Tom,  Rozdzial

1501 II,17|                 dobrze zrobił - rzekł - ale ufarbował się niepotrzebnie.~-
1502 II,17|           zyskałaby na tym i jego żona. Ale że Starski jest cymbał,
1503 II,17|               zapytał Ochocki.~- Nic.~- Ale ocalenie zapisów nieboszczki
1504 II,17|                 się prawie popielatą.~- Ale może ja pana męczę?... -
1505 II,17|              podobnego przy porodach... Ale mężczyzna...~Wokulski roześmiał
1506 II,17|               tylko rozpróżniaczyć się, ale zgłupieć i skwaśnieć...~-
1507 II,17|                uczą się nie dla wiedzy, ale dla posady; a posadę i rozgłos
1508 II,17|             głodu albo zidiociejesz!... Ale za to jeżeli będziesz pan
1509 II,17|            uważam za bardzo pożyteczne, ale tylko do rodzenia dzieci,
1510 II,17|                upadła gdzieś w kanał... Ale czy do Geista pojechałbyś
1511 II,17|                    Owszem, pojechałbym, ale najpierwej dla sprawdzenia
1512 II,17|                chemicznych, wybacz pan, ale nie godzi się z teorią zmienności
1513 II,17|                  Poczuł nie tylko chęć, ale żądzę przypomnienia sobie
1514 II,17|                złośliwie na jego widok.~Ale już w magazynie szkieł,
1515 II,17|                w nim nie tylko energia, ale wprost ludzka samodzielność,
1516 II,17|              się gotowości Wokulskiego, ale pożegnał go bardzo zadowolony.
1517 II,17|                 odstąpieniu mieszkania. Ale wówczas przypomniał sobie
1518 II,17|          ustalić byt tysiącowi rodzin ; ale co mi z tego, jeżeli jedne
1519 II,17|         głębszej apatii.~"Już nie ginę, ale gniję" - mówił do siebie.~
1520 II,17|                       zapytał zdumiony.~Ale przed trzecią pojechał.~
1521 II,17|                zebrane w ogromny węzeł, ale zamiast szpilki tkwił w
1522 II,17|                 trochę pan zeszczuplał, ale z tą brodą jest panu wcale
1523 II,17|             pozwoleniem pani - odparł - ale ja nie chcę upić się.~-
1524 II,17|          spełnienia zamiarów?~- Owszem, ale muszę je pierwej poznać.~-
1525 II,17|                i przesądy publiczne!... Ale po panu nie spodziewałam
1526 II,17|            jednakowi!...~- Przepraszam, ale... o co właściwie ma pani
1527 II,17|                  kłamał, że ubóstwia... Ale przy najpierwszej sposobności
1528 II,17|                równego sobie człowieka, ale jak niewolnicę, której za
1529 II,17|                 życie...~- Przepraszam, ale... Czy on ją błagał tylko
1530 II,17|           mężczyzna tworzy cywilizację, ale dopiero kobieta uświęca
1531 II,17|            miłość.~- I to piękna rzecz! Ale jeżeli pan Starski otrzymuje
1532 II,17|               jest niższą od mężczyzny; ale obyczajami i uczuciem ma
1533 II,17|               nie dla zyskania majątku, ale z nędzy...~- Cóż dalej?~-
1534 II,17|                 nędzy...~- Cóż dalej?~- Ale żona moja przede wszystkim
1535 II,17|              Byłem bardzo lichym mężem, ale za to, jak człowiek kupiony,
1536 II,17|         okropniejszą handel samym sobą. Ale dopiero transakcje zawierane
1537 II,17|             okazji - odparł Wokulski. - Ale baron nie pozował na niewinność,
1538 II,17|               Wokulskim zadrgał gniew., ale go opanował.~- Tak, przyznaję
1539 II,17|                 wolną od przesądów. No, ale ja jestem tylko kobietą,
1540 II,17|              nazywające się kokotami... Ale dziwna rzecz: posiadając
1541 II,17|             oczy.~Wokulski zaciął zęby, ale opanował się i mówił spokojnie:~-
1542 II,17|               nazywał się nie Wokulski, ale - Wolkuski i za pomocą tak
1543 II,17|                 wymówek za specjalność; ale kokota maskująca się pozorami
1544 II,17|             wybuchnęła pani Wąsowska. - Ale mniejsza...~Powiedz mi pan
1545 II,17|           złożyć u stóp swego ideału... Ale świat czasem traci, jeżeli
1546 II,17|           trochę zaimponował. Trochę... Ale nie wytrzymałeś pan w roli,
1547 II,17|                 na dźwięk tego imienia, ale z powodu zmiany, jaką uczuł
1548 II,17|                  że Bela postąpiła źle, ale... osądź pan sam siebie,
1549 II,17|              najzupełniej nie rozumiem, ale który porównać można tylko
1550 II,17|              ażeby leczył się romansem, ale... nie idealnym. Z ideałami
