Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |      PIERWSZY~JAK WYGLĄDA FIRMA J. MINCEL I S. WOKULSKI PRZEZ SZKŁO
 2  I,1 | galanteryjnego sklepu pod firmą J. Mincel i S. Wokulski.~W renomowanej
 3  I,1 |            Anglii, jak o firmie J. Mincel i S. Wokulski. Zatopieni
 4  I,1 |          galanteryjny pod firmą J. Mincel i S. Wokulski nie tylko
 5  I,3 |          jeszcze tanie dziecko, bo Mincel da mu wikt i kwaterę, a
 6  I,3 |        Właścicielem sklepu był Jan Mincel, starzec z rumianą twarzą
 7  I,3 |           szelma! - wrzasnął stary Mincel i nim zdałem sobie sprawę
 8  I,3 |   kolonialne wydawał gościom Franc Mincel, młodzieniec trzydziestokilkoletni,
 9  I,3 |            towar. Młodszy zaś, Jan Mincel, który zawiadywał galanterią
10  I,3 |          od podwórka wbiegał stary Mincel mrucząc: Morgen!, poprawiał
11  I,3 |            po nim ukazywał się Jan Mincel i ucałowawszy stryja w rękę,
12  I,3 |           jejmościami. Wtedy Franc Mincel krzywił się najwięcej: otwierał
13  I,3 |     mnóstwo interesantów, że i Jan Mincel, i ja musieliśmy pomagać
14  I,3 |          zbliżał się do niej stary Mincel i całował ją w rękę mówiąc :~-
15  I,3 |            Potem przychodził Franc Mincel, Jan Mincel, August Katz,
16  I,3 |      przychodził Franc Mincel, Jan Mincel, August Katz, a na końcu
17  I,3 |        kolonialnych i mydła.~Stary Mincel i w niedzielę bywał w sklepie.
18  I,3 |            każdego towaru. Gdy zaś Mincel nie był zmęczony, dyktował
19  I,3 |         interesach naszego sklepu.~Mincel był bardzo porządny, nie
20  I,3 |   przywykliśmy do siebie, że stary Mincel nie mógł obejść się beze
21  I,3 |         kosztowny samowar, a stary Mincel zamiast chwytać za dyscyplinę -
22  I,3 |          Wigilię Bożego Narodzenia Mincel dawał nam podarunki, a jego
23  I,3 |          Nagle dostrzegłem, że Jan Mincel zasłoniwszy usta dłonią
24  I,3 |          nasz pryncypał, stary Jan Mincel, zakończył życie z powodów
25  I,7 |      zobaczyła szyld z napisem: J. Mincel i S. Wokulski, a o jeden
26  I,10|      wielką przyjemność. Tymczasem Mincel jakoś posmutniał. Na drugi
27  I,10|            sercem!... Darmo, panie Mincel, już ja u ciebie nie będę
28  I,10|           Zdaje się jednak, że Jaś Mincel zrobił inną rzecz, choć
29  I,10|      podawać ręki. Całuję cię, Jan Mincel. Warszawa, d. 16 lutego
30  I,10|      siedział na starym fotelu Jan Mincel i ciągnął za sznurek kozaka...~
31  I,10| zawiedzionych nadziejach. Wreszcie Mincel utarł nos z wielkim hałasem
32  I,10|         plam.~- Byłeś? - spytał go Mincel.~- Byłem. Panna Małgorzata
33  I,10|       łajdaku - wstrząsnął się Jan Mincel. - Wczoraj przysiągłem sobie,
34  I,10|        kapelusz... Nie - mówił Jan Mincel - z tym człowiekiem żyć
35  I,10|            łoskotem i wbiegł Franc Mincel, tłuściejszy i czerwieńszy
36  I,10|            w ich charakterach.~Jan Mincel był romantyk i entuzjasta,
37  I,10|     Napoleona III. Nareszcie Franc Mincel przyznawał się do niemieckiego
38  I,10|          kieliszka wina, ażeby Jan Mincel zaczął bić pięściami w stół
39  I,10|      marzył o czymś podobnym stary Mincel!), ale - nie ma jedności.
40 II,1 |         idzie na górę - odparł Jan Mincel - ale już co swatać, to
41 II,1 |          Od tej pory, ile razy Jaś Mincel poszedł na piwo albo do
42 II,1 |            awantury w domu, że Jaś Mincel schudł, pomimo że coraz
43 II,1 |          projektów. ~Tymczasem Jaś Mincel, dręczony w domu przez żonę,
44 II,1 |             W tym czasie umarł Jaś Mincel. Wdowa pogrzebała go po
45 II,1 |         spytałem nagłe. - Może Jaś Mincel?... Pozwoli pani, że choć
46 II,1 |        żeni się z panią Małgorzatą Mincel. ~Popatrzyłem na niego...
47 II,10|         głośno, co tam jest.~- Jan Mincel i Stanisław Wokulski... -
48 II,19|            mundurów... A oto stary Mincel siedzi na fotelu i ciągnie