Tom, Rozdzial
1 I,4 | ziarno piasku wpadło do serca. Bywało, chodzę, jem, rozmawiam,
2 I,6 | Izabela czuje ściśnięcie serca za serwisem i srebrami,
3 I,8 | węgla ożywia okręt, trochę serca - człowieka..."~W tej chwili
4 I,9 | poczuł, jak ustępuje mu z serca niechęć do Mraczewskiego.~-
5 I,9 | uczuł lekkie ściśnięcie serca.~Natomiast obok krzyża leżącego
6 I,9 | są rozumy i szlachetne serca, ale - brak inicjatywy...~-
7 I,9 | lecz zimniejsze aniżeli my serca.~Wokulski siedział ze spuszczonymi
8 I,10| Kochany Henryku, nie bierz do serca drobnych przycinków, bo
9 I,10| Ciepło mi się zrobiło około serca na myśl, że mogę ujrzeć
10 I,10| przyszło do głowy czy do serca, wykonywał natychmiast.
11 I,11| nikomu nie oddawała swego serca, ale we własnym mieszkaniu
12 I,11| aniżeli jedno przywiązanie z serca. Szczególniej, gdy się już
13 I,11| to powiedział, czuł, że z serca spada mu jakiś ciężar; tym
14 I,11| cudownie!... z rozumu i z serca, jak Boga kocham...~- Przepraszam -
15 I,16| turkot przyspieszał bicie jej serca, za każdym uderzeniem dzwonka
16 I,17| poznawszy w nas uczciwe serca, przygarniają do siebie...
17 I,18| Szlangbaum poczuł słabość około serca i w pierwszej chwili chciał
18 I,18| budzi się z mocnym biciem serca. Nazajutrz pan Ignacy budzi
19 I,19| że my wkładamy zbyt dużo serca w zabawę nazywaną miłością ~-
20 I,19| podłej zabawie nie angażuj serca, bo ci je w asystencji lada
21 I,19| brak oddechu i ściskanie serca. Wnet jednakże zapanowała
22 II,1 | podobny jarmark przynoszą serca... Ile on pochłania czasu,
23 II,1 | miecze były wśród was, lecz serca zbrakło wam!..." Serca!... -
24 II,1 | lecz serca zbrakło wam!..." Serca!... - powtórzył pan Leon. ~
25 II,2 | krew uciekła z głowy do serca, a z serca do nóg. Może
26 II,2 | uciekła z głowy do serca, a z serca do nóg. Może nawet z nóg
27 II,2 | której nic już nie wydrze z serca. Wszakże ona biegała po
28 II,3 | nie przyśpieszało bicia serca, nie pobudzało go do czynów.
29 II,4 | narody, a w nich ludzie i serca, które szarpią furie: nadzieja,
30 II,6 | można było radzić się tylko serca. To nie jest poetyczny związek
31 II,6 | pokolenie ma mocne głowy i zimne serca. Nasz przykład zniechęcił
32 II,6 | a inne traktują ludzkie serca jak polędwicę. Dziwna to
33 II,7 | aniżeli doświadczenia i serca. Choć nie wszystkie... No,
34 II,7 | bladła. ~Wokulski uczuł, że z serca zsuwa się mu ogromny ciężar.~"
35 II,7 | wyżebranej ofiary z czyjegoś serca. Takie dary zwykle bywają
36 II,7 | Im natura dała tkliwsze serca, ruchliwszą wyobraźnię,
37 II,7 | panu podziękować z całego serca - mówiła panna Izabela podając
38 II,8 | jasno, tylko gdzieś na dnie serca drażniła go nieznacznie. ~
39 II,8 | nich począł wpływać mu do serca żal strugą tak cienką jak
40 II,10| celując oczywiście w stronę serca. Myślę: "Dżuma albo paraliż?..."
41 II,13| jest pielęgnować ranione serca, które cierpią w milczeniu.~
42 II,13| wszystko człowiek gołębiego serca. Nie tylko nie jest zazdrosny,
43 II,14| krzesło lub fotel z biciem serca, a nareszcie położyła się
44 II,15| i smutek wypływał z jego serca i że to wszystko zakończy
45 II,15| że z każdą łzą spada mu z serca jakiś ból, jakiś zawód i
46 II,16| miewam jakieś zawroty, bicia serca... Ech! wszystko to przejdzie...~
47 II,16| kwita.~Baron mocno wziął do serca te rady; nakazał nawet stróżowi,
48 II,17| umrzeć koniecznie na paraliż serca; ale ani przerażało go to,
49 II,17| cierpnięcie posuwa się do serca? Obserwacje te chwilowo
50 II,17| gdzie biją tylko szlachetne serca, gdzie podłość nie stroi
51 II,18| niż bałamucą, bo odejmują serca ludziom. I gdyby nie Kenig
52 II,19| Rzeckiego.- To pan mając wadę serca będziesz mi urządzał pijatyki?...
53 II,19| Bo ja mam podobno wadę serca... Ale to przejdzie... przejdzie...
54 II,19| dziś jeszcze dostaję bicia serca na widok greckich liter
55 II,19| kuracji, dzięki której choroba serca zatrzymała się w rozwoju.~-
|