Tom, Rozdzial
1 I,2 | i dziwię się, że pan od razu nie wstąpił do tamtego fachu,
2 I,6 | nagle ukazał się jej od razu z kilku stron, pod rozmaitymi
3 I,9 | Nie wszedł tam jednak od razu ; coś go zatrzymywało. Chciał
4 I,10| wojowniczość opuściła go i ani razu nie powtórzył swego ulubionego
5 I,10| jego nogi migały raz po razu, jak na paradzie.~Stanął.
6 I,10| zostawił syna. Nie od razu Kraków zbudowano!...~Nareszcie
7 I,10| istniałaby harmonia. Ale jak od razu przybyło pięciu ludzi świeżych,
8 I,10| przygarniesz.~- Dlaczego żeś od razu do mnie nie przyszedł? -
9 I,10| rocznie.~Nowy subiekt od razu wziął się do roboty, a w
10 I,10| Szlangbauma wyjaśniło się od razu; dziś mnie prędzej coś powiedzą (
11 I,10| gdyby się z nią ożenił, od razu musiałby zerwać z nihilistami,
12 I,11| okna mówił :~- Kładę od razu karty na stół; z takimi
13 I,11| zirytowany.~Postanowił od razu chwycić byka za rogi.~-
14 I,11| tylko siebie można; byle od razu i dobrze. No!..."~Wspomnienie
15 I,12| słowach powitania - że od razu położę karty na stół...
16 I,12| worku. Naturalnie, że od razu skompromitowałbym albo siebie,
17 I,12| ponieważ wstyd mu było od razu objaśnić, po co przyszedł,
18 I,12| znaczy: mundur ; pan od razu zgadł, panie Wokulski?~-
19 I,12| już stary jestem, żem od razu tego nie pomiarkował. Pan
20 I,13| prosto przed siebie i od razu wpadł na powóz. Lokaj hrabiny
21 I,13| odpowiada czasem głośno i od razu, czasem półgłosem i nieśmiało...
22 I,13| on rozgłosił... Służy od razu dwom bogom: baronowi i jego
23 I,13| karty... Więc powiem od razu...~- Niech się pan nie fatyguje,
24 I,13| pan trzysta; ale hrabia od razu zamknął mi usta:~"Wokulski -
25 I,16| do czynienia, zmięknie od razu i może nawet wykaże taki
26 I,17| niepewności... Inaczej lepiej od razu zamknąć budę. ~Wokulski
27 I,17| Nie wypada jednak od razu pytać o jego długi. Zrobię
28 I,18| Każde dziecko pojęłoby od razu, że ta panna, w ogóle zimna
29 I,18| teatru!... ~Do domu trafił od razu i od razu znalazł dzwonek.
30 I,18| domu trafił od razu i od razu znalazł dzwonek. Zadzwoniwszy
31 I,19| wesołą, na pół drwiącą i od razu zawołał: ~- Jakżem kontent,
32 II,1 | jego lokaj kokietuje od razu aż trzy dziewuchy jak łanie.
33 II,1 | A tobie zachciewa się od razu skoczyć ze sklepu do uniwersytetu!...
34 II,1 | jakie widziałem. ~Pewnego razu zaprosił Machalski mnie
35 II,1 | muszę więc przyznać, że od razu zaszumiało mi w głowie,
36 II,1 | ludziom usta, ponieważ od razu wziął się do roboty. Może
37 II,3 | bieganina. Wokulskiego napada od razu trzech Francuzów ofiarujących
38 II,4 | nigdy nie gubią ludzi od razu. Czy już skończyłeś z tamtą
39 II,4 | Palmieri. - Nie można od razu, gdyż nie jesteś pan medium.
40 II,6 | dobrze jeździć, gdyż od razu zgadł pan, co zrobią konie
41 II,6 | Wąsowskiej. ~- Ja też od razu biorę do niewoli pana Wokulskiego -
42 II,6 | parobek. ~- Więc dlaczegóż od razu nie weźmiecie złego kundla? ~-
43 II,6 | pytać się nie będę... Od razu wzięliby nas na języki..."~
44 II,6 | Już to wyleczyłoby mnie od razu" - szepnął. ~Ranek znowu
45 II,7 | Izabeli oświadczywszy pewnego razu, że nigdy nie ożeniłby się
46 II,8 | Wrócę tam, gdzie może od razu powinienem był zostać. ~-
47 II,8 | kokietować wszystkich, wówczas od razu odsunie tych, którzy jej
48 II,9 | starzeję!... zamiast od razu przystąpić do rzeczy, baję,
49 II,9 | chyba zalała, gdybym miał od razu napisać o tym potwornym,
50 II,10| głosem tak pewnym, że od razu odzyskałem otuchę. ,~- Jest
51 II,13| dostarczymy funduszów. Od razu o tym myślałem, a teraz
52 II,14| najlepiej zrobisz, jeżeli od razu oddasz sprawę adwokatowi.~-
53 II,17| głupotę. Jak można było od razu nie poznać się na tej kobiecie
54 II,17| jej było - ciągnęła - od razu wyłożyć swoje teorie tak
55 II,19| Wszakże ten człowiek ani razu w życiu nie działał przytomnie...
|