Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |       Jużci, we Francji.~Ojciec zerwał się, lecz znowu upadł na
 2  I,4 |     Wokulski zadrżał z gniewu i zerwał się z kanapy.~- Ten spokojny
 3  I,5 |          z pozostałą zaś resztą zerwał sam pan Tomasz i ograniczył
 4  I,5 |    jeszcze posiada majątek i że zerwał z towarzystwem w części
 5  I,5 |     dzień. Tymczasem pan Tomasz zerwał z towarzystwem. Marszałek
 6  I,5 |         samym czasie pan Tomasz zerwał z towarzystwem i na znak
 7  I,8 |    Bywaj zdrów, Michale.~Doktór zerwał się od stołu.~- No?..~-
 8  I,10|        stało się z Janem. Nagle zerwał się z krzesła i rozkrzyżowawszy
 9  I,13|  właśnie jak potrzeba. Wokulski zerwał się o piątej i natychmiast
10  I,13|         odparł Wokulski.~Doktór zerwał się z fotelu i tak prędko
11  I,13|     wyrazem na twarzy.~Wokulski zerwał się zmieszany, posadził
12  I,13|         podejrzewać...~Wokulski zerwał się od stołu.~- Nie chcę
13  I,19| wyjątkowa okazja... ~Pan Tomasz zerwał się z fotelu. ~- Zbawco...
14 II,1 |        rogatkom. Od kilku minut zerwał się wiatr wilgotny i dął
15 II,1 |   przykro, że Stach tak od ręki zerwał ze swoją bohaterską przeszłością
16 II,1 |  przestał zajmować się handlem, zerwał ze znajomymi i zagrzebał
17 II,1 |     nieboszczką ostatni raz....~Zerwał się z kanapy, na której
18 II,2 |         zupełnie stracił głowę. Zerwał się krzesła jak student,
19 II,3 |    Głupie te szafy z lustrami."~Zerwał się z łóżka, jego sobowtór
20 II,3 |      się z łóżka, jego sobowtór zerwał się równie szybko. Pobiegł
21 II,4 |     niesprawiedliwy i głupi... ~Zerwał się z krzesła, ale Wokulski
22 II,4 |       przebaczenie..."~Wokulski zerwał się od stołu, otworzył okno
23 II,5 |  wiedziałem, co mówię... ~Baron zerwał się z siedzenia i prędko
24 II,6 |      ścianą wybił północ, baron zerwał się wylękniony i pożegnał
25 II,8 |        mną? - spytała. Wokulski zerwał się z krzesła, inni siedzieli.
26 II,8 |        z baronem, albo żeby się zerwał... Albo niechaj sobie jadą
27 II,10|      oblać go wodą; chory nagle zerwał się i rzekł groźnie:~- No,
28 II,11|    odparł Wokulski.~- Żydom?...~Zerwał się z fotelu i wsadziwszy
29 II,11|    frant.~Jakbym kolnął Stacha. Zerwał się z krzesła i kazał podać
30 II,11|         ba! kiedy nam się sznur zerwał..." - mówią tamci.~"Ratuj
31 II,13|       że Wokulski już stanowczo zerwał z Łęckimi...~- Czyby tak?... -
32 II,15|        otworzył drzwi. Wokulski zerwał się z siedzenia. Potrącił
33 II,16|         jest pewny, że Wokulski zerwał z panną Łęcką. Musiał nawet
34 II,16|        rozpaczy?... Gdyby nawet zerwał z panną Łęcką, to jeszcze,
35 II,17|      Ludwika Stawskiego.~Rzecki zerwał się z fotelu.~- Męża pani
36 II,17|         naszej spółce...~Książę zerwał się z fotelu.~- Aaa!...
37 II,17|      parę razy, a książę wprost zerwał z nim stosunki...~Tymczasem
38 II,17|         tylko śniło...~Wokulski zerwał się z pościeli i zapalił
39 II,17|          tak okropnie puste!... Zerwał z dotychczasowymi zajęciami,
40 II,17|      dotychczasowymi zajęciami, zerwał z ludźmi i już nie miał
41 II,17|        postąpił jak baron i nie zerwał ze swoim ogłupieniem i hańbą...~-
42 II,19|         Prędzej, panie! ~Szuman zerwał się, razem z nim Ochocki.