Tom,  Rozdzial

 501  I,15|             gdyby podobało się jej wyjść za mąż?... Nie, nawet gdyby
 502  I,15|              Kępie, ale cóż to, , panie, za ordynaryjna młodzież!...
 503  I,15|          półgodziną), że porwałem faceta za galeryjkę, kolanem w antresolę
 504  I,15|             kolanem w antresolę i - won! za drzwi. Z takim błaznen strzelać
 505  I,15|                rubli. Ale, panie, jeżeli za krzesło na koncert Rubinsteina
 506  I,15|                  wymagania, szczególniej za młodu. Bo kobieta, panie,
 507  I,15|               brzytwy, można by go wziąć za urzędnika z ministerium. ~
 508  I,16|               list, w którym przepraszał za zawód i usprawiedliwiał
 509  I,16|            przyspieszał bicie jej serca, za każdym uderzeniem dzwonka
 510  I,16|          powiernikiem; on chyba wie, jak za nią można rozpaczać, bo
 511  I,16|                  twoją nazwę, a w zamian za to, co nawet nie jest cząstką
 512  I,16|           księżniczka krwi mogłaby wyjść za Rossiego i świat tylko podziwiałby
 513  I,16|                jej poświęcenie... ~Wyjść za Rossiego?... Dbać o jego
 514  I,16|         Patrzyłby jej w oczy, cierpiałby za siebie i za nią, ona opowiadałaby
 515  I,16|                   cierpiałby za siebie i za nią, ona opowiadałaby mu
 516  I,16|             majątku...No, już stało się: za to dziś go mam... Z kamienicy
 517  I,16|                    każę kapitalizować... Za pięć, sześć lat suma podwoi
 518  I,16|               lat suma podwoi się, a już za dziesięć - może wzrosnąć
 519  I,16|                mieć i z pewnością ma sto za sto. A w takim razie spojrzę
 520  I,16|                 Mikołaj otworzył drzwi i za chwilę ukazał się Wokulski. ~-
 521  I,16|                Ile ma pan nadzieję wziąć za ten dom?~- Sto, do stu dziesięciu
 522  I,16|           pomyślał, że jednak pan Tomasz za swoją kamienicę nie dostanie
 523  I,16|                Nie wyjeżdżasz w tym roku za granicę? ~- Chcę być w Paryżu
 524  I,16|                     pomyślał - płaci się za nie kulami..."~- Państwo
 525  I,16|                Anglicy uważają to prawie za obrazę... - wydeklamowała
 526  I,16|             Tomasz ściskając Wokulskiego za rękę. ~Opuścili z panną
 527  I,16|                         Ale im płaci się za to - odpowiedziała figlarnie
 528  I,16|              gwałtem. A odbierać?... Już za późno, choćby ze względu
 529  I,17|            Odpowiedziałaby - myślał - że za mało jeszcze się znamy,
 530  I,17|           Wiedząc, że jesteśmy goniącymi za zyskiem gburami, unikają
 531  I,17|         przygarniają do siebie... Cóż to za rozkoszna żona może być
 532  I,17|            Lisiecki ubierał się w palto, za kantorem nad księgą siedział
 533  I,17|                  głośnym jękiem objął go za nogi. ~- Co to jest?... -
 534  I,17|                było nadużycia, głowę dam za to, ale i firma tracić nie
 535  I,17|                  na doktora, a i starość za pasem... Bóg i pan wie,
 536  I,17|                  pożegnali się i wyszli. Za nimi, wzdychając zabierał
 537  I,17|                 rzucił mu się do nóg. ~- Za pozwoleniem!... za pozwoleniem -
 538  I,17|               nóg. ~- Za pozwoleniem!... za pozwoleniem - przerwał Wokulski
 539  I,17|               owa Maria... dziękowała mu za dotychczasową pomoc i prosiła
 540  I,17|                 starość chwyta człowieka za poły..." ~- Proszę cię,
 541  I,17|                 tera z niego wielki pan. Za parę lat jeszcze ziemi dokupi,
 542  I,17|            natychmiast iść do Wysockich. Za parę dni on przyniesie pani
 543  I,17|                  o jego długi. Zrobię to za drugą lub trzecią wizytą;
 544  I,17|             odbywało się w dalszym ciągu za drzwiami, ale znów nie otwierano.
 545  I,17|                 każda warta milion... Co za niewygoda bez binoklil...
 546  I,17|             żadne rozprawy, tylko porwał za łeb i zrzucił ze schodów.
 547  I,17|                 zaślubionej mi małżonce) za osiemset rubli. Pani Krzeszowska
 548  I,17|               złość mnie (nie wiem nawet za co!) postanowiła koniecznie
 549  I,17|            dwieście rubli!... dał bowiem za nią tylko sześćset... ~-
 550  I,17|            takiemu, co mi daje dwa ruble za wizytę, aniżeli takiemu,
 551  I,17|                 wrzasnął baron chwytając za karafkę, na widok której
 552  I,17|             widok której Konstanty uznał za pożyteczne oddzielić się
 553  I,17|             myślą do Wokulskiego. Uważał za rzecz naturalną, że kupiec
 554  I,17|             operacyj, a już całkiem miał za złe Wokulskiemu, że wdaje
 555  I,17|             Łęckiego nie kupi taniej niż za siedemdziesiąt tysięcy rubli.
 556  I,17|             rubli. Ona wolałaby kupić ją za dziesięć tysięcy, no, ale
 557  I,17|                 nie - szepnął Żyd. - Ale za dziewięćdziesiąt tysięcy
 558  I,17|                  będziemy mieli akcik, a za tydzień... dziesięć dni,
 559  I,17|           zobaczył go pan Tomasz. ~- Cóż za wypadek! - zawołał do Wokulskiego. -
 560  I,17|                    wyobraź pan sobie, że za moją kamienicę już baronowa
 561  I,17|                       O ciociu, tego już za wiele!... - przerwała jej
 562  I,17|                  Przekona się pan, co to za wielki artysta. Szczególniej
