Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |       nogach, podobno z tego, że nasze schody były bardzo niewygodne.~-
 2  I,5 |      Adonisem, no - ale... Gdyby nasze obowiązki były do spełnienia
 3  I,6 | dotkniętą usłyszawszy kiedyś, że nasze rodzinne pamiątki zdobią
 4  I,6 |        się, że ona ma rację i że nasze srebra mogą naprawdę znaleźć
 5  I,6 |    powagę, która zaczyna trwożyć nasze sfery. Myśleli, że zejdę
 6  I,6 |          jego pomocy zorganizuję nasze mieszczaństwo, stworzę towarzystwo
 7  I,6 | przychodzi ten... kupiec, nabywa nasze weksle, nasz serwis, opętuje
 8  I,7 |      odrywając oczu od księgi.~- Nasze klientki zrobiły go takim -
 9  I,9 |         kamieniem, który słyszał nasze rozmowy i patrzył na łzy.
10  I,9 |       patrząc na niego z góry. - Nasze sierotki potrzebują kilku
11  I,9 |          firmy są także herbami, nasze herby są także firmami,
12  I,10|      połyskującymi kolcami.~- To nasze pułki, a to austriackie... -
13  I,10|       spostrzegliśmy, że miejsce nasze na placu zajął jakiś nowy
14  I,10|        to bodaj czy nie ostatnie nasze zwycięstwo. Od tej chwili
15  I,10|          obcej mowy i widząc nie nasze twarze, nie nasze ubiory,
16  I,10|     widząc nie nasze twarze, nie nasze ubiory, nie naszą ziemię.
17  I,10|    Proszę sobie jednak wyobrazić nasze miny, kiedy przyszedł telegram
18  I,10|          mniej przesądów aniżeli nasze. Ja także, póki byłem młody,
19  I,11|           towarami... Miasto zaś nasze, pożądane jest, ażeby się
20  I,11|    zbiera się i przechodzi przez nasze ręce część towarów francuskich
21  I,11| wszystkim - rzekł Wokulski - owe nasze fabryki nie są naszymi,
22  I,13|           W konsekwencji zaś, na nasze żądanie...~Tu hrabia spojrzał
23  I,13|         miną coś przełknął.~- Na nasze żądanie - ciągnął hrabia -
24  I,16|      można jadać samym widelcem; nasze zaś ryby ościste może jedliby
25  I,17|         Doprawdy, wstydzę się za nasze miasto!... Ja gdybym była
26  I,19|           Prawda, że Wokulski ma nasze pieniądze - rzekła panna
27  I,19|         w duszy. - No, jeżeli ma nasze pieniądze, to naturalnie
28  I,19|          naturalnie musi spłacać nasze długi..." ~- Bardzo go proś -
29  I,19|     siebie sercu drogiej Pani, a nasze obustronne stosunki niezawodnej
30 II,1 | migotliwych świateł spotkają się nasze spojrzenia czy myśli i on
31 II,1 |      stworzonej przez kobiety. A nasze znowu kobiety są owocem
32 II,1 |      Kiedy go wygram i odzyskamy nasze dobra po dziadku, wtedy
33 II,1 |         jego rządów potroiły się nasze obroty. ~Odetchnąłem widząc,
34 II,2 | mielibyśmy co włożyć w usta. Oto nasze mieszkanie, niech pan spojrzy -
35 II,2 |      ścianę, za którą ukrywa się nasze jutro... Hej! - wołasz-
36 II,4 |  nietknięte. Rozszerzą się tylko nasze pojęcia o własnościach ciał
37 II,5 |   prawdziwą cześć... Tak, panie. Nasze usuwanie się od politycznego
38 II,5 |   państwa, w którym znajdują się nasze majątki, gdzie leży nasza
39 II,5 |     złotych. - Odnieś, kochanku, nasze rzeczy, a my, panie, jedźmy...
40 II,7 |         żonę... Na nieszczęście, nasze panny mają więcej wymagań
41 II,8 |     jednak rosły bujniej aniżeli nasze...~- Ach, niech pan tak
42 II,10|     Ludwik wyjechał, zerwały się nasze stosunki z ludźmi. Dla jednych
43 II,10|         najlepszym lekarstwem na nasze własne kłopoty jest cudze
44 II,10|        Misiewiczowa.~- Takie już nasze szczęście - szepnęła pani
45 II,10|  opamiętał.~Zaczęliśmy rozsadzać nasze damy w ławkach i spierać
46 II,13|         ja ukradła" - ona mówi. "Nasze dochody, psiawiaro!" - oni
47 II,14|          i również wytłomaczyłem nasze nieporozumienie... Strach,
48 II,17|         to była rzecz rozsądna z nasze strony, gdybyśmy się żarli
49 II,17|          się wywdzięczasz nam za nasze trudy, nędzę i krótsze życie,
50 II,19|     trącając jego kufel swoim. - Nasze kawalerskie!... Panie Szprot,
51 II,19|          nie daliby się łapać na nasze sztuki...~Mając dużo wolnego