Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |           brodą filozofa a ruchami księcia i trzeci elegant, który
 2  I,9 |      opuścili salon. Osamotnionego księcia zaraz otoczyli mężczyźni;
 3  I,11|   Pomieszanie jego nie uszło uwagi księcia, który uśmiechnął się przypisując
 4  I,11|        tego aforyzmu chciał porwać księcia za kołnierz i wyrzucić go
 5  I,11|       które z jednego Wojtka robią księcia, a z innego parobka. W rzeczywistości
 6  I,11|   stronnictwa. Pierwsze, złożone z księcia i jego osobistych przyjaciół,
 7  I,11|          tu, do gościnnych salonów księcia, raczył nam przedstawić
 8  I,11|            przyjaciel i prawa ręka księcia; lubił mówić kwieciście,
 9  I,11|          jednak - przerwał adwokat księcia - szanowny pan Wokulski
10  I,11|           dyskretną radością twarz księcia zajaśniała w tej chwili
11  I,11|            się pohamować zapał dla księcia.~- A więc, panowie - ciągnął
12  I,11|           duchu Wokulski.~Pożegnał księcia, obiecał przychodzić odtąd
13  I,12|     zaznajomił się podczas sesji u księcia.~Po zwykłym powitaniu hrabia
14  I,14|            południa był na sesji u księcia, gdzie Wokulski przedstawił
15  I,14|         Choć chwilowo zdobył sobie księcia i całą arystokrację, mnie
16  I,14|          adwokat może być poufałym księcia, dlaczegóż by... kupiec (
17  I,18|      szanowany mecenas, prawa ręka księcia, prawny doradca całej arystokracji,
18  I,19|          Prosiłem adwokata naszego księcia (bo mój adwokat to łajdak),
19  I,19|        odbierz od adwokata naszego księcia, a co do procentu, który
20  I,19|           Hortensji, nawet naszego księcia i zresztą ich wszystkich
21 II,5 |         Rzeckiego, Leona, Szumana, księcia i tylu, tylu innych ludzi,
22 II,7 |           oni wszyscy począwszy od księcia, najzacniejszej w świecie
23 II,9 |       który zarazem jest adwokatem księcia) i zakomunikowałem mu wiadomość
24 II,11|        mówił ciszej:~- Jutro bal u księcia, gdzie, naturalnie, będzie
25 II,11|           Czy nie było tu listu od księcia?... - odparł nie patrząc
26 II,11|        Wokulskiego.~- Jest list od księcia!... - zawołał.~Stach przygryzł
27 II,11|         Stawską!...~W dzień balu u księcia ani Stach, ani Szlangbaum
28 II,11|           córki - że to dziś bal u księcia.~Wokulski sposępniał i zamiast
29 II,11|          być towarzystwo u takiego księcia! Stroje, elegancja...~-
30 II,11|       zaproszeń, nie był na balu u księcia, lecz około północy wymknął
31 II,12|    nienawidzi książę, służyć tylko księcia celom i dogadzać tylko jego
32 II,12|           o pannę Izabelę, zapytał księcia o zdanie o Wokulskim i o
33 II,12|           ale wprost przestraszyły księcia. I naraz Wokulski spotężniał
34 II,13|      Szuman mówił dalej:~- Weź pan księcia, co on robi? Wzdycha nad "
35 II,13|      salonu.~Na przejściu spotkali księcia, który z wielkim zadowoleniem
36 II,13| przedpokoju...~W parę minut dowcip księcia obleciał wszystkie sale...
37 II,14|        Marianna. Tylko po odejściu księcia baronowa kazała natychmiast
38 II,14|     ofiaruję jej pod wpływem próśb księcia i dbałości o honor nazwiska?~-
39 II,16|     jeszcze nie może dostać się do księcia, który z Żydami jest bardzo
40 II,17|        byli wzruszeni i na wniosek księcia podziękowali zarządowi i
41 II,17|        Biedny ten kraj!...~Wyjście księcia, aczkolwiek nieoczekiwane,
42 II,18|           w gazetach!...~Co zaś do księcia Ludwika Napoleona, to mógł
43 II,18|            nabożeństwo na intencją księcia Ludwika Napoleona. Tylko