Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |         mocniej zasadził binokle i podniósł się na swym fotelu, jakby
 2  I,3 |           fotelu pod oknem już nie podniósł się z niego. Umarł oparty
 3  I,6 |          wachlarz, w prawej, którą podniósł nad głowę, trzyma jedną
 4  I,7 |    Wokulski złożył księgę, z wolna podniósł się z fotelu i sięgnąwszy
 5  I,7 |         wtrącił mimochodem Klejn i podniósł brwi w sposób bardzo żałosny.~
 6  I,8 |          Wokulski zdecydował się i podniósł całą gotówkę po żonie w
 7  I,8 |          jeszeze z kwadrans, potem podniósł się, postawił w kącie fajkę
 8  I,9 |      nikogo nie obszywać.~Wokulski podniósł głowę.~- Nie chcesz wyjść
 9  I,9 |         wielkiej galerii.~"Ona..."~Podniósł głowę i zobaczył damę w
10  I,10|          wydobyć się z ciżby, więc podniósł karabin i walił kolbą w
11  I,10|           chłop, właściciel chaty. Podniósł mnie z grochowin i wskazując
12  I,10|       rezultacie będzie?...~Szuman podniósł brwi i splótł ręce.~- Będzie
13  I,11|          mnie choć zatrzymają?.. "~Podniósł się z ławki i szedł naprzeciw
14  I,11|            nazwisk. Adwokat szybko podniósł się z Fotelu i zatrzepotawszy
15  I,12|              zawołał Wokulski.~Żyd podniósł głowę i z czoła zsunął okulary
16  I,12|           mi odpisali?... Zaraz...~Podniósł "Kurier" i czytał: ~- "Odpowiedzie
17  I,12|          na tym wyjdę...~Żyd nagle podniósł palec do czoła. Błysnęły
18  I,13|      dżokej - pan Wokulski.~Dżokej podniósł dwa palce do żółto-niebieskiej
19  I,13|       połknąłem...~Wtedy egiptolog podniósł i obejrzał starannie pistolet
20  I,14|           podźwignął ich majątek i podniósł go do dawnej świetności;
21  I,15|            vous plait... ~Wokulski podniósł głowę trochę wyżej i zobaczył,
22  I,16|              Pan Tomasz uroczyście podniósł się z fotelu i ceremonialnym
23  I,18|                 Rzecki ocknął się, podniósł głowę, brwi i oczy w górę
24  I,19|              spytał Żyd i zuchwale podniósł głowę ~- Jak to skąd? -
25  I,19|       otrzeźwił Wokulskiego, który podniósł głowę i odparł oschle: ~-
26 II,2 |        człowiek tymczasem ociężale podniósł się z łóżka i bez zbytniego
27 II,2 |       Spojrzałem na eks-obywatela. Podniósł oczy do sufitu, a ramiona
28 II,4 |    naśmiewać się ludzie. ~Wokulski podniósł się i przeciągnął jak człowiek,
29 II,4 |           naszym nieszczęściom..."~Podniósł się z fotelu i ze czcią
30 II,8 |          tu jesteśmy!... ~Wokulski podniósł oczy i zobaczył między dębami
31 II,10|            ażeby Wokulski albo nie podniósł ceny, albo nawet nic sprzedał
32 II,10|           mufkę, którą Klejn zaraz podniósł.~- Więc nie?~- Nie... powiedziała,
33 II,10|         lalką, chłopak ożywił się, podniósł głowę i błysnęły mu oczy. (
34 II,13|     strwoniłaby mi majątek.~Rzecki podniósł się z krzesła.~- Więc teraz -
35 II,13|           jej na posadzkę. Ochocki podniósł go.~- Nie chcę grać z panem
36 II,14|           nas szachrajami...~Baron podniósł się z fotelu.~- Wybacz pan -
37 II,15|      bufetowa podała mu kieliszek. Podniósł go do ust, ale uczuł ściskanie
38 II,15|       przekona się pan...~Wokulski podniósł się z ziemi i zaczął iść
39 II,17| Wokulskiemu przez powstanie.~Potem podniósł się adwokat Wokulskiego
40 II,17|          jest cymbałem...~Wokulski podniósł głowę i pytająco spojrzał
41 II,17|            bardzo mizerny i ledwie podniósł się z fotelu. Wokulskiego
42 II,19|     przychodzi do knajpy...~Rzecki podniósł się z fotelu, a jednocześnie
43 II,19|            jest możliwym...~Rzecki podniósł palec do ust.~- Cicho!...