                zbłąkania...~Przez parę minut biegł bez celu, prawie bez
 9  I,11| łazienkowskiego pałacu. We dwadzieścia minut był w Alejach Ujazdowskich
10  I,12|             pewne obstalunki.~Na kilka minut przed dziesiątą wszedł Maruszewicz.
11  I,12|               pomimo to upłynęło kilka minut, nim odszukał ulicę i numer.~"
12  I,12|             tej samej oficyny od kilku minut rozlegały się miarowe dźwięki
13  I,13|              znowu upłynęło z dziesięć minut, nim służący powrócił z
14  I,13|              okno na obłoki i co kilka minut poruszał krtanią w taki
15  I,13|                stronę Bielan, a w parę minut popędził za nimi lokaj barona,
16  I,13|           kłaniał się gościowi.~W parę minut wszedł Wokulski.~Maruszewicz
17  I,13|              wybiegł tymczasem na parę minut do sklepu, a gdy Mikołaj
18  I,17|               Posiedział jeszcze kilka minut, nic nie mówiąc, i nareszcie
19  I,18|           oderwie od niej oczu. W parę minut jednakże ochłonął ze wzruszenia,
20  I,18|             tak sobie: ile też upłynie minut, zanim mu stróż otworzy?
21  I,18|                pod którą drżał. ~Kilka minut leżał z otwartymi oczami
22  I,18|             spóźnił się o czterdzieści minut do sklepu i ze spuszczoną
23  I,18|              wstałem... o czterdzieści minut spóźniłem się do sklepu..." ~
24  I,18|              Ignacy budzi się na kilka minut przed szóstą; przypomina
25  I,18|                 W dodatku mam za kilka minut urzędówkę o zabójstwo...
26  I,18|              mi pani zostawi choć parę minut do pomyślenia o moim zabójcy... ~
27  I,18|             coś mu szepcze przez kilka minut z bardzo ożywioną gestykulacją.
28  I,18|              mam czasu... ~W kilka zaś minut po adwokacie wchodzi do
29  I,19|          kapeluszu i tak siedział parę minut ku najwyższemu zdumieniu
30 II,1 |            wciąż ku rogatkom. Od kilku minut zerwał się wiatr wilgotny
31 II,1 |              gdzie zatrzymał się kilka minut. Siedząc na krześle w jadalnym
32 II,1 |      zaszumiało mi w głowie, a w kilka minut później byłem kompletnie
33 II,2 |                Siedzieliśmy tak z pięć minut milcząc i obserwując się
34 II,3 |              numeru śniadanie. W kilka minut podano mu szynkę, jaja,
35 II,4 |             mógł go uśpić w ciągu paru minut. Zresztą Palmieri twierdzi,
36 II,5 |          zapewniając, że tylko na parę minut. Czuł potrzebę wygadania
37 II,6 |            zsiadałem z konia, a pięciu minut nie miałem spokojności.
38 II,6 |              Ewelina Janocka, a w parę minut po niej, drugimi drzwiami,
39 II,6 |          pożegnał Wokulskiego. W kilka minut później jego zanoszący się
40 II,6 |            stanął przy swoim, a w parę minut ukazała się pani Wąsowska.
41 II,6 |         dolatywał jęk młocarni. ~Kilka minut jechali kłusem. Potem pani
42 II,6 |          avanti!...~Znowu biegli kilka minut. Nagle pani osadziła konia
43 II,6 |          avanti!...~Jechali z dziesięć minut, a teraz Wokulski zatrzymał
44 II,8 |               i zwoływać się, a w parę minut później całe towarzystwo
45 II,10|              zmieszałem, że przez parę minut nie mogłem jej znaleźć.
46 II,10|              śmierć.~Sędzia przez parę minut coś pisał, a skończywszy
47 II,11|          przejeżdżające sanki i w parę minut wysiadłem niedaleko domu,
48 II,13|           zegarek. Upłynęło z dziesięć minut na czekaniu, więc pożegnał
49 II,13|                w przedpokoju...~W parę minut dowcip księcia obleciał
50 II,14|         kuzynie.~Nie upłynęło dziesięć minut po wyjściu barona, kiedy
51 II,15|                z pięć, może z dziesięć minut!...~Co tam Starski albo
52 II,15|           poszedł do telegrafu. W parę minut wyszedł z biura i zbliżywszy
53 II,15|                pomyślała.~W ciągu paru minut Wokulski bez powodu spotężniał
54 II,15|               Choćby przez kilkanaście minut...~Otóż nie będę o niej
55 II,17|             się. Milczenie trwało parę minut, nareszcie przerwała je
56 II,17|         postanowił, że wstanie za pięć minut, wykąpie się, ubierze i
57 II,17|               Skazówka dosięgła pięciu minut i Wokulski wstał bez pośpiechu,
58 II,17|              byleśmy porozmawiali pięć minut sami, robi mi wymówki, wiesz
59 II,17|               do mnie wpadnie na kilka minut - pisała pani Wąsowska -