Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |         Ignacy wiedział to i coraz bardziej zniechęcał się do spacerów.
 2  I,3 |       stronę.~Pan Domański jeszcze bardziej upadał na duchu.~- Świat
 3  I,4 |            Ignacy miesza się coraz bardziej. Zasadza na nos binokle,
 4  I,8 |      większe wypadały mu sumy, tym bardziej czuł, że w sercu kipi mu
 5  I,10|          oddalały się od nas coraz bardziej; wreszcie prawy zniknął
 6  I,10|            pasmo dymu wyginało się bardziej na prawo, jakby nasi już
 7  I,10|            do Stacha z prośbą. Był bardziej skurczony i miał czerwieńsze
 8  I,10|       panie Rzecki, szczególniej w bardziej poufałych stosunkach...~
 9  I,11|          do panny Izabeli:~- Coraz bardziej przekonywam się, Belu, że
10  I,12|       człowiek wydawał się jeszcze bardziej zniszczonym i onieśmielonym
11  I,12|         krewnym nawet kupca, a tym bardziej kupca - szlachcica. Ale
12  I,13|    spudłujesz.~Słowa te, a jeszcze bardziej opuszczenie stolika przez
13  I,13|             a zmieszał się jeszcze bardziej, poznawszy, że Wokulski
14  I,17|         firma tracić nie może, tym bardziej że pan Oberman ma u nas
15  I,18|         spodnie wydają się jeszcze bardziej wytłoczonymi na kolanach,
16 II,1 |     Zebrani rozczulili się jeszcze bardziej, podnieśli w górę Stacha
17 II,1 |         interesach sklepowych, tym bardziej że spostrzegłem butelkę
18 II,1 |             gorączkowała się coraz bardziej; a gdy jej małżonek, znudzony
19 II,1 |       milczał, ale osowiał jeszcze bardziej. Mając kilka tysięcy rubli
20 II,2 |            komornego, i basta: Tym bardziej że obecny właściciel domu
21 II,2 | współczucia, że rządcy nos jeszcze bardziej poczerwieniał. Pani baronowej
22 II,3 |         rana wzrosła i rosła coraz bardziej. Nie było mu z nią dobrze
23 II,3 |         Poszedł w tamtą stronę. Im bardziej zbliżał się, tym wyżej rosła
24 II,3 |           zdarzały się inne, coraz bardziej odsuwające go od Warszawy
25 II,4 |           Spodoba się panu jeszcze bardziej z okien mego salonu. Przyjmuję
26 II,4 |     mężczyzn dla ogółu kobiet, tym bardziej wydawała mu się nienaturalną.
27 II,6 |          się jednak i zarumieniona bardziej niż kiedykolwiek, naprzód
28 II,6 |     narzeczona posmutniała jeszcze bardziej. Panna Felicja, zająwszy
29 II,8 |        barona musiały już przybrać bardziej widoczne formy. Lecz cóż
30 II,9 |        zawołał - cóż znowu!... Tym bardziej że ze stanowczą propozycją
31 II,9 |            jego spodnie są jeszcze bardziej wytarte, a zarost mocniej
32 II,11|              Dlaczegóż by nie, tym bardziej że wszyscy widzą to samo -
33 II,12|         się zrobić mi scenę, a tym bardziej on... Nie masz pojęcia o
34 II,12|   Nachmurzywszy się jednak jeszcze bardziej, wziął kapelusz i wyszedł.~
35 II,13|            sądy tak stanowcze, tym bardziej że musiałem nie poznać się
36 II,13|               Zobaczył pannę Łęcką bardziej odurzoną i roznamiętnioną
37 II,14|          jeszcze bledszą i jeszcze bardziej rozdrażnioną. Biegała coraz
38 II,15|              odparł Wokulski - tym bardziej że weźmiemy osobny wagon.~-
39 II,16|            sklepu usuwa mnie coraz bardziej, przy znajomych gościach
40 II,16|         jest wściekły na nich; tym bardziej że baron na jego skargi
41 II,17|      przypatrywał się rysunkom, im bardziej oswajał się z nimi, tym
42 II,17|         powiadam ci, że nie ma nic bardziej upadlającego jak ściganie
43 II,17|        magazynie szkieł, a jeszcze bardziej w składzie materiałów aptecznych
44 II,17|            wagę precyzyjną i kilka bardziej skomplikowanych narzędzi
45 II,17|           jacy?..~Wokulski jeszcze bardziej spochmurniał.~- Proszę pana -
46 II,17|                 Iii.. nie!... Mnie bardziej potrzeba zmiany klimatu
47 II,19|               odparł doktór. - Tym bardziej że prawie jednocześnie inny
48 II,19|       grecka, to Wokulski mógł tym bardziej wynieść się z miasta, gdzie
49 II,19|             Czy był kiedy człowiek bardziej szkalowany od niego?..."~"