Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |      pięć tysięcy rubli!... Staś kochany!... Ośm miesięcy nie było
 2  I,4 |   dziwnie rzewnego wyrazu.~- Mój kochany stary! - mówił biorąc Ignacego
 3  I,10| uzbrajały się na łeb na szyję!~- Kochany Stasiu - mówiłem do Wokulskiego -
 4  I,10|          w niepewnych czasach.~- Kochany Ignasiu - odpowiedział mi
 5  I,10|          go i przeczytałem:~"Mój kochany Ignacy! Posyłam ci dwieście
 6  I,10|         w bibułę... Do widzenia, kochany Ignacy, wpadnij do mnie
 7  I,10|          wobec jego zimnej krwi.~Kochany Stasiu, tyś sprytny, alem
 8  I,10|     uściskawszy go powiedział:~- Kochany Henryku, nie bierz do serca
 9  I,11|          na cele dobroczynne, bo kochany nasz książę mówi cudownie!...
10  I,11|          kocham, cudnie mówi ten kochany książę - zawołał marszałek.~-
11  I,11|            trzy razy tyle, co... kochany książę. Jak Boga kocham!... -
12  I,11|    wieczorem...~- Będę u ciebie, kochany hrabio, jak Boga kocham -
13  I,11|           ma zwyczaj powtarzać: "Kochany Julku, staraj się podobać
14  I,13|         panie... panie Wokulski! Kochany panie Stanisławie!... Co
15  I,13|      póki gorące,~- Jeżeli tedy, kochany panie Stanisławie, nie chcesz
16  I,13|           powoli... uspokój się, kochany panie Stanisławie - mitygował
17  I,13|        rozmowę:~- Zawsze jednak, kochany Stachu, rozejrzyj się w
18  I,16|         jednak rzekł: ~- Dobrze, kochany panie Stanisławie. Przyjmuję
19  I,18|     zaczął nawet podejrzewać, że kochany Stach tylko dla zrobienia
20  I,19|         zajedzie przed sklep. ~- Kochany... kochany jesteś... - mówił
21  I,19|       przed sklep. ~- Kochany... kochany jesteś... - mówił pan Tomasz,
22  I,19|          wtedy umieją gadać: mój kochany panie Dawid!... Ale jak
23 II,1 |          chciał wiedzieć. ~- Mój kochany - odparł - alboż ty nie
24 II,4 |          mruknął i zaczął: ~"Mój kochany panie Stanisławie! Dobrze,
25 II,9 |         solidny kupiec i mówi:~- Kochany panie Rzecki, nie mam zwyczaju
26 II,9 |       odparł:~- Uspokój się, mój kochany. Ci sami ludzie, którzy
27 II,9 |         Zapamiętajże sobie tedy, kochany Ignacy, że pani baronowa
28 II,10|     miliona rubli, które posiada kochany Stach.~Zaraz po Bożym Narodzeniu
29 II,10|      baronowej śledzia na głowę. Kochany chłopak!... Ale też nie
30 II,10|   otrzeźwimy... Czy nie sądzisz, kochany panie, że dobrze bym zrobiła,
31 II,11|         to samo głupstwo. Tylko, kochany panie Rzecki, kto z taką
32 II,11|  zaprosił na bal... On, ten nasz kochany, ten nasz podziwiany Stach...~-
33 II,11|        zapłać, mój stary!~Złoty, kochany Stach!... Żebym miał pęknąć,
34 II,11|     rozpłakała się.~- Czy wiesz, kochany panie Rzecki - mówiła szlochając -
35 II,11|     wczoraj...~- Bóg cię zesłał, kochany panie Rzecki! - zawołała
36 II,14|    Kacpra rzekła~- Zdaje mi się, kochany Kacprze, że nasz biedny
37 II,15|          nadkonduktora rzekł :~- Kochany panie, weź do rąk jaki papier...~-
38 II,17|      nogę...~- Co ty robisz, mój kochany?... - zapytał Wokulski.~-
39 II,17|            Ty mnie przepraszasz, kochany stary?.. Ja myślałem, że
40 II,17|            prawił czytając.- No, kochany Stachu, dziś nie ma już
41 II,17|          się do wyjścia.~- Więc, kochany panie - mówił żegnając się
42 II,19|     tysięcy rubli... No, a gdyby kochany Stasio w łeb sobie palnął
43 II,19|             Dzieciak jesteś, mój kochany!... - oburzył się pan Ignacy.-
44 II,19|          jest. Z czego widzę, że kochany Stasieczek, obok romantyzmu,