Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |              Jedzie ósma...~- Ósma? - powtórzył radca - to być nie może.
 2  I,4 |             Austria chce zabrać?... - powtórzył. - Za co ?~-Za co? - uśmiechnął
 3  I,4 |               mogłem.~- Nie mogłeś? - powtórzył Ignacy.~- Nie mogłem...
 4  I,6 |                Bankierskie stoły... - powtórzył. - Srebra naszych przodków
 5  I,8 |              utrwalenia gatunku!... - powtórzył Wokulski. - Trzy wyrazy,
 6  I,8 |      polityczne...~- Polityczne?... - powtórzył Wokulski takim tonem, że
 7  I,9 |              się.~- Tylko kilku?... - powtórzył Wokulski i spojrzał na brylanty
 8  I,10|            opuściła go i ani razu nie powtórzył swego ulubionego wykrzyknika:~-
 9  I,10|              słowo...~- Nie ma pan? - powtórzył, szeroko otwierając oczy. -
10  I,11|         Wokulskiego spod oka - choćby powtórzył księciu naszą rozmowę, cóż
11  I,11|          siebie.~- Dystyngowana?... - powtórzył Ochocki. - Powiedz pan:
12  I,11|           nawet zebrać myśli.~Ochocki powtórzył, bystro przypatrując się
13  I,12|                 A tak... spółka!... - powtórzył Wokulski usiadłszy na fotelu.-
14  I,13|            Właściciel pan Wokulski! - powtórzył wysoki dżentelmen i odesłał
15  I,13|       podpisem barona.~- Czterysta! - powtórzył machinalnie młody człowiek
16  I,14|             Bardzo rozumny człowiek - powtórzył pan Tomasz. - Choć chwilowo
17  I,14|              Więc dla uspokojenia się powtórzył parę razy:~"Wynagrodzę go...
18  I,15| dwudziestotysięczną..."~"Za rok?... - powtórzył Wokulski i znowu owionął
19  I,17|           pożegnanie. ~- Już są?... - powtórzył pan Ignacy przedrzeźniając
20  I,17|            będą porządni konkurenci - powtórzył mecenas. - Doskonale. Teraz
21  I,18|                 Zaraz kocha się!... - powtórzył drwiąco pan Ignacy. - A
22  I,19|               z baronem.~- To co?.. - powtórzył Wokulski. ~- To nic - odpowiedział
23  I,19|             spytała chłodno. ~- Rolę? powtórzył przypatrując się jej uważnie. ~-
24  I,19|                 Pięć do sześciu?... - powtórzył Wokulski. - Oni trzej tyle
25  I,19|          licytacji? ~- Dlaczego?... - powtórzył Wokulski patrząc na nią
26 II,1 |          zbrakło wam!..." Serca!... - powtórzył pan Leon. ~Już to Stach
27 II,4 |        Profesor Geist. ~- Geist?... - powtórzył Wokulski i doznał szczególnego
28 II,4 |         miliona franków. ~- Milion! - powtórzył Geist chwytając się za głowę. -
29 II,4 |          platyna - rzekł. ~- Platyna? powtórzył Geist z drwiącym uśmiechem. -
30 II,5 |           wagonem. ~- Pan baron?... - powtórzył Wokulski. - Owszem, niech
31 II,8 |      Wokulskiego. ~- Jeździł pan?.. - powtórzył. - Gdzie?... Kiedy?... ~-
32 II,8 |            Poproście go, ażeby ją wam powtórzył... ~Wokulskiego nie raziło
33 II,8 |      spuszczając głowę. ~- Dziś!... - powtórzył. ~Właśnie przechodzili mimo
34 II,8 |             miesiąc. ~- Miesiąc!... - powtórzył. - Czy przynajmniej wolno
35 II,13|          Molinari...~- Molinari?... - powtórzył Wokulski. - Ach, tak, widziałem
36 II,13|             rywalką pani. Jedyną... - powtórzył z naciskiem.~- Myślał pan
37 II,15|                Dopiero o piątej!... - powtórzył Wokulski. - Końmi można...
38 II,15|             Wysocki?... Wysocki?... - powtórzył Wokulski. - Kłamiesz, Wysocki
39 II,17|            patrzy...~- Cóż słychać? - powtórzył Wokulski.~Węgiełek szeroko
40 II,17|               palca...~- Paznogieć? - powtórzył w zamyśleniu Wokulski. -
41 II,17|      rozpoczyna walkę...~- Walkę?.. - powtórzył śmiejąc się Wokulski.~-
42 II,17|             to?...~- Co ja na to?.. - powtórzył Wokulski. - Przysięgam,
43 II,17|            bukiet...~- Nieuczciwie! - powtórzył Wokulski. - Niech mi pani
44 II,19|          mocniej.~- Co ja na to?... - powtórzył. - Że stało się, co przepowiadałem