1551 II,17|                racji - rzekł Ochocki. - Ale też dobrze trafił ze swymi
1552 II,17|              się podobnymi pytaniami.~- Ale ba!- mruknął Ochocki. -
1553 II,17|                chce... Nie proszę o to, ale byłbym bardzo wdzięczny.~-
1554 II,17|                Izabeli. To jest myślał, ale mógł nie myśleć; w każdym
1555 II,17|           Wokulski wstał bez pośpiechu, ale też i bez wahania. Sam nalał
1556 II,17|               zje śniadanie z apetytem. Ale gdy wracał tą samą drogą,
1557 II,17|                myśleć o pannie Izabeli, ale nawet oddawać jej sprawiedliwość.~"
1558 II,17|             Wrócił do domu smutniejszy, ale wciąż spokojny. Zdawało
1559 II,17|        świadkach i na wolnym powietrzu.~Ale Wokulski był pochmurny i
1560 II,17|             bynajmniej nie płeć piękna, ale... czy ja wiem co?... może
1561 II,17|            sądzę jednak, że to minie... Ale... ale... Oto list - dodała
1562 II,17|           jednak, że to minie... Ale... ale... Oto list - dodała wsuwając
1563 II,17|                 Popełniam niedyskrecję, ale wiem, że mnie pan nie zdradzi,
1564 II,17|                 po nim błyskawica żalu; ale zapach papieru przypomniał
1565 II,17|          sześciu tysięcy rubli rocznie. Ale trudno, trzeba nauczyć się
1566 II,17|                 a może tylko tęsknię... Ale i to przejdzie. Ten młody
1567 II,17|             płakać mi się chce z nudów, ale że bez towarzystwa umarłabym,
1568 II,17|         wszystko pierwszy deszcz zmyje.~Ale, ale... Zapomniałam o najważniejszym!
1569 II,17|             pierwszy deszcz zmyje.~Ale, ale... Zapomniałam o najważniejszym!
1570 II,17|                mogę zostać marszałkową, ale... że się to tak łatwo stać
1571 II,17|             powietrza, to inna kwestia, ale że coś w tym jest - nie
1572 II,17|             zaprosiłam pana na wieś?... Ale mniejsza, policzę to na
1573 II,17|           upokorzeniem i cierpieniem?~- Ale obok tego miałeś pan i inne
1574 II,17|                 były... mistyfikacją.~- Ale ona dziś tego żałuje i gdybyś
1575 II,17|               wkłada na nią małżeństwo. Ale ażeby kobieta wolna oszukiwała
1576 II,17|        Starskiego - i ich wszystkich... Ale nie! Jej jeszcze było potrzeba
1577 II,17|             albo sprzedaje się z nędzy. Ale na zrozumienie tej duchowej
1578 II,17|             sobą, będzie mądre i dobre, ale... Czy nie byłoby praktycznie,
1579 II,17|           świata...~- Oj, to... to...~- Ale chwilami ogarnia mnie taka
1580 II,18|          wstępne i ostatnie wiadomości, ale wszystko służy do bałamucenia
1581 II,18|           Napoleona, to mógł on zginąć, ale może się też i ukrył gdzie
1582 II,18|                 w ramionach i duszność. Ale to przejdzie, a nie przejdzie -
1583 II,18|               moja młodość była snem?..~Ale najbardziej gniewa mnie
1584 II,18|               rozumu. To genialna rasa, ale takie szelmy, że nie ujeździsz
1585 II,18|                  Może ich nie poprawią, ale napędzą im nową porcję rozumu
1586 II,18|                a nade wszystko rozumny; ale jego uczciwość nie wypływa
1587 II,18|            ogień może się w niej odbić, ale ona sama nigdy się nie rozgrzeje.~
1588 II,18|           podobnego przed dwoma laty!), ale co zrobi z taką masą pieniędzy,
1589 II,18|                znam ja się na teologii, ale zawsze bezpieczniej wyrobić
1590 II,18|               to i ja potrafię zapisać; ale potraf ty ją sam wykonać...~
1591 II,18|        zniszczyć wszelki ślad po sobie. Ale mam przeczucie, że tak nie
1592 II,19|          szacunku, do którego przywykł, ale nawet wbrew upomnieniom
1593 II,19|              się jakiegoś nieszczęścia, ale - ot tak sobie.~Z rana około
1594 II,19|                tu inaczej.~Martwiło go, ale tylko trochę, że Wokulski
1595 II,19|          rzeczami wcale niepotrzebnymi, ale dlatego, że podobne sprawunki
1596 II,19|         powiedział, ażeby zmylić ślady. Ale sam się złapał, skoro wyrzekł
1597 II,19|                     Tam zrobił majątek, ale w jaki sposób?... Jakim
1598 II,19|           zrobił mniej, niżby mógł...~- Ale czyje to były miliony?~-
1599 II,19|            przyjaciela...~- Otóż to!... Ale mniejsza; przypuśćmy, że
