Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |     płomyków gazu i podczas gdy służący zamiatał podłogę, pan Ignacy
 2  I,2 |       światło i otwieraj sklep.~Służący wbiegł ciężkim kłusem i
 3  I,2 |     inkasent, posłańcy, nawet - służący Paweł. Skąd Rzecki znał
 4  I,6 |  przedpokoju zadzwoniono. Stary służący wyszedł i po chwili wrócił
 5  I,9 |        Za krzesłem hrabiny stał służący w czarnej liberii.~Wokulski
 6  I,9 |   jaśnie pani rozkaże? - spytał służący.~- Tak... za półtorej godziny.
 7  I,9 |       nie posiedzimy tu.dłużej?~Służący podszedł do stołu przy drzwiach.~-
 8  I,9 |         Koło niej przesunął się służący Józef.~"Rozstawili pikiety -
 9  I,9 |        dotknęła dzwonka. Wszedł służący.~- Sprowadźże pana do sali -
10  I,10|       ukradkiem ściągał płaszcz służący za wspólną kołdrę?... A
11  I,11|    rękawiczek. Nareszcie wszedł służący.~"Konie gotowe!" - błysnęło
12  I,11|         Książę!... - zameldował służący.~Wokulskiemu pociemniało
13  I,11|         Gdy wszedł do gabinetu, służący oddał mu list pisany na
14  I,12|      Mimo woli spojrzał na bok; służący stał przy drzwiach.~- Idź
15  I,12|         tu jeszcze pan - odparł służący.~- Jaki pan?~- Zostawił
16  I,12|         nóg, proszę łaski pana.~Służący wyszedł, Wokulski czuł się
17  I,12|   honoru, nie dla mego - odparł służący i wychodząc trzasnął drzwiami.~
18  I,12|         prosi!... - odezwał się służący przez uchylone drzwi.~Gabinet
19  I,12|    rumieńce. Zadzwonił - wszedł służący.~- Nie wpuszczać tu nikogo,
20  I,13|  upłynęło z dziesięć minut, nim służący powrócił z kasy z biletem.
21  I,13| niejakim panem Wiliamem Colins. Służący, którego od dawna intrygowały
22  I,13|         po niemieczku - mruczał służący - bo przecie wiem, że się
23  I,13|        już u nas bywał - odparł służący i zapuścił wzrok do pracowni.
24  I,13|            Żapomniałem - odparł służący marszcząc brwi i machając
25  I,13|   gabinetu. Ukazał się Mikołaj, służący Łęckiego, z listem. Wokulski
26  I,15|    wrócił do siebie; o czwartej służący wydobył mu z komody bieliznę
27  I,17|              Żrobi się - odparł służący usiłując zapanować nad ziewaniem. ~-
28  I,17|        pójdę - odparł z gniewem służący - ale u pana to taka służba,
29  I,17|     dzień około dziewiątej rano służący obudził Wokulskiego, donosząc
30  I,17|       otwieranych drzwi. Wszedł służący. ~- Jakaś panna czeka... ~-
31  I,17| Konstanty ... ~Po chwili wszedł służący nie zdradzając zbytecznego
32  I,17|       Nie... Ten pan... - rzekł służący i podał bilet Krzeszowskiemu. -
33  I,17|         gabinecie szmer ukłonów służący uciekł do przedpokoju, aby
34  I,17|        okiem i wyszedł milcząc. Służący w pierwszej chwili otworzył
35 II,3 | otworzył drzwi, już znalazł się służący z frazesem: ~- Monsieur?... ~
36 II,3 |         ukazał się uśmiechnięty służący i oddał mu bilet Suzina
37 II,3 |      dużo interesantek! - rzekł służący patrząc na niego figlarnie. ~-
38 II,3 |           mówił wciąż figlarnie służący. ~- Gdzież on jest? ~- Na
39 II,3 |      się do owej sali przyjęć. ~Służący wyszedł z nim na korytarz,
40 II,6 |        barona zbliżył się stary służący w czarnym surducie. ~- Jaśnie
41 II,6 |         do drzwi i wszedł stary służący. ~- Jaśnie pani prosi do
42 II,11|       Daj - rzekł - i idź spać.~Służący wyszedł. Stach powoli otworzył
43 II,11|    krzesła i kazał podać futro. Służący ubierając go mówił:~- Tylko
44 II,11|  tańczować...~- Nie idę na bal.~Służący rozłożył ze zdziwieniem
45 II,13|      bez celu; wtem dopędził go służący.~- Jaśnie pani prosi...~-
46 II,14|           O, proszę... - odparł służący podając Mariannie ręczną
47 II,14|        po wyjściu barona, kiedy służący zameldował Wokulskiemu jakiegoś
48 II,17|   blisko ósma rano. Otworzył mu służący zaspany, rozebrany, przerażony
49 II,17|       lecz kazał podać samowar.~Służący, otrzeźwiony, ale i zakłopotany,
50 II,17|         tak żyć...~Pewnego dnia służący oddał Wokulskiemu list zaadresowany
51 II,19|       szczególny hałas w sieni.~Służący, który już zabierał się
52 II,19|    drugiej w południe przyszedł służący pana Ignacego, Kazimierz,