Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |       szlachetnej krwi, któremu przypomniał się wyścig.~Podczas obrządku
 2  I,6 |     odrzuca książkę. Opat Jouve przypomniał jej, że już od dwu miesięcy
 3  I,8 |        Chciał czymś się zająć i przypomniał sobie, że jeden z zagranicznych
 4  I,8 |         oczy i nie wiadomo skąd przypomniał sobie niezmierny spokój
 5  I,8 |         swój własny cień. Potem przypomniał sobie, że ten cień chodzi
 6  I,8 |         Idąc przez ulicę Obożną przypomniał sobie furmana Wysockiego,
 7  I,8 |           Dlaczego dziś dopiero przypomniał mi się ten koń? - myślał
 8  I,8 |             szepnął Wokulski.~I przypomniał sobie całe szeregi ludzi
 9  I,8 |       robił nic, nie miał siły. Przypomniał sobie tylko swoje niedawne
10  I,9 |   Wielki Piątek z rana Wokulski przypomniał sobie, że dziś i jutro hrabina
11  I,11|         siłą, bodaj pięści..."- przypomniał sobie zdanie pani Meliton.
12  I,13|   będzie najlepiej..."~Ale wnet przypomniał sobie, że pojedynek ma doprowadzić
13  I,13| pomieszanym ze wzgardą. Później przypomniał sobie, że afekta te starał
14  I,17|           Stanąwszy przed domem przypomniał sobie obietnicę daną pannie
15  I,18|   dobrych czasów. Dopiero woźny przypomniał mu, że ma bilet do pierwszego
16  I,18|         przyczynami tych zmian, przypomniał sobie, że ostatni raz był
17  I,18|            Teraz dopiero Rzecki przypomniał sobie obowiązek. ~- Uważa
18  I,18|        Marsyliankę. ~Pan Ignacy przypomniał sobie Węgry, piechotę, Augusta
19  I,18|             W tej chwili jednak przypomniał sobie, że w sklepie z jego
20 II,1 |   zaszedł drobny wypadek, który przypomniał mi dzieje pogrzebane od
21 II,1 |        na mój widok, jakbym jej przypomniał tydzień temu pochowanego
22 II,3 |      skąd czerpią dochody..."~I przypomniał sobie, że w Warszawie jest
23 II,5 |        jakąś przemianę w duszy. Przypomniał sobie swego ojca i stryja,
24 II,5 |     przymknął drzwi, a Wokulski przypomniał sobie, że baron jest członkiem
25 II,6 |    naprawdę. Otóż - pan dzisiaj przypomniał mi tych Tatarów... Prezesowa
26 II,9 |      ukrywać. Gdym sobie jednak przypomniał, że te kobiety są ciągle
27 II,11|       pokaleczył, Maleski nagle przypomniał sobie, że oba klucze: od
28 II,13|   kazano rozwiązać. Szczęściem, przypomniał sobie, że ma znajomego muzyka,
29 II,13|   Następnego przyszedł Rzecki i przypomniał mu, że dziś jest dzień pierwszego
30 II,14|        spytał Wokulski. I nagle przypomniał sobie opowiadanie Rzeckiego
31 II,15|         i nazwać ją Izabelinem. Przypomniał sobie, że w czasie jego
32 II,15|     Wysockiego i wszystko sobie przypomniał.~- Długo spałem? - zapytał.~-
33 II,17|     rysunkami Dorégo, Hogart...~Przypomniał sobie, że skazani na gilotynę
34 II,17|        na nim potężne wrażenie.~Przypomniał sobie tę dziwną historię
35 II,17|      spojrzał na list paryski i przypomniał sobie Geista i jego słowa:~"
36 II,17|     panny Izabeli i Starskiego.~Przypomniał sobie Geista w drewnianych
37 II,17|      Rzucił papiery na biurko i przypomniał sobie ten mały, czysty salonik,
38 II,17|         go na pocztę... W końcu przypomniał sobie, że najprostszą rzeczą
39 II,17|         się, że go krew zaleje. Przypomniał sobie Zasławek i oszukiwanego
40 II,17|         robię... cóż dalej?..."~Przypomniał sobie, że Szuman radził
41 II,17|         mieszkania. Ale wówczas przypomniał sobie barona i Węgiełka.~"
42 II,17|   zrobił wrażenie na Wokulskim: przypomniał mu odjazd panny Izabeli
43 II,17|     cudzym kochankiem..."~Potem przypomniał sobie swoje życie obecne,
44 II,17|      dróżnik Wysocki?..."~Znowu przypomniał sobie Geista i jego tajemniczy
45 II,17|           pomyślał.~Wnet jednak przypomniał sobie panią Wąsowską i musiał
46 II,17|      przywidzenie?" - pomyślał.~Przypomniał sobie historię dnia wczorajszego;
47 II,17|        żalu; ale zapach papieru przypomniał mu te dawne, bardzo dawne
48 II,19|       na świeże powietrze..."~I przypomniał sobie najwydatniejsze momenta
49 II,19|           Ostry ból w piersiach przypomniał mu, że nie powinien się