 563  I,17|                    Doprawdy, wstydzę się za nasze miasto!... Ja gdybym
 564  I,17|               Rossi może mieć ich raczej za wiele aniżeli za mało-rzekł
 565  I,17|                  raczej za wiele aniżeli za mało-rzekł Wokulski. ~-
 566  I,17|                  najwyższe uznanie... ~- Za pozwoleniem!- przerwała
 567  I,17|                jest to parweniusz, który za prawo noszenia białego cylindra
 568  I,17|                  Izabelą poszły naprzód, za nimi pan Tomasz z Wokulskim.
 569  I,17|            porozganiał motyle i ptaki, a za to napędził więcej obłoków,
 570  I,17|                lecz ochłonąwszy pogroził za nim pięścią. ~- Poczekaj!... -
 571  I,18|        dorożkarzowi złoty i groszy osiem za kurs, zamiast czterdziestu
 572  I,18|            groszy, więc nim dobili targu za złoty i groszy osiem - i
 573  I,18|            Szlangbaum ogrodniczka, który za pomocą krzywego noża między
 574  I,18|              ogrodnikami) oświadczył, iż za żadne w świecie skarby nie
 575  I,18|                da mu czterdzieści groszy za kurs i jeszcze zwróci dwa
 576  I,18|                  rzędu wyklął swego syna za to, że nazywa się Henrykiem,
 577  I,18|             miałem taki interes, żeby on za pięć dni mógł od swego kapitału
 578  I,18|                 dwadzieścia... Aj! co to za rozbójniki te dorożkarze... ~
 579  I,18|                  schwycił się obu rękoma za głowę. ~- Powariowali z
 580  I,18|              galerię, gdzie bywał zwykle za swoich dawnych, dobrych
 581  I,18|              epoki. Powszechnie brano go za cudzoziemca; lecz gdy spytał
 582  I,18|              latające jak osy: ~- Cóż to za oryginał?... ~- Ktoś z prowincji. ~-
 583  I,18|                 usiąść. A co to masz pan za paczkę?... ~Teraz dopiero
 584  I,18|                nie dojrzał jednak gniewu za swój postępek. Był przecież
 585  I,18|              zimna jak lód, dziś szaleje za Rossim... Jak ona na niego
 586  I,18|                wyszła z łoży, a Wokulski za nią, wciąż patrząc jak człowiek
 587  I,18|              ratuszową wieżę, a Wokulski za nią, wciąż patrząc jak człowiek
 588  I,18|                  a Wokulski chcąc lecieć za nią, runął z wysokości dziesięciu
 589  I,18|               nareszcie, że herbata jest za gorąca i trzeba ją pić wolniej
 590  I,18|           dziewięćdziesiąt tysięcy rubli za kamienicę niewartą siedmdziesięciu
 591  I,18|                nie na własne imię, tylko za pośrednictwem starego Szlangbauma...
 592  I,18|                 bo i ja tam mieszkam. ~- Za dziewięćdziesiąt tysięcy
 593  I,18|             chciałaby kupić tę kamienicę za siedmdziesiąt tysięcy rubli,
 594  I,18|               sali, co Szlangbaum uważał za dalszy ciąg posądzeń i śledzenia
 595  I,18|              czterema laty uciekł biedak za granicę, bo posądzali go
 596  I,18|              stary nie zapłaciłby grosza za podróż, miałby książęce
 597  I,18|                  rubli na miesiąc, ażeby za to wykarmić się jak nędzarz...
 598  I,18|             chwilę siada naprzeciw okna, za którym słychać bolesny krzyk
 599  I,18|             rozgniewany na pana Ignacego za fałszywy alarm, że odwraca
 600  I,18|                  subiekta. I poczyna iść za dorożką. Nędzne konie wloką
 601  I,18|                    Cóż?... kiedyż?... ~- Za godzinkę... może trochę
 602  I,18|                mój znajomy wziął dwakroć za dom, który go kosztował
 603  I,18|                  się, że mój dom poszedł za sto dwadzieścia tysięcy...
 604  I,18|             przed licytacją, uważasz?... Za parę godzin przekonasz się,
 605  I,18|                  sto dwadzieścia tysięcy za swój dom, to znaczy, że
 606  I,18|             znaczy, że Stach nie zapłaci za niego dziewięćdziesięciu
 607  I,18|                Ignacy ogląda się i widzi za sobą starego Szlangbauma. ~-
 608  I,18|                      Więc jeżeli dopiero za godzinę - mówi jękliwym
 609  I,18|                 spoczynek. W dodatku mam za kilka minut urzędówkę o
 610  I,18|              człowieka, któryby ujął się za jej honorem, za jej spokojem,
 611  I,18|                 ujął się za jej honorem, za jej spokojem, za jej mieniem... ~
 612  I,18|                honorem, za jej spokojem, za jej mieniem... ~Ponieważ
 613  I,18|                Warszawie, to ja bym panu za ten interes nie dał nawet
 614  I,18|        dobrodziej chciał kupić kamienicę za osiemdziesiąt tysięcy rubli?... ~-
 615  I,18|                  Zgarbiony Żyd chwyta go za połę surduta, znowu sadza
 616  I,18|                   do diabła, muszę oddać za herbatę i ciastka! ~Żyd
 617  I,18|               ażeby dom Łęckiego poszedł za sześćdziesiąt tysięcy rubli" -
 618  I,18|                   ażeby jego dom poszedł za sto dwadzieścia tysięcy
 619  I,18|                czyby nie lepiej było dać za wygraną licytacji, a wrócić
 620  I,18|                do siebie pan Ignacy idąc za nimi na górę. ~W tej chwili
 621  I,18|                 ktoś pochwycił go z tyłu za ramię, i odwróciwszy głowę
 622  I,18|              jeszcze brudniejszą szyję ; za sobą czuje zapach świeżej
 623  I,18|            Gniotą go, popychają, szarpią za odzież. Ktoś chwyta go za
 624  I,18|                za odzież. Ktoś chwyta go za nogi, ktoś sięga do kieszeni,
 625  I,18|               jest w sali. ~Odetchnął... Za nim rozlegają się krzyki
