Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |       tylko o kobiety. Więc szybko dodała:~- A jeżeli nam, to i wam
 2  I,6 |           tysięcy rubli. Zresztą - dodała po chwili panna Florentyna
 3  I,6 |     gladiatora - melodyjnym głosem dodała panna Florentyna. - Pamiętasz,
 4  I,6 |     bohaterem!...~- I milionerem - dodała panna Florentyna.~- I milionerem? -
 5  I,6 |           żądać będą."~- Zresztą - dodała wzruszając ramionami - mężczyźni
 6  I,7 |            na ulicy...~A po chwili dodała po francusku:~- Zresztą,
 7  I,9 |     przyjaciółka, panie Wokulski - dodała z naciskiem - więc zrobisz
 8  I,9 |           proszę, panie Wokulski - dodała z naciskiem.~Nagle spostrzegłszy
 9  I,9 |           się uważniej Wokulskiemu dodała:~- Ech! także zawracanie
10  I,9 |          do głowy dziwne pytanie - dodała po chwili - czy ja też potrafiłabym
11  I,9 |   Wokulskiego.~A gdy zostali sami, dodała:~- Nawet nie wiesz, ile
12  I,9 |          Ale cicho!... cicho!... - dodała śmiejąc się i płacząc. -
13  I,9 |         pana... Pan Wokulski!... - dodała zwracając się do damy w
14  I,9 |      kilkunastu laty nawet... ja - dodała cicho.~- Ależ uważaj, kim
15  I,10|           mi go przysłał, i... (tu dodała szeptem) i... powiedz mu
16  I,11|         nie tyle, prędzej pięści - dodała pani Meliton z szyderczym
17  I,11|   zagnieździ. A nie zapomnij pan - dodała - dobrze umieścić mój kapitalik.
18  I,16|          bardzo nas zaniepokoił...-dodała ciszej. - A potem... baron
19  I,17|         Nawet mu tera kolej pensji dodała... ~Wokulski pożegnał furmana
20  I,17|         Pan nie był na Rossim?.. - dodała rumieniąc się jeszcze mocniej. -
21  I,17|         nic mam nic przeciw temu - dodała hrabina.-Cokolwiek nastąpi,
22  I,19|           Zresztą mniejsza z tym - dodała po chwili. - Jakże papo
23  I,19|           pieniądze. Ale, ale... - dodała hrabina - czy prawda, że
24  I,19|            znajomy mi charakter? - dodała. - Czyje to pismo, Floro?... ~-
25 II,1 | człowiekowi, jak Wokulski... Potem dodała, że jej mąż jest podły,
26 II,2 |          Bóg go upamiętał... Nie - dodała po chwili nieco zmienionym
27 II,2 |        oświadczył... ~- Jesteśmy - dodała jeszcze ciszej - jesteśmy
28 II,2 |       mojego dziecka. Przysięgnę - dodała ciszej - że ona go już nie
29 II,4 |        może za rok. Sądzę jednak - dodała surowo - że o rzeczywistości
30 II,6 |      interesować, panie Wokulski - dodała pani Wąsowska wyciągając
31 II,6 |      zwróciwszy się do Wokulskiego dodała: ~- Za pół godziny jedziemy.
32 II,6 |          co miesiąc. Co pan chce - dodała wzruszając ramionami - to
33 II,7 |         westchnieniem. -Siądę tu - dodała głośno - a pan może mi przyniesie
34 II,7 |          może nareszcie znajdzie - dodała lekko marszcząc brwi - a
35 II,7 |           zabiorą kosze. A teraz - dodała, przelotnie spojrzawszy
36 II,8 |           wie o tym pan Wokulski - dodała śmiejąc się nerwowo. - Panie
37 II,8 |    kamieniem nagrobnym.~Wiesz co - dodała staruszka wzdychając - namyśliłam
38 II,8 |    ulubiony kamień prezesowej... - dodała półgłosem. - Proszę mi dać
39 II,8 |           dla niej dobry. ~- Cóż - dodała po przerwie - pomyślisz
40 II,9 |         będą łaskawi częściej... - dodała pani Misiewiczowa.~Ale safanduła
41 II,10|      przeżyłam z tymi ludźmil... - dodała płacząc.~Jedyny pokój (mówi
42 II,10|    nacisnąć ją... tu, pod gorsem - dodała zarumieniona.~- Czy nie
43 II,11|         staruszka. - Tu... tu... - dodała stukając się w piersi -
44 II,12|      Jeżeli mi kogo odstąpisz... - dodała z akcentem.~- Cóż znowu
45 II,12|           Nienawidzieć się wolno - dodała z gorzkim uśmiechem - kraść,
46 II,13|         Wąsowska. - Wiesz pan co - dodała - ponieważ jesteśmy prawie
47 II,13|              Może mąż powróci... - dodała stłumionym głosem.~- Mówił
48 II,17|              Za pańskie zdrowie! - dodała pijąc. - A teraz musi pan
49 II,17|           Ale... ale... Oto list - dodała wsuwając mu w rękę kopertę -