Tom,  Rozdzial

 1  I,14|         Przyszedł jej na myśl stary rządca ich niegdyś majątku, który
 2  I,17|          Konstanty. ~- Więc kto?... Rządca... może krawiec?... ~- Nie...
 3 II,2 |             głowę. ~- Jest tam jaki rządca? - Jest - mówi Klejn krzywiąc
 4 II,2 |         istotnie ukazał się sam pan rządca w poplamionym surducie i
 5 II,2 |             tej kamienicy? - odparł rządca. - Otóż powiem krótko. Mamy
 6 II,2 |        uściskał mi obie ręce. ~Taki rządca, który miał kiedyś własne
 7 II,2 |               Paryż!... - westchnął rządca. - nam Paryż jeszcze z roku
 8 II,2 |        panie... ~- Wirski - wtrącił rządca. ~- Panie Wirski - rzekłem -
 9 II,2 |              szepnął nachylając się rządca. ~- Więc tedy, jakeście
10 II,2 |       Szliśmy z kirasjerami - mówił rządca. - Pan znasz kirasjerów,
11 II,2 |             W pół godziny - ciągnął rządca - jesteśmy w mieście. Ulica
12 II,2 |          rubli dopłacam! - szlochał rządca. ~Obtarliśmy oczy. ~- Panie-
13 II,2 |            Chodź pan - odpowiedział rządca zrywając się z obdartego
14 II,2 |       przede drzwiami obok schodów. Rządca ostrożnie zapukał, a mnie
15 II,2 |         gospodarza... - odezwał się rządca wskazując na mnie. ~Młody
16 II,2 |                  odparł z uśmiechem rządca. - O cóż to? ~- Że panowie
17 II,2 |        honoru daję... ~- No - mówił rządca - niech panowie raczą uwzględnić,
18 II,2 |          Sam widziałem... - wtrącił rządca. ~- Słowo honoru, kłamstwo! -
19 II,2 |             wszystkie okna - odparł rządca. ~- To stary zasłania, nie
20 II,2 |            zaś stanął do nas tyłem, rządca mrugał na mnie i robił miny
21 II,2 |            zawołał zniecierpliwiony rządca. ~- A któż winien, że pan
22 II,2 |         nawzajem i wyszliśmy obaj z rządcą. Młody człowiek zamknął
23 II,2 |           bardzo zakurzone - odparł rządca. ~- I myślę - dodałem -
24 II,2 |        słowa, co?~- Panie - zawołał rządca - on to nic. On mówi, że
25 II,2 |                 I kupi go - szepnął rządca - tylko, panowie, trzymajcie
26 II,2 |          stanęliśmy pode drzwiami i rządca zadzwonił, doznałem kurczu
27 II,2 |          spytała dziewczyna. ~- Ja, rządca. ~- Czego pan chce? ~- Przychodzę
28 II,2 |               odparł już zirytowany rządca - że przychodzimy pogadać
29 II,2 | zaczerwienione oczy pani baronowej. Rządca i ja podnieśliśmy się z
30 II,2 |           właściciela domu - odparł rządca. ~- A, a!... To dobrze... -
31 II,2 |            prawda, panie Wirski?.. ~Rządca ukłonił się. ~- Albo - ciągnęła
32 II,2 |             pani baronowa - zawołał rządca. - Siedem pysznych pokoi,
33 II,2 |        kobiecisko jak wół - szepnął rządca. ~- O... i ten!... - zawołała
34 II,2 |      przysyła jej ze wsi bukiety... Rządca tego domu kocha się w niej
35 II,2 |        Trzysta rubli - odpowiedział rządca. - To, panie, jakbyśmy z
36 II,2 |          mieszkania pani Stawskiej, rządca uśmiechnął się filuternie
37 II,2 |          panie!...~- Wiem, wiem... ~Rządca nie dzwonił, ale zapukał
38 II,2 |   pozazdrościć atleta. ~- O, to pan rządca!... - zawołała. - Myślałam,
39 II,2 |      przeciwka... ~- Łotr! - syknął rządca. ~- Mężczyzny wszystkie
40 II,2 |           mnie podejrzliwie. ~- Pan rządca z tym panem? ~- Z tym panem.
41 II,2 |      przecie, że stary!... - odparł rządca. ~- W średnim wieku... -
42 II,2 |           pokoju. ~- Phy! - mruknął rządca. - Wreszcie... powiedz pani
43 II,2 |          już starszej kobiety. ~- Z rządcą?... jakiś pan?.. - mówiła
44 II,2 |          gdzieś znajome. ~Tymczasem rządca zapiął swój poplamiony surdut
45 II,2 |                Rzecki - odezwał się rządca. ~- Córka moja, panie Rzecki,
46 II,2 |              Prześliczna! - wtrącił rządca z zapałem. ~- Byłam trochę
47 II,2 |            miał! - ciężko westchnął rządca. ~Skrzypnęły drzwi i wbiegła
48 II,2 |           również straciła humor, a rządca kompletnie zbaraniał. "Poczekajcie!" -
49 II,2 |           panie nie życzą sobie... ~Rządca aż posunął się w tył z fotelem.
50 II,2 |    szlachetnego człowieka! -wtrącił rządca. - Mnie pan Wokulski również
51 II,2 |         żadnej wiadomości? - spytał rządca. ~Młoda pani z wolna potrząsnęła
52 II,2 |                Ja obcy?... - spytał rządca tonem wymówki; ale powstał
53 II,2 |    pożegnałem ją i wyszliśmy obaj z rządcą nie dopytując się już o
54 II,2 |             matki rozeszliśmy się z rządcą domu, bardzo z siebie zadowoleni.
55 II,5 |           mu komorne i dzieli się z rządcą, niejakim Wirskim.~"Muszą
56 II,9 |            komornym udzieli ci twój rządca, pan Wirski, po którego
57 II,9 |        dajże mi spokój z komornem i rządcą - mruknął Stach.- Idźmy
58 II,9 |              Pomaga ci jeszcze twój rządca, ten nędznik Wirski, i ten