 626  I,18|               pokrytego zielonym suknem. Za stołem spostrzega pan Ignacy
 627  I,18|                 trzymając swego adwokata za klapy fraka mówi z gorączkowym
 628  I,18|                 w istocie. Baronowa chce za nim biec, lecz w tej chwili
 629  I,18|                  pana Ignacego kryją się za grupą starozakonnych. W
 630  I,18|                  Sto dwadzieścia tysięcy za dom, za który dawano sześćdziesiąt... ~-
 631  I,18|              dwadzieścia tysięcy za dom, za który dawano sześćdziesiąt... ~-
 632  I,18|           niewielki domik, ot taki sobie za sto, za dwieście tysięcy,
 633  I,18|             domik, ot taki sobie za sto, za dwieście tysięcy, na stare
 634  I,18|             fizjognomią łajdaka. - Co to za dom?... Rudera... trupiarnia!... ~
 635  I,18|               cały głos: - Słowo honoru, za ten dom śmiało można dać
 636  I,18|             gdyby lepiej pil-no-wa-no... za sto dwadzieścia tysięcy... ~-
 637  I,18|                 pan Ignacy. ~- Co to pan za interesa robi, panie Szlangbaum? -
 638  I,18|                 Ten dom można było kupić za siedemdziesiąt jeden tysięcy.
 639  I,18|               dom kupił Szlangbaum, i to za dziewięćdziesiąt tysięcy,
 640  I,19|              jakie nieszczęście?:.. I co za satysfakcja włóczyć się
 641  I,19|           imieniu Rossiego dziękuję panu za ten podarunek. Nieporównane
 642  I,19|                 mi, że jedziemy najdalej za tydzień. Naturalnie jedziemy
 643  I,19|                 się, wszedł pan Łęcki, a za nim woźny sklepowy. Pan
 644  I,19|               Tomasz, mocno ściskając go za rękę i z wdzięcznością spoglądając
 645  I,19|                 wiarę? dom mój sprzedano za dziewięćdziesiąt tysięcy!... ~
 646  I,19|             sześć do ośmiu tysięcy, więc za resztę moglibyśmy z Belą
 647  I,19|                 z Belą co roku wyjeżdżać za granicę. Obiecałem nawet
 648  I,19|              Obiecałem nawet dziecku, że za tydzień pojedziemy do Paryża...
 649  I,19|            powiem ci, to okoliczność, że za tym nędznym Szlangbaumem
 650  I,19|         natychmiast odstąpi panu ten dom za dziewięćdziesiąt tysięcy...
 651  I,19|         wybuchnął - nabywca odda go panu za siedemdziesiąt... ~- Henryku!... -
 652  I,19|                  wyszedł z pokoju. ~- Co za przykra farsa! - odezwał
 653  I,19|                 tu jest... Zwróci mi dom za siedemdziesiąt tysięcy,
 654  I,19|                  siedemdziesiąt tysięcy, za który dal dziewięćdziesiąt...
 655  I,19|                  Stanisławie - mówił - i za pomoc, i za zajęcie się
 656  I,19|                    mówił - i za pomoc, i za zajęcie się moimi interesami...
 657  I,19|               się moimi interesami... Co za farsa z tym Szlangbaumem!...
 658  I,19|            Wypłacę go natychmiast z góry za pół roku. ~- Bardzo ci wdzięczny
 659  I,19|          siadając do powozu. - Cóż znowu za farsa z tymi Żydami?...
 660  I,19|                tysięcy; a gotów odstąpić za siedemdziesiąt... Pocieszne...
 661  I,19|                 rogu powozu chwiejąc się za każdym silniejszym ruchem
 662  I,19|                  służącego, który uznała za stosowne poprosić panienkę. ~-
 663  I,19|               piękne czoło i zatrzasnęła za sobą drzwi gabinetu. Jej
 664  I,19|            procent znaczy: pro centum - "za sto", rozumiesz? ~- Nie
 665  I,19|                 pan Tomasz chwytając się za głowę. - Niech jutro przyjdzie... ~-
 666  I,19|                 to, podobno Tomasz wziął za kamienicę dziewięćdziesiąt
 667  I,19|                   wiadomo, jakie są i co za nie płacą. Zresztą niema
 668  I,19|           oszukano, a ty, Belu, módl się za zdrowie tego Żyda, który
 669  I,19|                  wieku już powinna wyjść za mąż, a nade wszystko nie
 670  I,19|                Floro, gdybym...~- Gdybyś za niego wyszła?... Naturalnie,
 671  I,19|             nawet wówczas, gdybym wyszła za... za mąż... Wielbicielom
 672  I,19|             wówczas, gdybym wyszła za... za mąż... Wielbicielom tego,
 673  I,19|                 na wsi, dokąd wy z ojcem za kilka dni musicie przyjechać.
 674  I,19|                warta kamienica.~W zamian za moją skruchę, droga Pani,
 675  I,19|             Wokulskiego (który nie wiem, za co gniewa się na mnie),
 676  I,19|                  przystojny, no i szalał za tobą. Joasia ma nadzieję,
 677  I,19|            Szlangbaum, ale Wokulski i że za pomocą podstawionych licytantów
 678  I,19|             podstawionych licytantów dał za niego o dwadzieścia tysięcy
 679  I,19|             kupiec, żeby wiedział, ile i za co płaci. Straci na jednym,
 680  I,19|          najwyżej, mogę mu tego nie brać za złe, że staje do licytacji
 681  I,19|             wielmożnego pana... My tylko za interesem do pana hrabi... -
 682  I,19|                odszedł, powypychał Żydów za drzwi mówiąc: - Poszły parchy!...
 683  I,19|               cię, panie Stanisławie, co za fatalność!...Ty wypłacasz
 684  I,19|             fatalność!...Ty wypłacasz mi za pół roku pięć tysięcy...
 685  I,19|                 wdzięczny. Cóż to jednak za fatalność, że właśnie w
 686  I,19|              Starskiemu, z wolna poszedł za służącym. ~- Ten pan nie
 687  I,19|                   zawołał pan Łęcki - co za fatalizm!...Konsylium zabroniło
