Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |         do Napoleona III? Nos... wąs... hiszpanka...~- Do Napoleona,
 2  I,3 |          miał nieduże faworyty i wąs do góry; szyję okręcał czarną
 3  I,3 |    lekcji.~Sag mir - powiedz mi: was is das? co jest to? Das
 4  I,4 |            Naturalnie...~- Cóż u was słychać? - powiedz mi.~-
 5  I,4 |          nim noc zapadnie, znowu was zobaczę. Noc zapadła, ale
 6  I,4 |       gwiazdy, że w tej chwili u was może nikt nie patrzy na
 7  I,9 |        Chrystus szepnął: " Kto z was jest bez grzechu, niech
 8  I,9 |      wolny stolik... Ja opuszczę was na chwilę...~Odeszła.~-
 9  I,9 |    fotelu prezesowa.~- Zostawiam was tu, moi państwo - rzekła
10  I,9 |     patrzcie, jak on sobie nic z was nie robi!... - szepnął śmiejąc
11  I,10|       pod szyję, kolczyk w uchu, wąs wyszwarcowany (zrobił mu
12  I,10|         albo Francuz nadstawi za was karku?... Czemu, żeście
13  I,12|   zachowują swoje religie.~- Kto was prześladuje! - odparł Wokulski.~-
14  I,13|       ich diabli porwą!... Niech was wszystkich diabli porwą
15  I,14|     jakby najeżony gniewem, mały wąs, ślad bródki, kształty posągowe,
16  I,15|          syberyjscy, czy który z was wyobrażał sobie mnie zajmującego
17  I,17|     ludzi i pytał: "Może który z was czego potrzebuje?... Żądajcie,
18  I,17|    Żądajcie, rozkazujcie, proszę was... w j e j imieniu..." ~"
19  I,17|  Wokulski. - Niech stołuje się u was, niech jej twoja żona pierze
20  I,17|          poprowadzi... ~- Jeżeli was nie okpi... Tymczasem Konstanty,
21  I,18|            Przepreszem. ~- Niech was pioruny!....Więc ile chcesz?... ~-
22  I,19|     kaprysów, radziłam mu, ażeby was jutro odwiedził. ~- Jak
23  I,19|       Ręki, ażeby mnie ukarać, a Was wynagrodzić. Nie dość bowiem,
24 II,1 |      wami nie ma ducha... Duch w was gnije... Posłuchaj zaś,
25 II,1 |      świat, że miecze były wśród was, lecz serca zbrakło wam!..."
26 II,1 |   najmniejsza z tych, jakie tu u was cieszą się publicznym szacunkiem. ~
27 II,2 |   Powiedz pan - rzekłem - jak to was przyjmowali Włosi w wigilię
28 II,2 |         bez czułości!... Znam ja was. Obsypujecie pieszczotami
29 II,3 |          mówi: ~- Tym lepiej dla was. Nie mam wprawdzie pretensji
30 II,6 |        bez której panna jest dla was nudna, a mężatka głupia.
31 II,8 |        są? ~- Ładne, miłe, lubią was wszystkich prowadzić za
32 II,10|     Wokulski? Przecież ten, co u was bywa z tym roz... z tym
33 II,10|   diablica Krzeszowska kupiła od was dom?~- Prawda - mówię ja,
34 II,10|          pani Krzeszowskiej.~- U was była ta lalka?~- Nie wiem
35 II,11|         Szlangbaum zaciera ręce, wąs do góry, głowa pod sufit...
36 II,12|          całą drogę, od banku do was, umizgał się do mnie, i
37 II,13|   znalazłszy nabywcy?... I kto z was mądrzejszy: pan, który po
38 II,13|       raczy ją uwielbiać jeden z was, nie może rozmawiać z innymi?...
39 II,16|    dziesięć miliardów i jest dla was wątpliwa...~Francuzi, naturalnie,
40 II,17| uchronisz od nędzy, pobłogosławi was... Co to za kobieta!...
41 II,17|        targuję się, ażeby zmusić was do podpisania innej, która
42 II,17|     chrześcijański parweniusz do was nawet przyjść nie może,
43 II,17|         jednostki wyrosły pośród was, a to, co książę nazywasz
44 II,17|   Wokulski. - Chodźże no... Co u was słychać?~Węgiełek z początku
45 II,17|     świata, obłudnicy!... Dopóki was zaślepia zwierzęcy instynkt,
46 II,17|    kobieta twierdzi czy zapewnia was, że nie miała kochanków?...~-
47 II,17|          Bo ja muszę... pogodzić was albo... Niech się już biedna
48 II,19|   otwierajcie mi tu piwiarni, bo was zaskarżę o zabójstwo...~
49 II,19|      darmo pracuje?...~- Niechże was milion diabłów porwie!... -