Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |        do sklepu pan Mraczewski, piękny, dwudziestoletni blondynek,
 2  I,4 |          twój własny sklep, taki piękny sklep ?... - zdziwił się
 3  I,5 |         do szturmu i zburzyć jej piękny świat.~Teraz dopiero zrozumiała,
 4  I,8 |  odesłano do handlu...~" To taki piękny kawałek chleba w tak ciężkich
 5  I,8 |         Co pan każe?... - spytał piękny młodzieniec biegnąc do kantorka
 6  I,8 |        takiego subiekta. Chłopak piękny, kobiety go pasjami lubią...~-
 7  I,8 |    kobiety go pasjami lubią...~- Piękny? - odparł Wokulski. - Więc
 8  I,8 |          utrzymanie, jeżeli taki piękny.~Pan Ignacy cofnął się.
 9  I,10|       Szperlingowa wzdychając. - Piękny sklep, duży majątek, ale -
10  I,10|          Ach! - woła - cóż to za piękny wazon!... z pewnością francuska
11  I,11|      mimowolny, rozrzucony, lecz piękny. Równie pięknym był sposób
12  I,11|             No i ma słuszność... piękny człowiek i niezwykły..."~-
13  I,11|           ryba wody... Ach, jaki piękny wieczór!... - dodał po chwili. -
14  I,11|      osiemnaście lat!...) i taki piękny... W dwudziestym ósmym roku
15  I,12|     poprzecznych ulic.~Dzień był piękny, niebo prawie bez obłoku,
16  I,13|          barona i uścisnął go.~- Piękny strzał, panie Wokulski -
17  I,14|      księciem - byłby imponująco piękny. W każdym razie przypominał
18  I,15|         opowiadał młody artysta, piękny jak serafin, zręczny - jakby
19  I,18|       jest pański klient? - pyta piękny brunet. ~- Dlaczego on nie
20  I,18|         nic nie wiem - odpowiada piękny brunet. (Pan Ignacy przyznaje
21  I,18|          sto pięćdziesiąt - mówi piękny brunet - ale swoją drogą
22  I,18|         mu drogę pan Cynader, ów piękny brunet, któremu równego
23  I,18|         panie Szlangbaum? - mówi piękny brunet. - Ten dom można
24  I,19| przyjechał prosto z Chin. Zawsze piękny i obecnie jedzie do babki,
25  I,19|      Ciotka mówi, że jest bardzo piękny... ~- I zadłużony... Ale
26 II,1 |      miał nawet dwudziestu lat), piękny, a mądry... a zapalczywy!...
27 II,2 |       zauważyć pana w sklepie... Piękny sklep! - westchnął. - Z
28 II,3 |         Z Warszawy. ~- Ah, ca... Piękny kraj... bogaty kraj... Naprzód,
29 II,6 |       mojej historii zapisał się piękny dzień - odegrałam rolę Putyfarowej
30 II,6 |            wybuchnął Wokulski. - Piękny świat, ten wasz świat...
31 II,7 |      panna Izabela pomyślała, że piękny Kazio musi mieć jakąś sercową
32 II,7 |          się baron ukazując swój piękny garnitur sztucznych zębów. ~-
33 II,7 |        tego nie oceniać...Młody, piękny, genialny... Ha!... niech
34 II,8 |     prawie nie ma walki.~"Młody, piękny, zdolny... - mówił w sobie. -
35 II,8 |        mnie las tylko wtedy jest piękny, kiedy w nim widzę ludzi.
36 II,8 |         mnie nie zawsze las jest piękny, czasem bywa okropny. Gdybym
37 II,8 |         żółtego kurzu. ~- Bardzo piękny dzień - rzekł Wokulski. ~-
38 II,10|            No, przecież nie jest piękny...~- On?... Ależ on kompletnie
39 II,10|        On?... Ależ on kompletnie piękny człowiek!... Cóż to za budowa,
40 II,12| rozmarzone, takie rozmarzone...~"Piękny człowiek!" - pomyślała.~
41 II,15|        nie po męsku.~- To bardzo piękny czyn - mówił książę - ale...
42 II,17|   Mraczewski, oto była perła!... Piękny, paplał po francusku, a
43 II,17|         to była prawda, miałabym piękny dowód męskiej stałości~-
44 II,17|    nasycony potokami światła był piękny.~Największą jednak przyjemność