1600 II,19|         Nareszcie zaczął robić majątek, ale - nie jako kupiec, tylko
1601 II,19|               nigdy za utopiami?~- Tak, ale robiłem to odurzywszy się
1602 II,19|                pana Rzeckiego niejasne, ale złowrogie przeczucia. Przychodził
1603 II,19|                Rzecki kłócił się z nim, ale w duszy przyznawał mu rację. ~
1604 II,19|             dokąd?...~- Do Paryża?...~- Ale gdzie zaś!... Wyjechał do
1605 II,19|           świata, sam bym mu ją radził. Ale ażeby nie napisać słówka,
1606 II,19|         romantyzmu, może by nie zrobił; ale ten pan Wokulski, zakochany
1607 II,19|             przez wszystkich wynalazcę.~Ale Ochocki był pochmurny.~-
1608 II,19|         Marszałek, naturalnie, milczał, ale kobiety perswadowały pannie,
1609 II,19|               wypada tęsknić za drugim. Ale ona odpowiedziała mi swoim
1610 II,19|                    Przykro mi to mówić, ale panu mówię, ażebyś wiedział,
1611 II,19|              załatwić pewien interes... Ale...~- I niezawodnie załatwiłby
1612 II,19|              można było spodziewać się, ale nie podoba mi się ta nagłość.
1613 II,19|                   mówił ożywiając się - ale nie dla człowieka z jego
1614 II,19|           szerokie instynkta społeczne, ale czego dotknął się w tym
1615 II,19|                 jakie są u nas możliwe. Ale... nietęgo trafił...~- A
1616 II,19|                 zacznie naprawdę żyć... Ale jeżeli wyczerpał się, co
1617 II,19|               mam podobno wadę serca... Ale to przejdzie... przejdzie...
1618 II,19|            wykręciłem się na egzaminie, ale tak przedtem pracowałem,
1619 II,19|                 łacińskie albo greckie, ale nawet myśleć o nich. Nie
1620 II,19|                 pracowali razem ze mną, ale nawet musiałem opuścić owe
1621 II,19|            Paskudziło się to z godzinę, ale kiedy ostatecznie kazałem
1622 II,19|                     a tęgi mózg?... No, ale zagadałem się... Bywaj mi
1623 II,19|             rozumiał ukochanego Stacha, ale i przypominał go w wielu
1624 II,19|              Szlangbauma - nie wiadomo. Ale fakt, że od kilku dni stary
1625 II,19|                takich razach nietrudno; ale za październik dam głowę..."~
1626 II,19|               nie zechcesz bronić?...~- Ale cóż by to znaczyło?...~-
1627 II,19|                 w początkach listopada, ale jeszcze zastrzegł sobie
1628 II,19|              niego zechce zaczepić. No, ale Geist, niegdyś bardzo zdolny
1629 II,19|               szkalowany od niego?..."~"Ale dlaczego on zrobił prawie
1630 II,19|                 spokojniej Mraczewski - ale wiem i o tym, że pani Stawska
1631 II,19|          kantorze na niewysoki procent.~Ale i te rzadkie odwiedziny
1632 II,19|                 co mógł najlepszego..."~Ale jeżeli Wokulskiego siła
1633 II,19|                w ramionach i duszności, ale nie zważał na to...~"Pojadę
1634 II,19|                 zaczepiać tych kwestyj.~Ale los zrządził inaczej.~W
1635 II,19|               zawaliły się ze starości; ale matka mówi, że to może kowal
1636 II,19|                nieszczęścia się ocalił. Ale moja żona, kobiecym obyczajem,
1637 II,19|                    Toteż zabijał się... Ale że w każdym calu była to
1638 II,19|              się.~- Wściekła bestia!... Ale gdzież by teraz się podział,
1639 II,19|              dobrowolnie sam ustąpić...~Ale jaki to człowiek stylowy!... -
1640 II,19|         drugiemu nie potrafi - myślał - ale zrujnować cudze życie umieją
1641 II,19|              przepraszam, panie Rzecki, ale... ja zaraz przyjdę odezwała
1642 II,19|                  coś skradł i uciekł... Ale dlaczego ja się zląkłem?..."~
1643 II,19|         Przepraszam pana, panie Rzecki, ale pan może myśli, że ja co
1644 II,19|                 mnie pan zrewiduje...~- Ale co pan tu robisz? - zapytał
1645 II,19|                 on czego nie wyniósł... Ale że mnie się trochę niedobrze
1646 II,19|            wtrącił z pokorą Gutmorgen - ale... po co pan darmo pracuje?...~-
1647 II,19|           pilnować jak złodzieja... No, ale przynajmniej nabrałem doświadczenia;
1648 II,19|                 Może zobaczył ją znowu, ale już nie nad ziemskim horyzontem.~
1649 II,19|           Węgrowicz.~- Nie zabraknie... ale tymczasem idźcie, panowie,