Tom, Rozdzial
1 I,2 | tym podobnych monologach szybko składał zabawki i rozdrażniony
2 I,5 | się tylko o kobiety. Więc szybko dodała:~- A jeżeli nam,
3 I,7 | który na widok panny Izabeli szybko uzbroił się w binokle -
4 I,9 | nie strwoni...~Koło nich szybko przeszła hrabina.~- Panie
5 I,9 | rozmachu. Potem drugi szereg - szybko kręcących się namiotów,
6 I,10| aresztowali mnie za defraudację.~Szybko biegnąc przez ulice, przypatrywałem
7 I,11| domagając się nazwisk. Adwokat szybko podniósł się z Fotelu i
8 I,11| marszałek.~- Przez powstanie! - szybko dokończył adwokat.~- Brawo!...
9 I,12| mówił młody człowiek.~Szybko wziął papier i pióro i zaczął
10 I,12| aktami, trzech dependentów szybko piszących i kilku gości
11 I,13| oprzytomnieć. Młody człowiek szybko pożegnał Wokulskiego, opuścił
12 I,13| potrzebuje pieniędzy?~- Tak - szybko odparł młody człowiek.~-
13 I,13| położył swoją rękę na stole i szybko pocierając sobie jednym
14 I,15| zasypywały go czarnym pyłem. Szybko zwrócił się ku miastu i
15 I,16| przeprosił mnie - zakończyła szybko, spuszczając oczy. - W liście
16 I,17| we trzech, Wokulski dodał szybko: ~- Oberman, zapłacisz,
17 I,17| mocniej zawstydzona. Powieki szybko zamykały się jej i otwierały;
18 I,17| podniecał go. Biegł tak szybko, że chwilami przychodziło
19 I,17| kiedy można chodzić po nich szybko i daleko. ~- W takim razie
20 I,18| właścicielowi: "dzień dobry!", i szybko ucieka, dalej mrucząc: ~"
21 I,18| Nagabany adwokat ucieka tak szybko, że jego spodnie wydają
22 I,18| wyplataną kanapkę. ~Jej adwokat szybko odchodzi od stołu i biegnie
23 I,19| poszła do gabinetu o tyle szybko, o ile można to było pogodzić
24 II,1 | poleciał na złamanie karku. ~Szybko dokończyłem herbatę, Irowi
25 II,1 | Wokulskiego. Stach zwykle szybko wypijał herbatę, nawet nie
26 II,3 | trzeźwy, myślał jasno i szybko, tylko nic go nie obchodziło;
27 II,3 | sobowtór zerwał się równie szybko. Pobiegł do okna - tamten
28 II,3 | drugą stronę ulicy. Idzie szybko, lecz pomimo to widzi, że
29 II,3 | chwilę rozsnuwał się dym szybko przelatującego parostatku. ~
30 II,3 | nieznajomy. Nagle umilkł, szybko odszedł i zniknął między
31 II,3 | ogromną czarną kulę, która szybko szła w górę, zatrzymała
32 II,4 | godziny będę - odparł Geist i szybko wybiegł z pokoju. Po chwili
33 II,4 | Palmieriego. Przebrał się więc i szybko zeszedł na drugie piętro. ~
34 II,4 | wydobywał się obłoczek pary i szybko niknął w powietrzu, drugi
35 II,4 | Oszalałem?" - mruknął. ~Szybko rozpiął kamizelkę i wydobywszy
36 II,5 | idzie dalej... ~Wokulski szybko wysiadł. Stacja była nowa,
37 II,6 | pomyślał. ~Oba ekwipaże szybko zbliżały się do siebie.
38 II,6 | sobie, że jest tu z wizytą, szybko począł się ubierać. Ledwie
39 II,7 | Wokulski patrzył na nią, szybko odwróciła głowę. ~- Czy
40 II,8 | nie on jedzie, ale ziemia szybko zapada mu się pod nogami.
41 II,8 | jak czarne krople, które szybko biegną w różnych kierunkach,
42 II,8 | Michalinką i z Joasią! - szybko odpowiedziała panna Felicja
43 II,8 | kupcem, który w dodatku szybko zrobił majątek, pomyślałam:~"
44 II,9 | pobladła, a potem równie szybko zarumieniła się. Była w
45 II,9 | pięć... - wtrącił adwokat i szybko zaczął się ubierać.~- No,
46 II,13| Szastalskiego i że Molinari szybko zaciera się w jej pamięci.~
47 II,14| opuścił jej mieszkanie, nader szybko powróciła do zdrowia i zawoławszy
48 II,15| inny fakt: zmiana, która szybko poczęła odbywać się w nim
49 II,17| otrzeźwiony, ale i zakłopotany, szybko zmienił prześcieradła i
50 II,17| ciekawością uważał, jak szybko owo cierpnięcie posuwa się
51 II,17| początku bardzo mały, który szybko powiększył się i stanął
52 II,17| twarz chorobliwy rumieniec i szybko zniknął.~- Już jej nie mam!... -
53 II,17| odparł. Jego twarz bardzo szybko odzyskała naturalną barwę
54 II,17| O!... - westchnęła i szybko weszła do następnego pokoju.~"
55 II,19| rozwinęła się w nim i szła dosyć szybko pod wpływem jakichś zmartwień.~
56 II,19| Szprot wynieśli się tak szybko, że gdyby nic gęsty dym
|