Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |           Domyślamy się, że to zrobiła Krzeszowska...~- Cóż za nikczemność! -
 2  I,5 |           nigdy nie pozwolę... Ach, ta Krzeszowska... to wykupywanie weksli...
 3  I,6 |            jaką miałam w tej materii z Krzeszowską, zaczynam lękać się, ażeby
 4  I,6 |         rezygnację.~- Nie wykupiła ich Krzeszowska - rzekła - to wiem na pewno. -
 5  I,8 |             rozdrażniona dama - jestem Krzeszowska, a ten pan jest moim mężem.
 6  I,8 |              po Łęckich, w której pani Krzeszowska mieszka i gdzie straciła
 7  I,8 |              południu ukazała się pani Krzeszowska. Zdawało się, że jest bledsza,
 8  I,8 |              mogę pani służyć?...~Pani Krzeszowska miała widocznie ułożoną
 9  I,12|         jedynym kupcem będzie baronowa Krzeszowska, ich kuzynka i nieprzyjaciółka.
10  I,12| najoryginalniejszej...~- Pani baronowa Krzeszowska (jestem przyjacielem obojga
11  I,12|          mieszkańców.~"Co?... Baronowa Krzeszowska na drugim piętrze!... Co?...
12  I,12|                 Słowo daję, że to pani Krzeszowska" - szepnął Wokulski.~W tej
13  I,12|                     odpowiedziała pani Krzeszowska odwracając twarz w górę.-
14  I,12|             ogród... Licytuje baronowa Krzeszowska do sześćdziesięciu tysięcy
15  I,12|              lecz ponad to, co da pani Krzeszowska, postąpię najwyżej parę
16  I,13|           życzliwości... Pani baronowa Krzeszowska, jak pan wie, chce kupić
17  I,14|             Sześćdziesiąt tysięcy daje Krzeszowska, która utopiłaby nas w łyżce
18  I,17|                za osiemset rubli. Pani Krzeszowska na złość mnie (nie wiem
19  I,17|     Najpewniejsze. Układy między panią Krzeszowską i tym panem prowadził mój
20  I,17|            moją kamienicę już baronowa Krzeszowska chce dać siedemdziesiąt
21  I,18|                 Właśnie. A że baronowa Krzeszowska chciałaby kupić tę kamienicę
22  I,18|                Dalibóg, że to baronowa Krzeszowska... - mruczy pan Ignacy. -
23  I,18|             schodząca stamtąd baronowa Krzeszowska w towarzystwie mężczyzny,
24  I,18|              mówi jękliwym głosem pani Krzeszowska - w takim razie pójdę teraz
25  I,18|               już poznać go nawet pani Krzeszowska. ~Każe sobie podać filiżankę
26  I,18|              kobietę. Jest to baronowa Krzeszowska, kornie zgięta ku ziemi;
27  I,18|         rubelków na koszta... Baronowa Krzeszowska odskakuje od niego i wygiąwszy
28  I,18|              blady i fioletowy, a pani Krzeszowska co chwilę podnosi do nosa
29  I,19|               kuzynką i uniżoną sługą.~Krzeszowska"~Czytając panna Izabela
30 II,2 |         kamienicy stracą humor, a pani Krzeszowska już bez przeszkody zacznie
31 II,2 |     punktualnych, na przykład baronowa Krzeszowska... ~- Co?!... - zawołałem. -
32 II,7 |             Tak. Już wiem, że baronowa Krzeszowska chce za niego dać dziewięćdziesiąt
33 II,9 |       kryminalnej, którą pani baronowa Krzeszowska wytoczyła komu?... Nikt
34 II,9 |               ja rozdrażniłem tę jędzę Krzeszowską. Odpokutowałem też przez
35 II,9 |               tę po Łęckim... Baronowa Krzeszowska ją kupi. Już wyprocesowała
36 II,9 |               Ignacy, że pani baronowa Krzeszowska naprzód od dawna nie cierpiała
37 II,9 |             jeżeli tylko pani baronowa Krzeszowska wychyliła głowę przez lufcik (
38 II,9 |          zarumieniła się.~- Czy i pani Krzeszowska jest równie miłą sąsiadką? -
39 II,9 |           Litwina, nazywa się baronowa Krzeszowska ~- Co?... - zdziwił się
40 II,10|                 w pisaniu których pani Krzeszowska odznacza się wielką biegłością.
41 II,10|            swoich stosunków z baronową Krzeszowską, u której bywała co dzień
42 II,10|                  mówiła - jaka ta pani Krzeszowska, mimo swoich dziwactw, jest
43 II,10|                jak posąg. A kiedy pani Krzeszowska dotknęła jej i lalka zaczęła
44 II,10|             Czy prawda, że ta diablica Krzeszowska kupiła od was dom?~- Prawda -
45 II,10|                 i sprzedał dom... Więc Krzeszowska może nas wylać z chałupy?~-
46 II,10|          odparła rumieniąc się. - Pani Krzeszowska zrobiła mi taką scenę za
47 II,10|               Wiesz pan, po co wczoraj Krzeszowska siedziała w mieszkaniu Maruszewicza
48 II,10|            Gdyby były zasłonięte, pani Krzeszowska nie mogłaby śledzić, co
49 II,10|                Na lewo od stołu - pani Krzeszowska, jej robaczywy adwokat i
50 II,10|             innego, że mianowicie pani Krzeszowska zostawszy właścicielką domu
51 II,10|             nią Marianna płakała. Pani Krzeszowska miała szarą twarz, przycięte
52 II,10|              zawołał sędzia. - Co pani Krzeszowska mówi o sprawie?~- Wysłuchaj
53 II,10|              że mogę powinszować.~Pani Krzeszowska dostała spazmów, a dama
54 II,10|              bramą, widocznie na panią Krzeszowską, a myśląc, że ona wychodzi,
55 II,11|           sobie, że baronowa, baronowa Krzeszowska, złożyła wczoraj wizytę
56 II,13|               naoczni świadkowie: pani Krzeszowska, pan Maruszewicz...~Wokulski
57 II,14|          połowy kwietnia pani baronowa Krzeszowska nagle zmieniła tryb życia.~
58 II,16|                fakt, że nawet baronowa Krzeszowska nie wyrzuciła go ze swego
59 II,18|                 w którym pani baronowa Krzeszowska nazywa się jedną z najzacniejszych