Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |          pławić w smole.~- I!... Nie da mi cesarz zrobić krzywdy -
 2  I,3 |             tanie dziecko, bo Mincel da mu wikt i kwaterę, a wy
 3  I,3 |             funt kawy...~- Niech pan da ryżu...~- Pół funta mydła...~-
 4  I,8 |     Stanisławie Piotrowiczu, ile się da - mówił - a uczciwe słowo,
 5  I,8 |           Wokulski. - Zrobię, co się da i komu można, lecz osobistego
 6  I,9 |            chcesz?..~- Ha, niech pan da list. Zobaczę, jak mi tam
 7  I,9 |                za cały rok. A z czym da się porównać ta pewność,
 8  I,12|             Stanę, lecz ponad to, co da pani Krzeszowska, postąpię
 9  I,12|             redaktorze, jak mnie pan da tyle za szarady, co ja mam
10  I,12|       pomiarkował. Pan panu Łęckiemu da trzydzieści tysięcy rubli...
11  I,12|            dyrektor. - Niech jej pan da cukru... Piękna klacz!...~
12  I,14|             że za kamienicę nikt nie da więcej nad sześćdziesiąt...~-
13  I,15|   zbankrutował!... Początkującej zaś da pan trzy tysiące rubelków
14  I,17|             z bielizny i odzienia, i da mi znać. ~- Rozumiem wszystko,
15  I,17|         Zobaczymy, zrobi się, co się da!." No i widzę, pan Oberman
16  I,18|      pojedzie dalej, chyba że kupiec da mu czterdzieści groszy za
17  I,18|       Szlangbaum kupi dom Łęckiego i da dziewięćdziesiąt tysięcy
18  I,18|              łajdacką fizjognomią. - Da pani dziesięć rubli zadatku?
19  I,18|             Wokulskiego, a on im nie da rady... ~Panu Ignacemu pociemniało
20  I,19|         rzekł Wokulski. - Ile mi pan da gotówką? ~- Prosiłem adwokata
21 II,1 |         poszedł precz, gdyż ona sama da sobie radę ze sklepem. Potem
22 II,2 |            niech mnie złapie hycel i da pałką w łeb... Do tego macie
23 II,2 |     zobowiązało się tym samym, że mi da pracę ubezpieczającą -mój
24 II,3 | awanturnikiem... Zresztą...niech pan da... jutro odniosę... Pan
25 II,3 |             notatka, która może panu da trochę do myślenia... Żegnam.
26 II,3 |            lubią zarobić, jeżeli się da, więcej niż warto, to już
27 II,4 |         funtów?... ~- W każdego, kto da się uśpić.~- Więc proszę
28 II,5 |             mnie zatrzyma...Bo co mi da nawet ten majątek, jeżeli
29 II,6 |           nie daje szczęścia, cóż go da? ~- Można je mieć przy tysiącu
30 II,6 |            bierze pasażerów, ilu się da. ~- O, panie Wokulski!... ~-
31 II,7 |         staruszka - a będzie, co Bóg da. On brylant między mężczyznami,
32 II,7 |              Wokulskiego. Ale on nie da sobą pomiatać, o nie!... -
33 II,8 |              cierpliwym, a pani sama da mi znak, że spełniły się
34 II,8 |              nieszczęście, co ona mu da?... Czy wdzięki, które sprzedała,
35 II,8 |             do handlu z Rosją. To mi da za parę lat ze sto tysięcy
36 II,8 |            go Wokulski. ~- Kiedy Bóg da, panie - odparł Węgiełek. ~-
37 II,9 |             potraficie się targować) da, dziewięćdziesiąt tysięcy
38 II,9 |           ciebie interes.~- Niech mi da święty spokój!- odparł machnąwszy
39 II,9 |              z wdzięcznością, co się da, i uciekaj za granicę, pierwej,
40 II,10|          swoją własność, ale ten, co da piętnaście rubli zadatku
41 II,11|             naszych panów, ale każdy da pieniądze Żydowi, aby on
42 II,13|          każdą przyjmuje, choć która da jego lokajowi ze trzy ruble.
43 II,13|              to zadziera, ale nim ci da, człeku, dziesiątczynę,
44 II,16|           się, bo i bez tego Austria da wam Triest, jeśli wygra:
45 II,17|             była pani, niech jej Bóg da wieczne odpocznienie!...~-