 688  I,19|            kapitału nie odbiorę ci nawet za dziesięć lat... ~- Ale ja
 689  I,19|                  wiem, co będzie od dziś za rok. Nie co roku zdarzają
 690  I,19|                   Nie chcąc jednak dawać za wygranę zapytał wielkopańskim
 691  I,19|          Wokulski?... Nic. Oddam go panu za dziewięćdziesiąt tysięcy,
 692  I,19|               pieniądze... Czy ja mam ci za złe, żeś kupił ten dom?...
 693  I,19|                  z fotelu i ściskając go za rękę. - Więc... przebaczmy
 694  I,19|             Tomasz chwytając się oburącz za głowę. - On z pewnością
 695 II,1 |              tysięcy rubli rocznie, żyje za pan brat z hrabiami i książętami,
 696 II,1 |                  się o interesa. Przecie za to macie pensje i dywidendy. ~
 697 II,1 |                tu, panie, Anglia, panie, za Cypr, Austria za Bośnię...
 698 II,1 |                  panie, za Cypr, Austria za Bośnię... Włochy krzyczą
 699 II,1 |                  patrzeć, jak weźmie się za łeb z Niemcami... Mały Napoleonek
 700 II,1 |                 nie mogę. (No, chyba nie za nim; tylko tak, z przyzwyczajenia.) ~
 701 II,1 |                wrzasnął i uciekł. (Co to za zuchwały gałgan, a co za
 702 II,1 |                 za zuchwały gałgan, a co za próżniak!... Trzeba było
 703 II,1 |                 wstrząsnął się. ~- Co to za człowiek? - rzekł do doktora. ~-
 704 II,1 |              wagonów; Stach uścisnął nas za ręce. ~- Kiedy wracasz? -
 705 II,1 |                 się jak tygrys, dziękuję za zabawę!... Co innego człowiek
 706 II,1 |              tysiąc przepisów chwyta cię za poły wrzeszcząc: "Nie wolno!...
 707 II,1 |                 Nie, uczą się im podobać za pomocą stosownych min i
 708 II,1 |                gorszą, w sercu? ~Phi! co za ulewa, co za kanonada piorunów...
 709 II,1 |             sercu? ~Phi! co za ulewa, co za kanonada piorunów... Zwinięty
 710 II,1 |                  podobną noc uciekają aż za granicę przed nieszczęściem.
 711 II,1 |      podtrzymywać na schodach. ~- Cóż to za odmieńcy? - pytam Machalskiego,
 712 II,1 |                wygląda, jakby drzemał, a za to uczy się po nocach i
 713 II,1 |            pokoju i trząść rękoma. ~- Co za lód w tych sercach!... co
 714 II,1 |                lód w tych sercach!... co za chłód!... co za upodlenie!...
 715 II,1 |           sercach!... co za chłód!... co za upodlenie!... wołał - jeżeli
 716 II,1 |                    Czy mam oddawać życie za tych gości, którzy mi wymyślają
 717 II,1 |                mi wymyślają jak psu, czy za tych chłopców i subiektów,
 718 II,1 |                    Chrystus zginął nawet za swoich katów... Ale między
 719 II,1 |                 i Leona i przysięgli, że za takich ludzi, jak oni, każdy
 720 II,1 |              Stach podziękował Hopferowi za miejsce. Zamieszkał u mnie (
 721 II,1 |             opierają się o podłogę i tuż za nimi ukazuje się głowa Stacha
 722 II,1 |                  ręce, znowu chwycił się za krawędź otworu i wydźwignął
 723 II,1 |                Wziął dużą butlę i w niej za pomocą witriolu preparował
 724 II,1 |                  obchodziło, skoro bodaj za pomocą balonu chciał "wydobyć
 725 II,1 |              proszę jedwabiu, a to igieł za dziesięć groszy.." Po taki
 726 II,1 |             deszcz czy pogodę, a kupując za parę groszy szpilek przesiadywała
 727 II,1 |               się na nas, nie wiem nawet za co, bo przynajmniej tatko
 728 II,1 |            domyślając się, że tu tęsknią za nim, siedział nad książkami. ~
 729 II,1 |                 z pretensjami: ~- Cóż to za lokatora ma pan Ignacy,
 730 II,1 |                  lokatora ma pan Ignacy, za którym panny szaleją?...
 731 II,1 |                 panny szaleją?... Cóż to za jakiś Wokulski?... Jasiu -
 732 II,1 |         Wokulskiego; ale pamiętaj, że ja za to płacić nie będę. ~Od
 733 II,1 |                  już od dawna uważam się za starą babę, pan wciąż jest
 734 II,1 |               moim guście, a usta trochę za duże, ale cóż to za dobra
 735 II,1 |               trochę za duże, ale cóż to za dobra dziewczyna!... Gdyby
 736 II,1 |                dzisiejszym mężu!... ~Już za trzecią wizytą pani Małgorzata
 737 II,1 |                 Albo podziękuję Minclowi za obowiązek, albo wypowiem
 738 II,1 |               mąż, a wielu pochowało się za beczki. ~- Więc nikt nie
 739 II,1 |                  ze swej gotówki kupując za nią dużo książek, ale mało
 740 II,1 |            jestem nieszczęśliwa... ~- Co za anioł? - spytałem nagłe. -
 741 II,1 |                 ze dwieście funtów... ~- Za życia ważył ze trzysta...
 742 II,1 |             taktu, panie Rzecki... O! co za cios!... Prawda, że nieboszczyk,
 743 II,1 |              miała męża... Ale co to był za człowiek, panie Rzecki!...
 744 II,1 |         sakramenta, abym nie obrażał się za słowa, które jej żal dyktuje. ~
 745 II,1 |             swojej żony. O ile pamiętam, za całą garderobę miał cztery
 746 II,1 |            interesa. Mogę powiedzieć, że za jego rządów potroiły się
 747 II,1 |                  Stacha z sali frontowej za szafy i jeszcze kazała mu
 748 II,1 |                   wpadają subiekci... Co za widok!... Pani Małgorzata
 749 II,1 |           ratować się od upadku chwyciła za biurko i z całym kramem
