Tom, Rozdzial
1 I,1 | człowieka, który mając w ręku pewny kawałek chleba i możność
2 I,2 | posiniałych ustach.~- A co, byłem pewny, że pan przyjdziesz pierwszy.
3 I,7 | podkręcając wąsika. - Jestem pewny - mówił - że za parę dni
4 I,8 | miłością i w ogóle nie był pewny, czy dla oznaczenia ich
5 I,9 | o mnie myśli: bo jestem pewny, że o mnie mówiła do swej
6 I,10| jeszcze coś wymyśli, Stein był pewny, że odezwie się za nami
7 I,11| pamięci. W każdym razie był pewny, że w prezesowej nie ma
8 I,11| nie wziąłem. Jestem jednak pewny, że wszystko to wybaczy
9 I,11| wrażeń jak w tej chwili. Był pewny, że chodzi o pannę Izabelę
10 I,12| bursztynem i piórkiem.~- Byłem pewny, że dziś powitam szanownego
11 I,13| Maruszewicz dostrzegł to. Był pewny, że w mieszkaniu albo kluje
12 I,13| rubli, które wziął, jestem pewny, za sfałszowanym podpisem.
13 I,14| powierzyłbym kapitały i jestem pewny, że miałbym co najmniej
14 I,17| mało-rzekł Wokulski. ~- Jest pan pewny? - spytała, wymownie patrząc
15 I,18| chustkę do oczu. ~"Jestem pewny, iż modli się o to, ażeby
16 I,18| Łęckiego i myśli: ~"Jestem pewny, że ten prosi Boga, ażeby
17 I,18| gestykulacją. Pan Ignacy jest pewny, że ci dwaj panowie pobiją
18 I,19| Wokulski drgnął. ~- Byłem pewny - mówił pan Łęcki - że wezmę
19 II,1 | Wokulskim człowiek nie jest pewny. A nuż?... O, to śmiałbym
20 II,2 | się temu zajęciu, jestem pewny, że przynajmniej połowa
21 II,2 | potrząsnęła głową; ale jestem pewny, czy nie westchnęła, ale
22 II,3 | oddać usługi, gdyby był pewny tak... z tysiąc franków
23 II,4 | Wokulski ochłonął; był pewny, że ma do czynienia z maniakiem. ~
24 II,5 | spalił miasto, jeszcze byłbym pewny, że zrobiłeś to w szlachetnym
25 II,5 | często, więc nie jestem pewny, czy nie zobaczę go teraz
26 II,7 | odparł Wokulski. ~- Byłem pewny, że tak będzie, ale nie
27 II,7 | wieczne, tak spokojny, tak pewny o siebie jak to, że jutro
28 II,8 | posępny humor, był już bowiem pewny, że Ochocki kocha się w
29 II,8 | kocha Ochockiego. ~- Jestem pewny - rzekł do panny Izabeli -
30 II,9 | przynajmniej z życzliwością. Jestem pewny, że z miejsca zakochałby
31 II,9 | rzekłem do siebie, pewny, że z tego lornetowania
32 II,9 | rozmawiając ze sobą. Jestem jednak pewny, że myślał o pani Stawskiej
33 II,10| mówię ja, a w duchu jestem pewny, że ten chyba już mnie bić
34 II,10| upłynęła godzina, byłem pewny, że sprawa o lalkę skończy
35 II,10| rzuciłem okiem na piec, pewny, że zobaczę woźnego z rózgą
36 II,10| takich procesów, jestem pewny, że zakochałby się w niej
37 II,10| A pan Maruszewicz jest pewny, że to ta sama lalka, która
38 II,11| odpowiadam :~- Możesz być pewny, panie Szlangbaum, mojej
39 II,11| kochać?... - odparł.~- Jesteś pewny?...~Rzucił się na fotel.~-
40 II,11| rękawa... Dziś już jestem pewny, że Stach będzie tu przychodził
41 II,11| Post scriptum. Byłem pewny, że MacMahonowi uda się
42 II,12| tajemnicę naukową, ale jestem pewny, że nie odkryje mi jej,
43 II,12| staruszka... Gdybym był pewny, że moje przybycie nie przestraszy
44 II,13| pieniężnym i jestem z góry pewny, że mnie będą kochać i podziwiać.
45 II,13| składając ręce.~- Jestem prawie pewny, ale... żegnam panią...
46 II,14| spokojny, tak jak jestem pewny, że kiedyś dostaniesz się
47 II,15| nie wezwiesz; jestem zaś pewny, że nastąpi to bardzo prędko.
48 II,16| myśli, ja przecie jestem pewny, że w tym rozgardiaszu on
49 II,16| O, to zbyteczne! Jestem pewny, że pan baron nie wynajmowałby
50 II,16| Wokulskiego, a przy tym jest pewny, że Wokulski zerwał z panną
51 II,17| pierwszej klasy, nie był jednak pewny, czy takiego żądał, czy
52 II,17| naokoło siebie i nie był pewny, czy nie powiększyło się
53 II,17| w owej spółce, i jestem pewny, że się tam wkręci, bo jakżeby
54 II,17| nawet w gazetach...I jestem pewny, że lada rok wybuchnie nowe
55 II,17| gorączkę...~- Wokulski, jestem pewny, że masz bielmo, i to nie
56 II,17| Żeś pan nie winien, jestem pewny; ale i to pewne, że w naszych
57 II,17| wyjechać do familii i jestem pewny, że jej nie przyjmie...
|