Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |      znowu były w sklepie pustki.~Pewnego wieczora w czasie nieobecności
 2  I,3 |           humor i począł chudnąć. Pewnego zaś dnia usiadłszy na swym
 3  I,5 |         na niej potężne wrażenie.~Pewnego dnia, we Francji, zwiedzała
 4  I,9 |           rubli tylko za firmę do pewnego przedsiębiorstwa i nie przyjął...~
 5  I,10|           Mraczewskiego, który od pewnego czasu albo krzyżuje mi plany,
 6  I,11|        Ale nic mu to nie pomogło.~Pewnego dnia, w pierwszej połowie
 7  I,11|    składało się tylko z dwu osób: pewnego technika, który twierdził,
 8  I,11|           mogą pływać po Wiśle, i pewnego głuchego magnata, który
 9  I,14|         niespodzianki usłyszawszy pewnego dnia od prezesowej, że pojedzie
10  I,18|          które już nie pachną. Od pewnego czasu pan Ignacy nie lubi
11 II,1 |         Demostenes. ~Pamiętam, że pewnego wieczora na licznym zebraniu
12 II,1 |       wypadków, jakie widziałem. ~Pewnego razu zaprosił Machalski
13 II,1 |           końca życia. ~Nareszcie pewnego dnia Stach Wokulski całkiem
14 II,1 |       prowadził księgi sklepowe. ~Pewnego dnia słyszę w owej budce
15 II,1 |         młodości, wytarła się nim pewnego wieczora tak starannie od
16 II,1 |               Na nic wszystko... ~Pewnego dnia (w pół roku po śmierci
17 II,3 |        strefie nie dojrzewają ani pewnego gatunku rośliny, ani pewnego
18 II,3 |      pewnego gatunku rośliny, ani pewnego gatunku ludzie... ~Strefa!...
19 II,4 |      ROZDZIAŁ CZWARTY:~WIDZIADŁO ~Pewnego dnia, jak zwykle, załatwiał
20 II,7 |       panny Izabeli oświadczywszy pewnego razu, że nigdy nie ożeniłby
21 II,8 |           i składa jej pod nogi. ~Pewnego dnia przyszło mu na myśl,
22 II,8 |      wieczność dusz potępionych. ~Pewnego dnia wezwała go do siebie
23 II,9 | Maruszewicz grywa w karty i że od pewnego czasu szczęście mu służy.)~
24 II,10|      strasznie smutny, że Helunia pewnego wieczora zapytała babki:
25 II,10|          Ze smutkiem widzę, że od pewnego czasu między naszymi ludźmi
26 II,11|           Czy ja wiem?... Co jest pewnego na tym świecie?~- I czy
27 II,11|       serdecznie, chociaż nie bez pewnego wahania. "Trzeba wziąć byka
28 II,12|   tajemnicy jej triumfów.~Podczas pewnego balu rzekła do panny Pantarkiewiczówny:~-
29 II,12|  decydowała się wyjść za niego...~Pewnego dnia, kiedy pan Łęcki był
30 II,12|                  myślał Wokulski. Pewnego zaś wieczora rzekł do niej :~-
31 II,12|           człowiek!" - pomyślała.~Pewnego dnia w lecie zetknęła się
32 II,12|       ażeby pani tak pracowała...~Pewnego dnia, było to jakoś w drugiej
33 II,13|        się na wista, wówczas damy pewnego wieku miały największą przyjemność
34 II,13|        które cierpią w milczeniu.~Pewnego dnia przy końcu marca Wokulski
35 II,13|           tak łagodnej i uległej.~Pewnego dnia Wokulski przechodząc
36 II,14|        niemiłej sprawy, ale... Od pewnego czasu nazwisko moje figuruje
37 II,15|          wszystkich jest piękne."~Pewnego dnia otrzymał telegram z
38 II,15|           to miłość, ale ekstaza.~Pewnego dnia, już w maju, wezwał
39 II,17|        obłożoną tylu chorymi?..."~Pewnego dnia przyniesiono mu z poczty
40 II,17|   zupełnie stracił rachubę czasu.~Pewnego dnia gwałtem wszedł do niego
41 II,17|          miałem o nim pojęcia..."~Pewnego dnia usłyszał w przedpokoju
42 II,17|        nie żyć aniżeli tak żyć...~Pewnego dnia służący oddał Wokulskiemu
43 II,19|                  mówił do siebie.~Pewnego wieczora, kiedy pan Ignacy
44 II,19|         dał znać, że żyje!..."~Od pewnego bowiem czasu trapiły pana
45 II,19|       duszy przyznawał mu rację. ~Pewnego dnia doktór wpadł do niego
46 II,19|     jeździła sobie w towarzystwie pewnego inżyniera do ruin starego
47 II,19|        naiwności spostrzegł się i pewnego dnia, a nawet przez wszystkie
48 II,19|      Ignacym iskrę nadziei lub do pewnego stopnia wyjaśniły dziwne