Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |         chwili zaś kiedy Wokulski opuścił Warszawę, zaczęli zgłaszać
 2  I,8 |  powiedziawszy: " Przepraszam..." opuścił sklep.~Panowie Klejn i Lisiecki
 3  I,9 |         chwilę, bo delegowany nas opuścił. Pozwolisz, że ułożę twoje
 4  I,9 |    książki nabożnej.~Wokulski nie opuścił kościoła, ale w pobliżu
 5  I,9 |         od tylnych drzwi sklepu i opuścił pokój.~- Dwu? - szepnęła
 6  I,10|           na placu bitwy.~Ledwiem opuścił mój dotychczasowy apartament
 7  I,11|           poszedł do teatru, lecz opuścił go po pierwszym akcie. Znowu
 8  I,11|      rozmowie... Zaraz wrócę...~I opuścił gabinet, aż uginała się
 9  I,12|       człowiek, ciągle zmieszany, opuścił gabinet ; zbiegając zaś
10  I,12|           władzy i zanim Wokulski opuścił maneż, przekonał się, że
11  I,12|           drugiego pana.~Wokulski opuścił rajtszulę.~Gdy, pożegnawszy
12  I,13|     dzieje, i korzystając z pauzy opuścił tor.~Prosto z wyścigów Wokulski
13  I,13|           spojrzawszy na zegarek, opuścił mieszkanie przyjaciela mówiąc
14  I,13|      szybko pożegnał Wokulskiego, opuścił mieszkanie i pędem biegnąc
15  I,13|     będzie?~- Będę...~Maruszewicz opuścił gabinet i za godzinę istotnie
16  I,13|      głowy.~Młody człowiek prędko opuścił sklep, zapomniawszy nawet
17  I,15|           się na ulicy, choć mnie opuścił i winien mi pięć rubli.
18  I,15|    Wokulski włożył lekki paltot i opuścił mieszkanie. Siadając do
19  I,16|           że aż go to przerażało. Opuścił go szał miłości nawet pytał
20  I,16|        Nareszcie Wokulski z żalem opuścił miłe towarzystwo obiecując
21  I,18|  mieszkania - Wokulski dopiero co opuścił mieszkanie i pojechał do
22  I,18|          do Bardeta, Wokulski już opuścił zakład ogrodniczy. ~- A
23  I,18|         wybuchnąć, kiedy Wokulski opuścił nagle sklep nawet nie patrząc
24  I,18|     odpowiedzi na ukłon Rzeckiego opuścił swoje miejsce i zbliżył
25  I,18|        Więc i Wokulski umilknął i opuścił sklep z goryczą w duszy. ~"
26  I,19|            smutno pokiwał głową i opuścił swoje mieszkanie. ~"Myślałem,
27  I,19|        jak się skończy licytacja? opuścił ją tak, że śladu nie zostało
28  I,19|        ziemi i cofając się tyłem, opuścił gabinet. ~- Zobaczę, jak
29 II,4 |           mego fluidu...~Wokulski opuścił magnetyzera wcale niezadowolony.
30 II,4 | spoglądając na zegarek. ~Wokulski opuścił go i włócząc się po ulicach
31 II,7 |    względy; lecz gdy ją tak nagle opuścił, prawie że się zatrwożyła.
32 II,8 |      warta, mówię ci... ~Wokulski opuścił prezesowę przerażony. ~"
33 II,9 |         pokręcił się po sklepie i opuścił go gwiżdżąc.~Nad wieczorem
34 II,10|      piersi nagle wywrócił oczy i opuścił dolną szczękę w taki sposób,
35 II,10|          kalosze i lekkim krokiem opuścił sądową salę ku zdziwieniu
36 II,12|  poranionego, nie tylko ból by go opuścił, ale chyba zagoiłyby mu
37 II,12|    Radzińska albo mąż, który mnie opuścił... Już nie wiem, co się
38 II,12|     ponieważ on tego nie żądał...~Opuścił panią Misiewiczową strapiony.~"
39 II,13|      bawić się w swata!...~Rzecki opuścił doktora tak zmartwiony,
40 II,13|          i gospodarstwo.~Węgiełek opuścił go bardzo wzruszony.~"Oto
41 II,14|        zaś kapłan sprawiedliwości opuścił jej mieszkanie, nader szybko
42 II,17|            Co powiedziawszy zaraz opuścił salę obrad; na odchodne
43 II,17|        umilkli, a wkrótce Ochocki opuścił Wokulskiego.~Wizyta Ochockiego
44 II,17|   widzenia... na wsi!...~Wokulski opuścił jej mieszkanie jak pijany.
45 II,19|   rekonwalescencja pana Ignacego. Opuścił łóżko, potem szlafrok zamienił