Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |         pieszczony przez kochającą kobietę głaz ożył. A kiedy pewnej
 2  I,8 |      Wokulski - że można... kochać kobietę w sposób idealny, nie pożądając
 3  I,10|       sobie jaką poważną i majętną kobietę, wzmocniłby się nawet jego
 4  I,11|              Potem znajdujesz nową kobietę, doskonalszą od innych -
 5  I,12|           obdartych Żydków i starą kobietę w chustce na głowie. Przez
 6  I,13|            w oczy.~- Obraziłeś pan kobietę... - odparł cicho Wokulski.~
 7  I,14|             pojąć nie mogła, ażeby kobietę, tak jak ona piękną, dobrą
 8  I,15|             Maruszewicz wynajdą mi kobietę mającą podobne do niej rysy (
 9  I,18|          posadzce w czarnym stroju kobietę. Jest to baronowa Krzeszowska,
10  I,18|     baronowa. - Widzisz przed sobą kobietę skrzywdzoną i osamotnioną,
11 II,1 |            pewnością miał na myśli kobietę... To są ujeżdżacze i pogromcy
12 II,2 |           Obsypujecie pieszczotami kobietę, dopóki wam nie zaufa, a
13 II,2 |            cenę utulić szlochającą kobietę, odezwałem się z całą łagodnością: ~-
14 II,3 |     Warszawa albo ile razy spotkał kobietę mającą coś szczególnego
15 II,3 |           mógł kochać taką jak ona kobietę. ~"Przecież chyba zasługuję
16 II,4 |            wiem, że tobie chodzi o kobietę?... Nu, kobieta smaczna
17 II,4 |         drugiej strony cóż mam?... Kobietę, która przy takich jak ja
18 II,5 |             że wezmę sobie, panie, kobietę piękną, dobrze wychowaną
19 II,5 |           posądzać o coś podobnego kobietę, młodą pannę wychowaną wśród
20 II,6 |        Wygląda na dzielną i wesołą kobietę. ~- Masz rację. A baron? ~-
21 II,6 |           majętne, które utworzyły kobietę z delikatną cerą i białą
22 II,6 |        Amiens i uroczyście wyklina kobietę stworzoną na obraz i podobieństwo
23 II,7 |            ze Starskim... Rozumiem kobietę, która wychodzi za mąż dla
24 II,7 |       absolutnie potępiać nawet tę kobietę?... Sama przyznaje głośno,
25 II,8 |       sposób?... - Choćby usuwając kobietę od stosunków z intrygantami...
26 II,8 |           roześmiał się... - Można kobietę uwolnić od intrygantów,
27 II,8 |            na życie i śmierć jedną kobietę, a innym robi impertynencje.
28 II,8 | człowiekiem, który tak kochał inną kobietę, jak pan to robisz. Jestem
29 II,8 |           niej materiał na dzielną kobietę i ten, kogo ona pokocha,
30 II,9 |      człowiekiem, ażeby tak piękną kobietę wypytywać o współlokatorów!
31 II,10|            swej ręki; wolałbym zaś kobietę ze względu na właścicielkę
32 II,10|       jeżeli tę najszlachetniejszą kobietę wtrącą do więzienia, choćby
33 II,10|           omyli i tę nieszczęśliwą kobietę skaże do rot aresztanckich?...
34 II,12|  ostatecznie zrobił z niej uczciwą kobietę, o ile (mówiły siostry)
35 II,13| elektrotechnikiem, znalazłby sobie kobietę, która albo siedziałaby
36 II,13|           razy mężczyzna patrzy na kobietę, szatan zakłada mu różowe
37 II,13|          haremowy sposób traktował kobietę. Zresztą o co panu chodzi?..
38 II,13|    pomyślał Wokulski. - I, ja taką kobietę podejrzywałem... Ach, nędznik..."~
39 II,17|          obłokach. Przedstawiał on kobietę, której nie było widać głowy
40 II,17|         jeszcze poznał taką piękną kobietę jak Stawka, zaraz polityka
41 II,17|       Stachu, żeń... Uszczęśliwisz kobietę, uratujesz spółkę, a może
42 II,17|       człowieka, który okrył hańbą kobietę?... Brutala, egoistę, który
43 II,17|        ciągnąć pod pręgierz biedną kobietę, słabą istotę, nad którą
44 II,17|       prawo odepchnąć i zniesławić kobietę?...~- Która go oszukała?...
45 II,17|            przerwał. - To, co robi kobietę podobną do restauracyjnej
46 II,17|  poniewierasz pan niegdyś ukochaną kobietę?..~- Co do liczby owych
47 II,17|              Proszę pani, rozumiem kobietę, która oddaje się z miłości
48 II,19|         ażebyś wiedział, o jaką to kobietę potknął się Wokulski...~
49 II,19|          tysięcy rubli, bo polubił kobietę; a polubił ją, bo w jej