 750 II,1 |                  kiedy na miasto, biegła za nim... podpatrywać, czy
 751 II,1 |           trzeciego dnia jechała w pogoń za swym kochanym zbiegiem,
 752 II,1 |              kochanym zbiegiem, chodziła za nim po gąszczu i w rezultacie -
 753 II,2 |                  odpowiedzieć, wziął się za głowę. ~- Jest tam jaki
 754 II,2 |            krócicę i maszeruję gdzieś aż za kościół Aleksandra. ~Patrzę:
 755 II,2 |                  w kozie - mówi baba. ~- Za cóż to? ~- O ... ciekawy
 756 II,2 |           ciekawy pan!... - wrzasnęła. - Za to, że mu gospodarz pensji
 757 II,2 |             jejmość w kaftaniku chowając za siebie rzemień zapytała
 758 II,2 |             niech pan spojrzy - mówiła - za trzy ciupy dopłacamy sto
 759 II,2 |                 na stare lata wezmą mnie za złodzieja... ~Siedzieliśmy
 760 II,2 |                  chłopak, zwany Wickiem, za którym ktoś gniewnie wołał: ~-
 761 II,2 |                 kary lub zaległe podatki za gospodarza. Przy tym stróż
 762 II,2 |        szlachcicu - rzekłem ściskając go za rękę. ~- W roku 1859 - prawił
 763 II,2 |                  na jakąś ciemną ścianę, za którą ukrywa się nasze jutro...
 764 II,2 |               wina, bo nie wiem, co jest za tą ciemną ścianą... Hej!...
 765 II,2 |             drogę pułkownikowi. Schwycił za szyję jego konia, pocałował
 766 II,2 |                  chodzi bez majtek, lecz za to w koszuli. Panna Leokadia
 767 II,2 |                 dobrodzieje winni nam są za cztery miesiące... - O,
 768 II,2 |                  pamiętać: Maleski płaci za miesiące parzyste, luty,
 769 II,2 |                   czerwiec, a Patkiewicz za nieparzyste: marzec, maj,
 770 II,2 |                 bo ja z zasady nie płacę za komorne. Komu mam płacić?...
 771 II,2 |             komorne. Komu mam płacić?... Za co?... Cha! cha dobrzy sobie... ~
 772 II,2 |                  mieszkanie, a pan uważa za stosowne nie płacić mu. ~-
 773 II,2 |     społeczeństwo chce, ażebym mu płacił za mieszkanie, to niechaj samo
 774 II,2 |               niechaj samo płaci mi tyle za korepetycje, żeby z nich
 775 II,2 |             komorne... Paradni są!... Ja za trzy godziny lekcji co dzień
 776 II,2 |             piętnaście rubli na miesiąc, za jedzenie biorą ode mnie
 777 II,2 |                 ode mnie dziewięć rubli, za pranie i usługę trzy...A
 778 II,2 |                    I jeszcze chcą, żebym za mieszkanie płacił. Wyrzućcie
 779 II,2 |              rubli; więc na kupienie jej za cenę uczciwej pracy mój
 780 II,2 |               Jeżeli ja mam komuś płacić za komorne, niech inni tyle
 781 II,2 |                 niech inni tyle płacą mi za lekcje, żeby mi na komorne
 782 II,2 |                   Młody człowiek zamknął za nami drzwi, lecz za chwilę
 783 II,2 |              zamknął za nami drzwi, lecz za chwilę wybiegł na schody
 784 II,2 |                 konferencję z nami uważa za skończoną, zatrzymałem się
 785 II,2 |                 ordynaryjną... ~- Cóż to za kobieta, panie Wirski? -
 786 II,2 |                  dbałą o porządek domu. ~Za drzwiami było słychać rozmowę
 787 II,2 |              kazała natychmiast wyrzucić za okno... ~- Przecież baron
 788 II,2 |                 odparł ciszej męski głos za drzwiami i znowu rozległy
 789 II,2 |                Niech będzie jedna wotywa za niego, a dwie za duszę mojej
 790 II,2 |                  wotywa za niego, a dwie za duszę mojej nieszczęśliwej
 791 II,2 |             stanął na progu Maruszewicz, za którym ujrzałem żółtawą
 792 II,2 |               gdyby jej oczy nie rzucały za wiele iskier. ~- Jak mogłaś
 793 II,2 |        wyprowadzę się z tęgo mieszkania, za które płacę mu siedemset
 794 II,2 |               oknem. ~W rezultacie chcąc za jakąkolwiek cenę utulić
 795 II,2 |                że nie uważa swojej akcji za skończoną, a mnie za pobitego. ~-
 796 II,2 |               akcji za skończoną, a mnie za pobitego. ~- Żądam... żądam -
 797 II,2 |               utopić we łzach. Oj! co to za setna kobietka... Aż mi
 798 II,2 |                  płacić siedmiuset rubli za lokal w podobnym domu... ~-
 799 II,2 |             oskarżony o zabójstwo uciekł za granicę... A z czego ona
 800 II,2 |                  niej stoi pustką...będę za niego płacić, byle ona nie
 801 II,2 |                kobiecina. ~- A ile płacą za lokal? ~- Trzysta rubli -
 802 II,2 |                Stawskiej, nie wiem nawet za co. Chyba za to, że jest
 803 II,2 |                  wiem nawet za co. Chyba za to, że jest piękna i ma
 804 II,2 |              równie ciekawe rzeczy będąc za granicą. ~- Szanowny pan
 805 II,2 |             granicą. ~- Szanowny pan był za granicą? no proszę!... -
 806 II,2 |              kłaniając. - Pan Rzecki był za granicą przed trzydziestu
 807 II,2 |              dziecko ma i... może tęskni za innymi. Chociaż, panie Wirski,
 808 II,2 |            ciszej - jesteśmy winne panom za lipiec... ~Zachmurzyłem
 809 II,2 |                rozbój brać trzysta rubli za trzy pokoje na tej ulicy.
 810 II,2 |         października będzie do wynajęcia za dwieście rubli. A jeżeli
 811 II,2 |          przynajmniej półtorej godziny i za taką lekcję bierze czterdzieści
 812 II,2 |               nią wracał od ślubu. Co to za kobieta!... co za rysy...
