Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |          szepnął Wokulski biorąc do ręki portmonetkę.~- Ale ja poradziłem
 2  I,5 | westchnieniem lub drżącym uściskiem ręki, na co panna odpowiadała
 3  I,6 |          pan; Tomasz biorąc list do ręki. - Pozwolisz, że cię zastąpię
 4  I,6 |             Pannie Izabeli wypadł z ręki widelec. Pobladła i chwyciwszy
 5  I,6 |        ażeby mnie zmusić do oddania ręki marszałkowi?... Czy może
 6  I,8 |             akompaniował mu ruchami ręki i brody. Tylko pan Ignacy
 7  I,10|              Wuj Raczek wziął ją do ręki i wzdychając odliczył piętnaście
 8  I,10|      porządny nie powinien ~podawać ręki. Całuję cię, Jan Mincel.
 9  I,11|           lecz - nie pozyskała jego ręki.~Już po trzydziestym roku
10  I,12|           nie można dawać wadium do ręki... Ja panu dam jeszcze jakie
11  I,12|          wojskowym ukłonem wziął do ręki symbol dyrekrorskiej władzy
12  I,13|           oczyma... Wypuścił broń z ręki i przyklęknął.~- W głowę!... -
13  I,13|            radzi dawać mu wadium do ręki?... Oho!... I przy odbiorze
14  I,13|             że jest to hultaj dużej ręki, a przy czym sprytny. Chciał
15  I,13|        poczuwszy dotknięcie czyjejś ręki. Odwrócił głowę i zobaczył
16  I,16|           Jej wolno dotykać drogiej ręki Julii i z płonących ust
17  I,16|          ażebyś nie dawał mi ich do ręki, choćbym... błagał, rozumiesz?...
18  I,18|          Pan dobrodziej dostanie do ręki pięć rubli, a dwadzieścia
19  I,19|     niejakim wahaniem wziął list do ręki, lecz na powtórny rozkaz
20  I,19|        wystarcza spojrzenie, uścisk ręki... ~- Czy jesteś tego pewna? ~-
21  I,19|             panna Izabela biorąc do ręki trzeci list. ~- Jakiś znajomy
22  I,19|           się narzędziem Najwyższej Ręki, ażeby mnie ukarać, a Was
23 II,1 |         tysięcy rubli, tak sobie od ręki?... Oni mi mówią o wielkich
24 II,1 |   rozgniewał się, ale też nie podał ręki żadnemu koledze, tylko zabrał
25 II,1 |            przykro, że Stach tak od ręki zerwał ze swoją bohaterską
26 II,4 |           śmiał się Geist. - Weź do ręki, przypatrz się... Prawda,
27 II,4 |         westchnął biorąc książkę do ręki. ~Książka otworzyła się
28 II,5 |        poczuł, że nie może podnieść ręki ani wyprostować nóg. ~Baron
29 II,6 |        Wokulski pochylił się do jej ręki, pocałowała go w czoło,
30 II,7 |              czy nie podałby mu pan ręki i w ten sposób nie przykuł
31 II,7 |            o dobre słówko, o uścisk ręki?... Nie, on je traktuje
32 II,8 | przepisywania, choć nie mam lekkiej ręki. A te wiersze, co pan ekonom
33 II,8 |        świecie. Robota leciała mu z ręki. Gdzie nie spojrzał, widział
34 II,9 |             srebrnym galonem, spoza ręki zaś co kilka sekund wychylała
35 II,9 |   opatrznościowego śledzia z jednej ręki do drugiej i zapewne dla
36 II,10|            muszę mieć kogoś ze swej ręki; wolałbym zaś kobietę ze
37 II,10|        Roberts chwat; nie ma jednej ręki i pomimo to łupi Afgańczyków,
38 II,11|          spojrzenie, szept i uścisk ręki... Nie widzi, cymbał, że
39 II,13|   natarczywie szukał pod stołem jej ręki, że... cóż miała zrobić?...~
40 II,14|             jeden cieplejszy uścisk ręki może wprowadziłby mnie na
41 II,16|           bo widzi wojnę na długość ręki, a Tűrr uspakaja, bo widzi
42 II,16|       intrygi, z jednej i tej samej ręki ponoszą karę; uczciwy zaś
43 II,17|          może!...~Pióro wypada mi z ręki. Bądź zdrowa i wspomnij
44 II,19|  otrzymaliśmy z jego szczodrobliwej ręki, dziękujemy: matka moja,