Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |           stryja, Katz poleciał na ulicę szukać sprawcy zniszczenia,
 2  I,4 |          zbliża się południe, lecz ulice Warszawy są prawie puste.
 3  I,8 |      szepnął Wokulski i skręcił na ulicę Karową.~Przy bramie wiodącej
 4  I,8 |       wrócił do miasta.~Idąc przez ulicę Obożną przypomniał sobie
 5  I,8 |        baron. Parę razy wyjrzał na ulicę, a następnie zbliżył się
 6  I,8 |          Wokulskiego.~I wybiegł na ulicę. Mraczewski skamieniał i
 7  I,8 |        wstał z fotelu i wyszedł na ulicę.~Dymisja Mraczewskiego zrobiła
 8  I,9 |         palto. Wokulski wyszedł na ulicę zatoczywszy się jak pijany.~"
 9  I,10|   ubierałem się i pędem biegłem na ulicę, bo mi się przywidziało,
10  I,10|  defraudację.~Szybko biegnąc przez ulice, przypatrywałem się miastu,
11  I,11|         pań zachoruje?"~Wybiegł na ulicę i błąkając się bez celu,
12  I,11|          kołnierz i wyrzucić go na ulicę. Ale trwało to tylko chwilę.~
13  I,11|    wszystkie sesje i wyszedłszy na ulicę odesłał powóz do domu.~"
14  I,12|     jedenastej Wokulski wyszedł na ulicę z zamiarem udania się do
15  I,12|          kilka minut, nim odszukał ulicę i numer.~"Ładnie bym się
16  I,12|      Wokulski wychodząc z bramy na ulicę.~Dama obejrzała się, lecz
17  I,12|       rękaw.~Wyszedł z podwórza na ulicę i jeszcze raz obejrzawszy
18  I,13|         już był ubrany, wyszedł na ulicę, zobaczył piękną pogodę
19  I,13|           a gdy Mikołaj wyszedł na ulicę, wrócił do Wokulskiego i
20  I,14|        będę. Możesz go wyrzucić na ulicę, lecz pudełeczko racz zachować
21  I,15|      Wokulski wybiegł ze sklepu na ulicę. Ciasny pokój dusił go,
22  I,18|          koszt kazał go odwieźć na ulicę Elektoralną, co tak rozczuliło
23  I,18|   czekoladę i ucieka z cukierni na ulicę. Już obrzydła mu licytacja,
24 II,1 |            Hopfera. ~Szliśmy przez ulicę nie mówiąc do siebie. Stach
25 II,2 |          płacił. Wyrzućcie mnie na ulicę - mówił zirytowany - niech
26 II,2 |       będzie miała w czym wyjść na ulicę... Proszę babci, znowu mi
27 II,3 |      kierunku drzew... Akurat dwie ulice, przecinające się pod kątem
28 II,3 |            widać było jakąś boczną ulicę. Teraz jednolita ściana
29 II,3 |        Naprzeciw zobaczył niedługą ulicę, a za nią ogromny plac,
30 II,3 |            Z placu skręcił w jakąś ulicę, gdzie na prawo ciągnął
31 II,3 |         oczyma ukazywały mu się to ulice gładkie jak posadzka, to
32 II,3 |      trułby się jakimś widziadłem, ulice zamieniłyby się w kałuże,
33 II,3 |            ich od chorób, szerokie ulice ułatwiają im dopływ powietrza;
34 II,4 |                Wybiegł z hotelu na ulicę, wpadł do kawiarni i kazał
35 II,4 |          wystawę, teatry, nieznane ulice, pominięte sale w muzeach...
36 II,10|       Stawskiej...~Cwałuję tedy na ulicę, buch w dorożkę, jadę jak
37 II,11|           pół godziny wyszedłem na ulicę.~W mieszkaniu Stacha było
38 II,12| pożegnawszy towarzystwo wybiegł na ulicę.~"Nie rozumiem tej kobiety! -
39 II,13|          przedpokoju, a stamtąd na ulicę obawiając się, że traci
40 II,17|       rozkład własnego mieszkania, ulice Warszawy, Paryż... Otucha
41 II,17|           i jakiś czas wyglądał na ulicę, po prostu ażeby się przemóc.
42 II,17|            pierwszy raz wyszedł na ulicę i przekonał się, jak jest
43 II,17|            myśli wyszedł śmiało na ulicę, nawet wsiadł w dorożkę;
44 II,17|            powozie.~Gdy wybiegł na ulicę, pani Wąsowska kazała mu
45 II,18|          bez laski nie wychodzę na ulicę. W ogóle nic mi nie jest,
46 II,19|          nawet często wychodził na ulicę. Szuman zachwycał się trafnością
47 II,19|         nie radził mu wychodzić na ulicę i zalecał unikać wzruszeń.~