 813 II,2 |                  Co to za kobieta!... co za rysy... co za gra fizjognomii...
 814 II,2 |             kobieta!... co za rysy... co za gra fizjognomii... W życiu
 815 II,2 |               wdzięczne panu Wokulskiemu za warunki, na jakich zostawia
 816 II,2 |                 wiadomo co i nie wiadomo za co... Ty, Helenko, mów sobie
 817 II,2 |               Czyja wiem?... Może z żalu za złamanym życiem. ~Nagle
 818 II,2 |               mnie chodziło) poczytałbym za genialną. Zresztą mniejsza
 819 II,2 |               którego nie mógłbym uważać za objaw radości. ~- Mateczko! -
 820 II,2 |                 płacz... - mówiła grożąc za nią rozdrażniona staruszka. -
 821 II,2 |             lokatorów, ażem się schwycił za głowę. ~Miałem uregulować
 822 II,3 |               oddalania się od Warszawy. Za Pruszkowem prawie ucieszyły
 823 II,3 |               ożywiła go gwałtowna burza za Grodziskiem; miał nawet
 824 II,3 |           przepraszają Wokulskiego, lecz za co, on sam nie wie. ~Na
 825 II,3 |             usługi. Nagle ktoś chwyta go za ramię. ~- No, Stanisławie
 826 II,3 |               Jedno na pierwszym piętrze za sto franków dziennie, drugie
 827 II,3 |              dziennie, drugie na trzecim za dziesięć franków. I dla
 828 II,3 |            franków. I dla ciebie wziąłem za dziesięć franków. Trudna
 829 II,3 |          pierwszy odezwał się Wokulski - za cóż to ja mam dostać pięćdziesiąt
 830 II,3 |              Może i więcej.~-Dobrze, ale za co? ~Suzin rzuca się na
 831 II,3 |                 wybucha śmiechem. ~- Ot, za to samo, że się pytasz!...
 832 II,3 |                pytasz!... Inny nie pyta, za co weźmie pieniądze, tylko
 833 II,3 |                ty jeden chcesz wiedzieć, za co zarobisz takie pieniądze.
 834 II,3 |                   mówi Suzin. - Najpierw za to, żeś ty mnie jeszcze
 835 II,3 |       Piotrowiczu, ja nie wasz człowiek: za dobro daję dobro... ~- I
 836 II,3 |                człowieka, który by gadał za mnie - dla mnie. Zresztą,
 837 II,3 |                  widmo.~"A jeżeli poleci za mną?... - spytał samego
 838 II,3 |                pogrążony w dwu szmerach. Za drzwiami, na hotelowym korytarzu,
 839 II,3 |                tej chwili stało się coś; za oknem, na ulicy, rozlegał
 840 II,3 |                  że tu, gdzie uważał się za zupełnie samotnego, towarzyszy
 841 II,3 |               świadek... on sam!... ~"Co za oryginalne szpiegowanie... -
 842 II,3 |            Warszawy, było już tu i stało za progiem. ~Umył się, włożył
 843 II,3 |                  Wokulski idzie w lewo i za węgłem tego samego hotelu,
 844 II,3 |                siedzący przy chodnikach. Za powozem, który ma z tyłu
 845 II,3 |              pięciopiętrowymi!... cóż to za miła niespodzianka... ~Nagle -
 846 II,3 |             dokończywszy mazagranu płaci za niego i - wstaje od stołu.
 847 II,3 |        przypatruje się kamienicom Cóż tu za sklepy!... Najlichszy z
 848 II,3 |             jeżeli nie w kawiarniach, to za pomocą ganków" - myśli Wokulski. ~
 849 II,3 |                  cudzoziemiec postawi ci za fatygę kwartę piwa. ~Następnie,
 850 II,3 |             zawsze nie lubię mieć Niemca za kołnierzem. Skądże jesteście,
 851 II,3 |                 babami. Ja już, dalibóg, za stary, żeby im wszystkim
 852 II,3 |              diabła czy oni mnie uważają za dziecko?..."~Ponieważ nikt
 853 II,3 |                mi pan - rzekł - co to są za ludzie? ~- Ci, którzy byli
 854 II,3 |          przebierając palcami po stole - za dużo zwiedziłem świata,
 855 II,3 |                 ta kobieta była młodą, i za nią mógł szaleć taki wariat
 856 II,3 |               zobaczył niedługą ulicę, a za nią ogromny plac, na którym
 857 II,3 |                  się rozszerzał. Przed i za kolumną biły duże wodotryski;
 858 II,3 |              długości i z półszerokości. Za sobą miał ogród, przed sobą
 859 II,3 |              Luxor (oryginalny, panie!), za nami Ogród Tuileryjski,
 860 II,3 |               Szedł i lękał się spojrzeć za siebie; zdawało mu się,
 861 II,3 |             zdeptany robak, który wlecze za sobą wnętrzności. ~Dotarł
 862 II,3 |            pobudzało go do czynów. Gdyby za cenę pieszej podróży od
 863 II,3 |      prawidłowości w faktach, uznawanych za nieprawidłowe, przeczuwał,
 864 II,3 |                 jakim jest, uganiają się za praktycznymi celami, są
 865 II,3 |                 tworzą arcydzieła. ~A ja za czym goniłem? Naprzód -
 866 II,3 |                  czym goniłem? Naprzód - za perpetuum mobile i kierowaniem
 867 II,3 |              kierowaniem balonami, potem za zdobyciem stanowiska, do
 868 II,3 |                sprzymierzeńcy, nareszcie za kobietą, do której prawie
 869 II,3 |                 schodzą na uganianiu się za kobietą, której może bym
 870 II,3 |                  zobaczyć naturę, jedzie za miasto albo do "lasku",
 871 II,3 |               próżnowałem: szarpałem się za trzech ludzi i gdyby mi
 872 II,3 |                  wie nawet, czy kobieta, za którą szalał, jest zwykłą
 873 II,4 |              który ofiarował się staczać za niego pojedynki, drugiego,
 874 II,4 |           Przyszło mu na myśl, że żelazo za zbliżeniem się magnesu musi
 875 II,4 |                 na tych klasach ludzi... Za często spoglądałeś pan na
