Tom, Rozdzial
1 I,2 | Na pociechę mógłby sobie powiedzieć, że w tym samym katalogu
2 I,3 | testament cesarza.~Nie mogę powiedzieć, ażeby niezachwianą wiarę
3 I,3 | przytomność. Chciałem coś hardego powiedzieć staremu i uciec do pana
4 I,6 | marszałkowi?... Czy może mam powiedzieć ojcu, przerazić go i przyśpieszyć
5 I,7 | albo z ciotką.~- Chcesz powiedzieć - przerwała panna Izabela -
6 I,9 | zdziwiony.~- Pozwól sobie powiedzieć, że nie zawsze - ciągnęła
7 I,9 | takim ruchem, jakby chciała powiedzieć: ach, kiedyż się to skończy!...~"
8 I,9 | siebie. - Gotowi jeszcze powiedzieć, że zrobiłem afront staruszce,
9 I,10| dorobił się majątku... Śmiech powiedzieć!...~- Fraszka ożenek - odparł
10 I,10| Stacha od dziecka, mógłbym im powiedzieć tylko dwa wyrazy: "Jesteście
11 I,10| połamanym językiem:~- Proszę powiedzieć pan Wokulski, ja będę dziś
12 I,10| że mówi tylko to, co chce powiedzieć. Wpada. raz, w końcu maja:~-
13 I,10| spocony, o którym nie mógłbym powiedzieć, czy kołnierzyki walały
14 I,11| publicznych... Chciałem powiedzieć... naszych idei... to jest...~
15 I,11| wahał?... Cóż to za piekło powiedzieć sobie, że muszę moją nicość
16 I,12| że pan nie potrzebował to powiedzieć. Pański sekret to mój sekret.
17 I,14| za to, co ośmieliłem się powiedzieć ci na wyścigach. Upewniam
18 I,16| i chce mu coś szczerego powiedzieć. ~Wokulski był tak ciekawy
19 I,18| gdyby panu Ignacemu chciał powiedzieć: ~"Już ja tam wolę nie widzieć
20 I,18| wstępuje na chwilę, ażeby powiedzieć właścicielowi: "dzień dobry!",
21 I,19| Nie rozumiem... - Chciałaś powiedzieć: nie poznajesz mnie, prawda?...
22 I,19| jakby chcąc jeszcze coś powiedzieć, ale pohamowała się. ~-
23 II,1 | rzekłem. - Może masz mi co powiedzieć?... ~- Powiedzieć?... Ach,
24 II,1 | mi co powiedzieć?... ~- Powiedzieć?... Ach, prawda... W banku
25 II,1 | wszystko nie to, o czym chcę powiedzieć.) ~Jednego tedy wieczora
26 II,1 | oddziałało na interesa. Mogę powiedzieć, że za jego rządów potroiły
27 II,1 | nawet tego, co chciał mi powiedzieć. ~Po upływie trzech lat
28 II,2 | pełnomocnikiem~- Więc jak mam powiedzieć?... ~- Powiedz pani - odparł
29 II,3 | Służącego?... chciałeś pan powiedzieć - przerwał śmiejąc się Jumart. -
30 II,4 | grymas. ~- Cóż bym miał powiedzieć, dobry Boże, nad to, że
31 II,4 | patrząc, albo nawet (wstyd powiedzieć chrześcijaninowi!) latasz
32 II,6 | Z góry mogę pani powiedzieć, że nie robi. ~- Nie?...
33 II,7 | ciotki... Możesz jej to powiedzieć przy okazji. Wolę uczciwego
34 II,7 | głosem:~- Jaśnie pani kazała powiedzieć, że jest panna Łęcka i że
35 II,7 | w oczach, chciał uciec i powiedzieć przez służącego, że jest
36 II,8 | śmiesznie, ale jak by tu powiedzieć?... niespodziewanie. Wyobrażałam
37 II,9 | Otóż tedy... Co ja chciałem powiedzieć?... Aha! We trzy, może we
38 II,10| ludzi?.. Pewnie chce mu powiedzieć, że Helenka zgubiona!...
39 II,10| albo...~- Umrzemy, chcesz powiedzieć? - przerwała staruszka. -
40 II,11| człowiekiem, ażebyś nie miał powiedzieć, skąd ta wiadomość.~- Całe
41 II,11| chodzi o co innego. Śmiech powiedzieć, wstyd powiedzieć!... -
42 II,11| Śmiech powiedzieć, wstyd powiedzieć!... - zżymał się doktór.~
43 II,11| powiedział. Gdyby miał siłę powiedzieć, potrafiłby odrzucić tak
44 II,12| z mojej strony!"~Chciał powiedzieć coś życzliwego o Starskim,
45 II,12| miłości. Jeżeli miałaby powiedzieć prawdę, to już nawet męża
46 II,13| pan odchodzi?... Co mam powiedzieć panu Molinaremu?...~- Powiedz
47 II,17| zarumienił się, chciał coś powiedzieć, ale dał spokój. Pogadali
48 II,17| chlebodawcą; chciał nawet coś powiedzieć, lecz nagle rozpłakał się,
49 II,17| zamian?.. Nawet nie mógłbym powiedzieć, że ją kocham."~Dopiero
50 II,19| pokiwał głową.~- Możesz mi pan powiedzieć, co się stało z Łęckim?... -
51 II,19| idealnych popędów..."~Można powiedzieć, że od tego dnia zaczęła
|