Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |        Na ulicy ustępowano mu z drogi - a ludzie prości mówili:
 2  I,8 |         go ciągłe ustępowanie z drogi; przeszedł więc na drugą
 3  I,8 |         Zatrzymał się w połowie drogi i patrzył na ciągnącą się
 4  I,8 |     węglarski stojący w poprzek drogi pod bramą, a o parę kroków
 5  I,8 |    kupować konie wyścigowe...~- Drogi panie - zawołał niemniej
 6  I,9 |   wychodzisz? Więc do widzenia, drogi panie. Po świętach u mnie
 7  I,10|      czy ja wiem - może na milę drogi.~- Tyralierzy!... - rzekł
 8  I,11|         albo czy kiedy usunął z drogi kamień raniący koniom kopyta? -
 9  I,11|       na miejscu mają o wiorstę drogi, tamci dla odświeżenia się
10  I,11|         nie znaleźć nawet śladu drogi, po której by się iść chciało -
11  I,11|      szepczących. Ustąpili mu z drogi i ukryli się w cieniu drzew.
12  I,11|    piętra... Jego nie zepchną z drogi burze polityczne, tak jak
13  I,11|      Zdawało mu się, że w końcu drogi nazwanej rokiem widzi tylko
14  I,11| człowiek cofnął się. Na lewo od drogi widać było parę ludzkich
15  I,12|    dodał :~- Kiedyż do rejenta, drogi panie, z naszą spółką?...
16  I,13|    mokotowskie pola. Na skręcie drogi Wokulski wychylił się i
17  I,13|        swego. - Nie domyśla się drogi pan?.. To ten poczciwy Szlangbaum...~
18  I,13|    adwokat mówił dalej:~- Panie drogi - jednym słowem - źle słychać.
19  I,13|         ażebyś wskazał nam nowe drogi.~- Więc niech się cofną
20  I,17|         motyle. ~Byli w połowie drogi do Pomarańczarni, kiedy
21  I,17|  Wokulskim ukazali się na końcu drogi. ~Pan Tomasz przypatrzył
22  I,18|      rachunkami - rzekł: ~- Mój drogi, dziś Rossi gra Makbeta,
23  I,18|        obowiązek. ~- Uważa pan, drogi panie Pifke, jakiś wielbiciel
24  I,18|           Przez pozostałą część drogi do sądu trapi pana Ignacego
25  I,19|        objęcia. Bo widzisz, mój drogi - dodał uspokoiwszy się -
26  I,19|       myślę, ażeby usunąć wam z drogi każdą przeszkodę... ~W tej
27 II,1 |        sprawunek biegła wiorstę drogi w deszcz czy pogodę, a kupując
28 II,2 |       chłopa jest przednówek, a drogi jak ciasto; przejedzie bateria
29 II,3 |         zaczyna nie ustępować z drogi. I kiedy myśli, że dopiero
30 II,3 |   znalazła właściwej dla siebie drogi. Sądząc jej czyny, jest
31 II,4 |    Chodził i myślał: ~"Oto dwie drogi: jedna wiedzie do nieobliczonych
32 II,5 |     miło mi będzie odbyć resztę drogi w pańskim towarzystwie.
33 II,5 |         żem telegrafował dziś z drogi. O trzeciej posłali stąd
34 II,6 |      lejcowe skręciły na środek drogi, dyszlowe poszły za nimi
35 II,6 |          że tylko dla skrócenia drogi szedłem przez klomby - tłumaczył
36 II,6 |             I tak pan zjechał z drogi, jak dziś wioząc nas...~-
37 II,6 |  skręciła na prawo, w pole, bez drogi. ~- Avanti!... avanti!...~
38 II,6 |       cię sprowadziła z prostej drogi. Proszę za mną... Jadąc
39 II,8 |          miałem przed sobą dwie drogi. Jedna prowadzi do wielkiego
40 II,9 |  obywatelskimi cnotami.~- Panie drogi - ja mówię - a czymże kupno
41 II,9 |    znakomity człowiek). - Ależ, drogi panie Rzecki, teraz kamienice
42 II,9 |      domów... W tych warunkach, drogi panie Rzecki, jeżeli sprzedamy
43 II,9 |         nierównie większą sumę, drogi panie Rzecki.~Pożegnałem
44 II,10|        raczyła się uśmiechnąć. (Drogi anioł! jakby domyślała się,
45 II,13|    Bleichrödera, a poznasz nowe drogi świata. To Żydzi je utorowali:
46 II,14|        O!... zachowajże pan ten drogi skarb - odparł Wokulski
47 II,17|           Ależ ty lecz się, mój drogi, wyjedź gdzie...~- Powiem
48 II,17|       Wokulskiego Szuman.~- Mój drogi - zawołał od progu śmiejąc
49 II,17|         handel popchnąć na nowe drogi..."~W tym miejscu wszyscy
50 II,17| przedpokoju stały już gotowe do drogi kufry. Pani przyjęła go
51 II,17|    pańskiej ekscentryczności... Drogi panie, mam do pana bardzo