Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |        naszego pryncypała, chuda staruszka w żółtej sukni, w ogromnym
 2  I,3 |         na stole swoje naczynie, staruszka odzywała się schrypniętym
 3  I,3 |     pusty kosz i zamazane kubki, staruszka swój dzbanek i obie znikały.~
 4  I,9 |            A... a!... - szepnęła staruszka i rzewnie się rozpłakała.~
 5  I,10|          spoza szaf wysunęła się staruszka w żółtej sukni, z dzbanuszkiem
 6  I,10|        który miał cynową klapę), staruszka robiła pończochę, a ja -
 7  I,10|   całowała Jana, a Jan Małgosię, staruszka zaś trzęsąc głową mówiła :~-
 8  I,10|          niecierpliwie Jan.~Lecz staruszka ciągle kręcąc głową ze zdziwienia
 9  I,11| odwiedzał prezesową i poznał, że staruszka jest mu bardzo życzliwa.
10  I,11|      zmieniła, głos stłumił się.~Staruszka przyłożyła binokle do oczu
11  I,14|     niech więc nas bawi - mówiła staruszka.~Gdy zaś około pierwszej
12  I,15|        wydała mu się bardzo miłą staruszką; cieszył go świst rozlegający
13 II,2 |        proszę!... - odezwała się staruszka. ~- W roku 1849 i nieco
14 II,2 |       dopiero przed czterema... ~Staruszka machnęła ręką, jakby odganiając
15 II,2 |          Heluniu! - odezwała się staruszka surowo. - Ty nie ukłoniłaś
16 II,2 |     posunął się w tył z fotelem. Staruszka złożyła ręce, a pani Stawska
17 II,2 |           Proszę pana - ciągnęła staruszka - jeżeli mamy mówić szczerze,
18 II,2 |         obcy, i ten pan - rzekła staruszka wskazując na mnie. - To
19 II,2 |       Więc mówię panu - ciągnęła staruszka, bystro patrząc mi w oczy -
20 II,2 |       grożąc za nią rozdrażniona staruszka. - Takie łzy, chociaż bolesne,
21 II,2 |           których tu nie ma!... ~Staruszka spojrzała na mnie pytającym
22 II,5 |          drugi list prezesowej. ~Staruszka nalegała, ażeby natychmiast
23 II,6 |         nie będą. Imponuje mi ta staruszka... A gdybyś pan jeszcze
24 II,7 |      świeżym powietrzu - myślała staruszka - a będzie, co Bóg da. On
25 II,7 | prezesowa. ~- Moja Belu - rzekła staruszka ucałowawszy ją jeszcze raz -
26 II,7 |        bardzo! - zawołała z mocą staruszka. - Kochałam jego stryja,
27 II,7 |    koszem. ~- A, jesteś - rzekła staruszka do Wokulskiego - to dobrze.
28 II,8 |     takich nudów oddałbym życie.~Staruszka potrząsnęła głową.~- Tak
29 II,8 |     nagrobnym.~Wiesz co - dodała staruszka wzdychając - namyśliłam
30 II,8 |            Jutro?.. - powtórzyła staruszka. - A cóż będzie z kamieniem? ~-
31 II,10|           Prawda! - potwierdziła staruszka. - Jest H i jest T. Niechże
32 II,10|          śmiałem ust otworzyć, a staruszka odpocząwszy prawiła:~- I
33 II,10|         O, panie Rzecki - mówiła staruszka płacząc - wierz mi, że dla
34 II,10|     panie Rzecki! - oburzyła się staruszka. - On nie może mieć szczęścia
35 II,10|    wodzie uśmierzającej. Pachnie staruszka o dwa łokcie kamforą i mówi
36 II,10|          trafił... Gdyż jak moja staruszka nie wrzaśnie:~- Dżuma?...
37 II,10|          my ustąpimy! - zawołała staruszka.~- O, co to, to nie, szanowna
38 II,10|          powiedzieć? - przerwała staruszka. - O, nie mów tego... Pan
39 II,10|         skończy - upewniała mnie staruszka - ale pan to nie miałeś
40 II,11|       się wydaje - odpowiedziała staruszka. - Stroje bardzo często
41 II,11|         robotnicami.(O! jakże mi staruszka w porę wystąpiła ze swoją
42 II,11|         ja usiedliśmy pod oknem (staruszka nie może odzwyczaić się
43 II,11|            Że żyje?... - spytała staruszka, wcale nie zdradzając zachwytu.~-
44 II,11|       Syna!... - przeżegnała się staruszka. - On nieszczęśliwy, on,
45 II,11|   Stawskiej, trzeba nam za żonę.~Staruszka rozpłakała się.~- Czy wiesz,
46 II,11|     panie Rzecki? - obraziła się staruszka. - Tu... tu... - dodała
47 II,11|         panie Rzecki! - zawołała staruszka i na pożegnanie pocałowała
48 II,11|           Naturalnie, zatrwożona staruszka powiedziała jej, że tu nie
49 II,12|     stropił się.~- Biedna, zacna staruszka... Gdybym był pewny, że
50 II,12|        Helunia ?... - wyszeptała staruszka.~- Nie mówmy o Heluni, tylko