 876 II,4 |                 ogłoszono mnie nie tylko za wariata, ale za heretyka
 877 II,4 |                nie tylko za wariata, ale za heretyka i zdrajcę... ~-
 878 II,4 |             Bismarcka i konstytucji, ale za to pod grozą odszczepieństwa
 879 II,4 |                  dużej wartości, któremu za ciasno na świecie. ~- A
 880 II,4 |            fiakra. ~Wokulski uścisnął go za rękę. ~- Nie obrazisz się,
 881 II,4 |            powtórzył Geist chwytając się za głowę. - Za dwie godziny
 882 II,4 |                chwytając się za głowę. - Za dwie godziny wrócę tu. Bodajbym
 883 II,4 |                wolę na trzecie piętro... Za dwie godziny będę - odparł
 884 II,4 |              Wokulskiego - co?.~- Cóż to za człowiek? - spytał niedbale
 885 II,4 |              jest - odparł - ale jeszcze za moich studenckich czasów
 886 II,4 |                do swego numeru. ~"Cóż to za dziwne miasto - myślał -
 887 II,4 |             jakiś rozdrażniony i zamknął za sobą drzwi na klucz. ~-
 888 II,4 |              pudełko. - Zobacz - rzekł - za co to ludzi nazywają szaleńcami!... ~
 889 II,4 |                 na kanapę, ukrył pudełko za siebie i trwożnie spoglądał
 890 II,4 |                robię!... - mruczał. - Co za nonsens narażać wszystko
 891 II,4 |           Przysięgę czy słowo honoru?... Za stary jestem, aby wierzyć
 892 II,4 |               dzisiejszej ludzkości. Już za wiele nieszczęść mnoży się
 893 II,4 |      kilkadziesiąt franków, gdyż nie mam za co kupić potrzebnych preparatów.
 894 II,4 |            odurzony. Spoglądał na drzwi, za którymi zniknął chemik,
 895 II,4 |            jeszcze większe cuda pokazuje za pięć franków od osoby... ~-
 896 II,4 |                franków od osoby... ~- Co za Palmieri? - spytał zdziwiony
 897 II,4 |              który płaci trzysta franków za widowisko warte pięć franków...
 898 II,4 |             polegało na tym, że Palmieri za pomocą wzroku usypiał swoje
 899 II,4 |            włożono pod kanapę, popełznął za nią na czworakach jak pies,
 900 II,4 |                 Nie ma kwestii, że Geist za pomocą magnetyzmu oszukał
 901 II,4 |               dwadzieścia franków opłaty za naradę. ~- Czy - zapytał
 902 II,4 |             świnia: co rok daje kilkoro. Za dwa albo za trzy lata, Stanisławie
 903 II,4 |                daje kilkoro. Za dwa albo za trzy lata, Stanisławie Piotrowiczu,
 904 II,4 |               szczęśliwemu wielbicielowi za to; że mnie wyleczył!..." ~
 905 II,4 |                bydlę; a Geist uważa mnie za człowieka!..."~Po wyjeździe
 906 II,4 |                mieszka w moim domu... Co za dziwny zbieg wypadków: może
 907 II,4 |                   rzekła baronowa - może za miesiąc, może za rok. Sądzę
 908 II,4 |                    może za miesiąc, może za rok. Sądzę jednak - dodała
 909 II,4 |              stałem się igraszką? Cóż to za okrutna dola nie być do
 910 II,4 |              należne dwadzieścia franków za konferencję, począł zadawać
 911 II,4 |                dowód, że nie łudził mnie za pomocą magnetyzmu: nie starczyłoby
 912 II,4 |               oka? Albo jak można szaleć za kobietą, którą widzi się
 913 II,4 |           pojechał według adresu, daleko za wały miasta, w okolicę Charenton. ~
 914 II,4 |                  że przecie ten człowiek za swoje wynalazki mógłby mieć
 915 II,4 |               nowe, że... uważasz je pan za oszustwo!... Pod tym względem
 916 II,4 |                 Niecierpliwie ścisnął go za rękę i popychał ku drzwiom.
 917 II,4 |               jeszcze miałbyś odpowiadać za ich występki?... To oni
 918 II,4 |                 dwu jeszcze znajdziemy i za cztery albo pięć lat wyczerpalibyśmy
 919 II,4 |                 mu się, że szmer uliczny za jego oknami rozszerza się
 920 II,4 |                 Jaki?.. ~- Cały rachunek za ostatnie pięć dni... Cały,
 921 II,5 |           stamtąd list Suzina. ~- Cóż to za ceremoniał? - spytał ze
 922 II,5 |              wydźwignąć albo wzmocnić... Za stary jestem na robienie
 923 II,5 |                       dodał ściskając go za rękę. - Od pierwszego, panie,
 924 II,5 |         nierozsądną zasadę abstynencji i za to, panie, cześć... Musimy
 925 II,5 |           śmiechem Wokulski ściskając go za rękę. - Kontent pan z wiedeńskich
 926 II,5 |                 uwierzy, była chwila, że za radą szanownej prezesowej
 927 II,5 |             zaczął chować pudełka. ~- Co za nieuwaga z mojej strony! -
 928 II,5 |                  szczęściem. ~- Bo co to za kobieta! - mówił baron z
 929 II,5 |                każda kobieta, ale cóż to za rozum!... Nikomu bym tego
 930 II,5 |        pięćdziesiąt tysięcy rubli pannie za zawód. Serce mi drętwiało
 931 II,5 |            przecie powinien rozumieć, że za pięćdziesiąt tysięcy nie
 932 II,5 |                 baron, mocno targając go za rękę. - No, dobranoc... ~"
 933 II,5 |                  tak wielka, że wszystko za sobą porywa, a tak płodna,
 934 II,5 |             odleci gdzieś w przestrzeń i za parę lat stanie się bryłą
 935 II,5 |        poufałością ściskając Wokulskiego za rękę. - Panie gospodarzu,
 936 II,5 |         Poczekamy jeszcze z godzinę, ale za to lepiej pozna pan okolicę.
 937 II,5 |              jako myśliwca... Ale cóż to za szlachetny młody człowiek,
 938 II,5 |            szlachetny młody człowiek, co za wiedza!... No i zasługi
