Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |      brodą. W każdej porze dnia siedział on pod oknem na fotelu obitym
 2  I,7 |       ode drzwi, za kantorkiem, siedział Wokulski schylony nad rachunkami.~
 3  I,7 |      tuż do kantorka, za którym siedział Wokulski. Była bardzo blada.
 4  I,8 |      się do kantorka, za którym siedział Wokulski.~- Czy mogę spytać -
 5  I,8 |        się z kwadrans. Wokulski siedział na fotelu i patrzył w okno;
 6  I,9 |      chce mnie zabrać.~Wokulski siedział bez ruchu. Wreszcie zapytał:~-
 7  I,9 |      wczoraj na grobach, a dziś siedział sam przy małym stoliczku
 8  I,9 |         człowieka, który ciągle siedział sam nad nietkniętym talerzem
 9  I,9 |      aniżeli my serca.~Wokulski siedział ze spuszczonymi oczyma.
10  I,10|   wyciągnięty jak struna, drugi siedział trzymając się rękoma za
11  I,10|       rozbudzi! - mruknął Katz.~Siedział na ławie naprzeciw komina
12  I,10|         kontuarem, blisko okna, siedział na starym fotelu Jan Mincel
13  I,11|          zalany zimnym potem, i siedział bez ruchu, z oczyma skierowanymi
14  I,11|     piwnicy drugi hrabia, który siedział sztywnie na krześle, nosił
15  I,12|    oddzielonym drucianą siatką, siedział stary Żyd z łysą głową i
16  I,13|     pojechał do Szumana.~Doktór siedział przy otwartym oknie, w watowanym
17  I,13|        dni po dziwnym pojedynku siedział Wokulski zamknięty w gabinecie
18  I,17|          za kantorem nad księgą siedział Rzecki, a przed, nim stał
19  I,17|        nie leżał w łóżku, tylko siedział na fotelu i miał przy sobie
20  I,18|         spostrzegł Wokulskiego. Siedział on w czwartym rzędzie i
21  I,18| zamagnetyzowany przez ową lożę. Siedział bez ruchu, jak człowiek
22  I,18|        podnosząc głowy od ksiąg siedział przy kantorku do szóstej,
23  I,18|    znany szubrawiec... niedawno siedział na Pawiaku... Niech pani
24  I,18|      Nie każdy jest łotrem, kto siedział na Pawiaku... A co do udzielania
25  I,19|    Ignacego nad stosem papierów siedział Wokulski bez surduta i kamizelki
26  I,19|         fotel w kapeluszu i tak siedział parę minut ku najwyższemu
27  I,19|      gabinetu. Jej ojciec wciąż siedział w kapeluszu na głowie. ~-
28 II,1 |      się, że tu tęsknią za nim, siedział nad książkami. ~Żal mi się
29 II,1 |         zjawiał się sam Stach i siedział w pokoju parę dni bez zajęcia,
30 II,3 |        własnej duszy. ~Raz, gdy siedział przed kawiarnią pijąc mazagran,
31 II,5 |   zmieszał się, że przez chwilę siedział bez ruchu i głosu. Nareszcie
32 II,5 |        jest dobrze zamknięte, i siedział w przedziale coraz na innym
33 II,6 |    którym Starski coś wykładał. Siedział rozparty na brzozowym fotelu
34 II,8 |      wczoraj jeszcze; nawet nie siedział w breku blisko niej, tylko
35 II,10|  przypomniała mi szkołę; sędzia siedział na wzniesieniu jak profesor
36 II,11|    wieczorem u pani Stawskiej i siedział do jedynastej w nocy. Na
37 II,13|      OTWIERAĆ SIĘ OCZY~ ~Doktór siedział przy lampie z zieloną umbrelką
38 II,15|      bardzo drogie. Nieraz, gdy siedział samotny, brał papier i ołówek
39 II,15|        angielszczyznę. Wokulski siedział na prawo od panny Izabeli,
40 II,15|         się do wagonu, w którym siedział pan Łęcki z córką, zawołał:~-
41 II,15|       jakiegoś człowieka, który siedział mu na piersiach i trzymał
42 II,16|     odwiózł ją pod Częstochowę, siedział z tydzień i podobno pomógł
43 II,16|         Stawskiej, znowu u niej siedział trochę i obecnie jest u
44 II,17|        go Rzecki, ale jak długo siedział i o czym rozmawiali, nie
45 II,17|    schodów, na szczycie których siedział posąg spiżowej bogini, z
46 II,17|       podobnego błota!~Wokulski siedział milczący, z szeroko otwartymi
47 II,17|     głowy ku krzesłu, na którym siedział spotniały i zarumieniony
48 II,17|      długie milczenie. Wokulski siedział tyłem do okna ze spuszczoną
49 II,17|         wiem; waham się, jakbym siedział na dziesięciopiętrowej huśtawce.