Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |     skończył, przyjdzie następny, dopóki jeden po drugim nie uporządkują
 2  I,3 |     porządku ani sprawiedliwości, dopóki nie wypełni się testament
 3  I,3 |        odparł:~- Ja tam nie umrę, dopóki o nim nie usłyszę.~Pan Raczek
 4  I,3 |     dopóty będzie władać światem, dopóki nowy Napoleon nie urośnie.~
 5  I,3 |       roku na rok przyciszał się, dopóki wreszcie nie umilknął na
 6  I,4 |       mieście słychać? W sklepie, dopóki ty w nim jesteś, musi być
 7  I,4 |      chorobie - mówił Wokulski. - Dopóki rozpisywałem listy, robiłem
 8  I,6 |        przepaść, w którą spadamy, dopóki nie zobaczyłam takiego dna.
 9  I,10|       aniżeli za nieprzyjacielem, dopóki wreszcie pod Vilagos nie
10  I,11|         Istotnie, był wdzięcznym, dopóki nie wściekł się i nie pokąsał
11  I,12|          Nie wpuszczać tu nikogo, dopóki nie zawołam - rzekł.~- Słucham
12  I,17|      Chciałbym przespać ten czas, dopóki znowu jej nie zobaczę" -
13  I,17|    pieniądze, więc jest ostrożny. Dopóki dawał tylko słowo, był śmielszy... ~-
14  I,18|         mnie, że nie uspokoi się, dopóki Stanisław Piotrowicz nie
15  I,19|             Każda jest wyjątkową, dopóki nam karku nie nadkręci.
16  I,19|    Oświadczyli, że nie ruszą się, dopóki nie dostaną pieniędzy, że
17 II,1 |       domu znowu czytał i czytał, dopóki zmorzony snem nie położył
18 II,1 |           dzisiejszego upodlenia, dopóki nie odzyskamy naszych dóbr
19 II,1 |          i latało to pod sufitem, dopóki nie zepsuło się przez uderzenie
20 II,2 |      zajęcie się jego interesami, dopóki nie wróci z Paryża... ~-
21 II,2 |   mieszkanie i będę w nim dopóty, dopóki mnie nie wyrzucą. Umowy!...
22 II,2 | Obsypujecie pieszczotami kobietę, dopóki wam nie zaufa, a potem trwonicie
23 II,4 |           mnie wielkim chemikiem, dopóki... nie wyszedłem poza granicę
24 II,4 |        trzeci lżejszy od puchu... Dopóki trzymał je w rękach, wydawały
25 II,6 |         na piaszczystym folwarku, dopóki nie umrze stryjcio, co prawda
26 II,7 |           czuła wstręt do barona, dopóki starał się o jej względy;
27 II,7 |         innym paniom konkurentów. Dopóki jednak żyła na świecie,
28 II,7 |         nie przykuł się do niego, dopóki nie nadeszłaby pomoc? ~-
29 II,8 |       lasu, i nie pokazujcie się, dopóki... nie zbierzecie całego
30 II,8 |         Tak śpi i nie ocknie się, dopóki jej kto szpilki z głowy
31 II,10|           dwieście tysięcy rubli. Dopóki pożyczałam im na wieczne
32 II,11|      pokoju i trąc sobie głowę. - Dopóki panna Izabela była bez grosza
33 II,11|      zawołał. - Dziś może szaleć, dopóki mówi sobie: "A nuż mnie
34 II,12|    Tymczasem asystuje mi Ochocki, dopóki nie znajdę kogoś zabawniejszego.
35 II,12|            że nie odkryje mi jej, dopóki sam będzie w takiej gorączce...
36 II,12|        tym, którzy czekają... Ale dopóki mieszka pani w Warszawie,
37 II,12|          Zresztą...~- Jestem nią, dopóki być mogę... Ale ja nie dbam
38 II,13|         dopóty - dodał po namyśle dopóki nie oprzytomnieje. I tym
39 II,15|        się.~- Nie wejdę, kuzynko, dopóki sama mnie nie wezwiesz;
40 II,17|           mnie - prawił Szuman. - Dopóki siedziałem w czterech ścianach,
41 II,17|           dobrami po nieboszczce, dopóki się tam coś nie zrobi. A
42 II,17|         na towarze. Przecież oni, dopóki myśleli, że pan zrobisz
43 II,17|     panowie świata, obłudnicy!... Dopóki was zaślepia zwierzęcy instynkt,
44 II,19|      Szlangbauma, lecz bawił tam, dopóki nie zaczęli się schodzić
45 II,19|       zirytowanym głosem doktór - dopóki nie sprawdzimy, że są tylko