 939 II,5 |              serce i rękę! Co to, panie, za wdzięk, co za rozum; doprawdy,
 940 II,5 |                 to, panie, za wdzięk, co za rozum; doprawdy, czcić ją
 941 II,5 |                   a my, panie, jedźmy... Za dwie godziny pozna pan moją
 942 II,6 |                  Ani myśli iść drugi raz za mąż, choć lubi pasjami,
 943 II,6 |                 Starskiemu płaci dzisiaj za wszystkie jego bałamuctwa.
 944 II,6 |               fizjognomię. W pół godziny za stacją ukazały się na widnokręgu
 945 II,6 |                  tu nikogo, który by się za mną ujął? ~- Ja panią pomszczę -
 946 II,6 |            środek drogi, dyszlowe poszły za nimi i brek silnie pochylił
 947 II,6 |           pięknej wdówki, baron tarmosił za kark stangreta, a jego narzeczona,
 948 II,6 |              trwogi, jedną ręką chwyciła za pręt kozła, drugą wpiła
 949 II,6 |           melancholijnie spojrzenia. Ale za co? tego nie wiedział. ~-
 950 II,6 |              lecz spostrzegłszy, że mówi za głośno, począł znowu szeptać. ~
 951 II,6 |                 parterowymi; skrzydłami. Za nim zieleniły się stare
 952 II,6 |                 stołu. Wokulski udał się za nim... Minął korytarz i
 953 II,6 |                  od siebie. Wył, chwytał za ubranie, kładł się na ziemi,
 954 II,6 |                Wtem usłyszał szybki bieg za sobą. Gonił go Ochocki niosąc
 955 II,6 |                się, że uznał walkę o byt za fundamentalne prawo natury.
 956 II,6 |                 stronę sadzawki, panowie za nią. Łowili ryby do piątej
 957 II,6 |               wolność pracą obowiązkową? Za co górnik i marynarz narażają
 958 II,6 |              narażają życie? Naturalnie, za ów podły pieniądz, bo podły
 959 II,6 |             dlaczegom go zdobywał?... ~- Za pozwoleniem - przerwał Starski -
 960 II,6 |                  tylko owszem, uważam to za chlubny przykład dla wszystkich.
 961 II,6 |              który żeni się lub wychodzi za mąż dla pieniędzy, nie ma
 962 II,6 |                 babka, tu obecna, wyszła za mąż wbrew skłonności i dziś
 963 II,6 |                 drwiąco, na pół smutnie. Za altanką rozległ się głos
 964 II,6 |            Naprzód prezesowa z Ochockim, za nimi dziewczyna z koszykiem,
 965 II,6 |               panną Felicją, Wokulski, a za nim panna Ewelina ze Starskim.
 966 II,6 |              przywidziało się, że słyszy za sobą cichą rozmowę. ~- Czasem
 967 II,6 |                  rzucała ziarno z kosza. Za kurami ukazała się ich dozorczyni,
 968 II,6 |                ramieniu, a później biegł za nią tak, że parobcy musieli
 969 II,6 |                czarująca, że... oddałbym za nią życie. Nikomu bym tego
 970 II,6 |                tak nie będzie?... ~Zegar za ścianą wybił północ, baron
 971 II,6 |                  gwiazda i spadła gdzieś za drzewami. Baron wciąż kaszlał. ~"
 972 II,6 | najprawdopodobniej jest tak: panna idzie za mąż dla pieniędzy, a Starski
 973 II,6 |                 prowadzą nimi handel. Co za głupie przypuszczenie!...
 974 II,6 |                nie brak. Ciekawym tylko, za co tak na nim używa pani
 975 II,6 |                do Wokulskiego dodała: ~- Za pół godziny jedziemy. Od
 976 II,6 |                  przysiadał na zadzie. - Za bramą ruszamy galopem...
 977 II,6 |             swego szpicrózgą i wyjechała za folwark. Droga ciągnęła
 978 II,6 |               Welon kapelusza chwiał się za nią jak popielate skrzydło. ~-
 979 II,6 |                pannach, które mają wyjść za mąż. Mój Boże, ilu ja podobnych
 980 II,6 |                 odpowiada krótko: nie!...Za to jedno: "nie" powinieneś
 981 II,6 |                pani: Jeżeli jednak mówię za śmiało na tak krótką znajomość... ~-
 982 II,6 |               jak ja... No, śmiało... ~- Za pozwoleniem. Przede wszystkim
 983 II,6 |           patrzeć słodko w oczy, ściskać za ręce, wówczas z ciemnego
 984 II,6 |              rodzeni bracia?... I cóż to za świat, który naprzód obdziera
 985 II,6 |                  z prostej drogi. Proszę za mną... Jadąc o kilka kroków
 986 II,6 |                     Jadąc o kilka kroków za panią Wąsowską, Wokulski
 987 II,7 |               nawet musiała kiedyś wyjść za niego - mówiła sobie to
 988 II,7 |                tysięcy rubli rocznie. ~- Za mniejszy dochód nie warto
 989 II,7 |             gotów pomyśleć, że wyszłabym za niego..."- rzekła do siebie.~
 990 II,7 |              myślała powtórnie wychodzić za mąż, a tym mniej odbierać
 991 II,7 |                 nawet, ażeby uważała się za najpiękniejszą, ale że...
 992 II,7 |                  gdybyś wiedziała, co to za człowiek!... Ale wolę ci
 993 II,7 |                 biedak rumienił!... A ja za nią. Bo i ja chodziłam z
 994 II,7 |             tylko z nim jechać konno?... Za nic w świecie!... wolałabym
 995 II,7 |              czuła niechęć do prezesowej za jej gwałtowne zaprosiny,
 996 II,7 |                    Może ciocia nie uważa za stosowne okazywać tylu względów
 997 II,7 |               kobieta, którą on wybierze za żonę... Na nieszczęście,
 998 II,7 |              przyjechał? coś ścisnęło go za gardło i nie mógł słowa
 999 II,7 |               mógł słowa przemówić. ~"Co za głupstwo! - myślał. - Choćby
1000 II,7 |                się do drzwi powoli, noga za nogą, czując, że zamiera