Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |        oto musi być pan z panów.~Istotnie, pan Łęcki liczył w swoim
 2  I,9 |       zabić nasz przemysł... Czy istotnie konkurencja, którą pan stwarza,
 3  I,11|  najwdzięczniejszym stworzeniem. Istotnie, był wdzięcznym, dopóki
 4  I,12|        to właśnie jest ów dom...~Istotnie, była to kamienica Łęckich,~
 5  I,12|       mówił, że ma śliczne nogi. Istotnie ładne."~Cofnął się znowu
 6  I,12|        uderzanej o ścianę. Jakoż istotnie z sąsiedniego przedziału
 7  I,13|     opuścił gabinet i za godzinę istotnie wrócił z kwitem podpisanym
 8  I,13|         Rzeckiego; stary subiekt istotnie był jakiś niewyraźny i swemu
 9  I,14|       wygląda ich?...~A przecież istotnie ona do nich wyglądała!...~
10  I,14|       mną, to co? Pojedynek jest istotnie barbarzyńskim zabytkiem.
11  I,14| kosztownym pudełku znajdował się istotnie ząb owinięty w bibułkę.~
12  I,17|         Wrócił do siebie. ~Baron istotnie miał zamiar wyjechać na
13  I,17|        idealizmem... ~- Musi być istotnie wielkim - wtrącił Wokulski -
14  I,17|    wieńcach nikt nie myśli... My istotnie jesteśmy jeszcze barbarzyńcami... ~-
15  I,17|            przerwał pan Tomasz. ~Istotnie panna Izabela z Wokulskim
16  I,18|            Wchodzi do kościoła i istotnie znajduje ciszę i chłód,
17  I,19|          prażonych asfaltów!... ~Istotnie, dzień był wyjątkowo gorący
18  I,19|       się po chwili pan Tomasz. -Istotnie, wypowiedziałem w sklepie
19  I,19|         przerwał Wokulski. - Ale istotnie jestem trochę rozdrażniony...
20 II,1 |       spoglądać w niebo. (A może istotnie na którym z migotliwych
21 II,1 |          o przebaczenie krzywd. ~Istotnie, ukląkł przed Stachem i
22 II,2 |          uważaj na tego pana... ~Istotnie, weszła do pokoju dziewczynka
23 II,2 |           jest jego ojcem. Jakoż istotnie ukazał się sam pan rządca
24 II,2 |    pokoju od strony dziedzińca. ~Istotnie, usłyszałem głos ekscentrycznego
25 II,3 |            Czy nie ma go tu?..."~Istotnie ktoś chodził, pukał i nawet
26 II,4 |        gotowa jednak przebaczyć. Istotnie przebaczyła mu. W krótkiej
27 II,5 |          ale widząc, że Wokulski istotnie orzeźwił się, usiadł zapewniając,
28 II,6 |  przypuszczenie!... Starski może istotnie być jej przyjacielem i radzić
29 II,8 |    zgromiła ją pani Wąsowska. ~- Istotnie jeździłem... - odparł zdziwiony
30 II,8 |         za kolano. ~- Widok jest istotnie wspaniały - odpowiedział
31 II,8 |       wszystkim. ~Na drugi dzień istotnie całe towarzystwo pojechało
32 II,9 |        piętra od frontu, byli to istotnie ludzie niespokojnego ducha.
33 II,9 |          Wokulski swoją rozmową. Istotnie, trzeba być albo półgłówkiem,
34 II,9 |     północy. Węgrowicz ma rację: istotnie widać z gazet, że w Europie
35 II,9 |          adwokata - rzekł Stach.~Istotnie, w tej chwili wszedł do
36 II,10|       pan spojrzy...~Spojrzałem. Istotnie, naprzeciw nas były oświetlone
37 II,10|        Jego twarz i cała postawa istotnie mogła przerazić nawet zdrowego
38 II,11|          się ze Stachem i jeżeli istotnie sklep sprzedaje, wystarać
39 II,13|          o tej jednej rzeczy?... Istotnie, obawa śmierci jest najkomiczniejszym
40 II,13|         będzie dziś wieczorem...~Istotnie, Wokulski był wieczorem
41 II,14|   zresztą nie mam za złe) dał mi istotnie za klacz sześćset, a wziął
42 II,14|               pomyślał Wokulski.~Istotnie, wszedł Maruszewicz, blady,
43 II,15|     chwili zapytano mnie: czy ja istotnie znałem Geista? czym widział
44 II,16|    wołając:~- A wie baron, że to istotnie są ci hultaje, których wyrzuciła
45 II,17|          to zda?... A czy ludzie istotnie zrobią się mądrzejsi i lepsi,
46 II,17|       jestem wychowany...~- Więc istotnie oryginalny - szepnęła. -
47 II,17|            Stary kapcanieje...~- Istotnie, źle wygląda - dorzucił
48 II,19|                       Pan Rzecki istotnie niedomagał; według własnej
49 II,19|    kozaka...~"Czy ja to wszystko istotnie widziałem, czy mi się tylko