Tom, Rozdzial
1 I,4 | nie wracał ?~- A cóż by mi dał powrót ?... Zresztą - nie
2 I,6 | sobie, że ten kupiec, który dał pieniądze na dobroczynność,
3 I,6 | Może tysiąc rubli, które dał jej ciotce na ochronę, a
4 I,6 | ochronę?~- Z pewnością. Dał przecie dwa razy tyle na
5 I,8 | zaś swoim raz na zawsze dał jedną receptę:~" Używaj
6 I,9 | Wokulski sięgnął do kamizelki i dał mu pięć rubli czując, że
7 I,10| pieniądze, które miałem u niego, dał nawet gratyfikację, obiecał
8 I,10| lewy o paręset sążni od nas dał nurka w szeroki parów i
9 I,10| mogłem strawić. Nareszcie dał mi butelkę wybornego miodu,
10 I,10| Później jednakże Stach dał się ubłagać i zaraz po Wielkiejnocy
11 I,10| chrześcijance; ale że umarła, więc dał spokój. Mówią nawet, że
12 I,12| zatłuszczone palce. Wokulski dał starszemu trzy ruble, młodszemu
13 I,13| włożył go do kasy i w zamian dał Maruszewiczowi czterysta
14 I,13| panu Łęckiemu, a Mikołajowi dał pięć rubli.~Pan Ignacy wybiegł
15 I,14| tylko cofnął się, ale nawet dał Mraczewskiemu lepszą posadę.
16 I,14| za rękę. Gdy zaś Pan Bóg dał jej dzieci, on wyszukiwał
17 I,17| klaczy... dwieście rubli!... dał bowiem za nią tylko sześćset... ~-
18 I,17| jest, dziś pan Wokulski dał mi dwa ruble, a pan Maruszewicz... ~-
19 I,17| tysięcy rubli do Nowego Roku i dał osiemset rubli procentu. ~-
20 I,17| Coś się tu zmieniło. Wiatr dął silniej, zmącił wodę w sadzawce,
21 I,18| panu za ten interes nie dał nawet dziesięć rubli. A
22 I,18| targu, sto rubli... - Ja bym dał sto pięćdziesiąt - mówi
23 I,19| siedemdziesiąt tysięcy, za który dal dziewięćdziesiąt... Paradny!...
24 I,19| farsa z tymi Żydami?... Dał dziewięćdziesiąt tysięcy;
25 I,19| Mówię ci jak. Łotr Żyd dał dziewięćdziesiąt tysięcy,
26 I,19| zdrowie tego Żyda, który dał wam dziewięćdziesiąt tysięcy...
27 I,19| podstawionych licytantów dał za niego o dwadzieścia tysięcy
28 II,1 | lokaj: wziął walizę Stacha i dał znać, że konie stoją przed
29 II,1 | zerwał się wiatr wilgotny i dął nam prosto w oczy; na zachodzie
30 II,1 | rdzewieje i psuje się... ~Wiatr dął coraz mocniej; miałem pełne
31 II,1 | Słucham panią.~- Ażebyś dał mu mieszkanie u siebie,
32 II,3 | troszcząc się ani o to, ile dał, ani o to, czy depesza dojdzie.
33 II,3 | zaprowadzić się do schodów, dał służącemu franka i zbiegł
34 II,5 | Wybornie! - zawołał baron i dał mu parę złotych. - Odnieś,
35 II,8 | dębów i tam zjemy, co Bóg dał, a kucharze przygotowali.
36 II,8 | co znała się na ziołach, dał jej srebrnego rubla i spytał
37 II,9 | lada dzień...~Ale w końcu dał się namówić i pojechaliśmy
38 II,10| do handlu z cesarstwem, dał im okazję zarabiania piętnastu
39 II,11| do diabła, czy Stach nie dał mu dymisji?.." Więc odpowiadam :~-
40 II,11| Helenkę z takiej hańby, dał jej posadę na siedemdziesiąt
41 II,11| ojciec mający młodego syna dał trzy, a cztery krowy na
42 II,12| lutym roku bieżącego nie dał ani grosza na protegowanych
43 II,13| właśnie w chwili kiedy mistrz dał się uprosić do uszczęśliwienia
44 II,14| zresztą nie mam za złe) dał mi istotnie za klacz sześćset,
45 II,15| gdy zaś sprytny ojciec dał dziecku imię Izabeli, Wokulski
46 II,17| chciał coś powiedzieć, ale dał spokój. Pogadali jeszcze
47 II,17| rzuci przypadek.~A jemu co dał przypadek?~Najpierw podsunął
48 II,17| Kredytowym.~- A gdybym ja panu dał gotówkę i wszedł w pańskie
49 II,17| którzy zapytywali go, co im dal w zamian za swoje dochody.~
50 II,17| na dobrą chwilę, co bym dał jej w zamian?.. Nawet nie
51 II,19| zamiary... Gdyby chociaż dał znać, że żyje!..."~Od pewnego
52 II,19| gdybym ja tak w tych czasach dał nura?... Phy! trafiało się
53 II,19| wiedziałem... Ochockiemu dał blisko milion złotych, ponieważ
54 II,19| wielmożnego pana, ażeby nam dał znać o sobie, że żyje i
|