Tom,  Rozdzial

 1 II,2 |         także ludźmi, panie... ~- Wirski - wtrącił rządca. ~- Panie
 2 II,2 |          wtrącił rządca. ~- Panie Wirski - rzekłem - chłopi... ~-
 3 II,2 |          mnie diabli wezmą, panie Wirski! - zawołałem - jeżeli Stach
 4 II,2 |        podłodze. ~- Gorąco, panie Wirski - dodał - prawda?... Aaa!... ~-
 5 II,2 |         czemu dziwić - odparł pan Wirski. - W domu, z którego od
 6 II,2 |          Cóż to za kobieta, panie Wirski? - spytałem. - To niezwykła
 7 II,2 |             Czego pan chce, panie Wirski? ~- Pan Rzecki jest plenipotentem
 8 II,2 |   regularnie, wszak prawda, panie Wirski?.. ~Rządca ukłonił się. ~-
 9 II,2 |         rozsądnie! - pochwalił ją Wirski kłaniając się. ~- Mniejsza
10 II,2 |      dobijał się kto?... - spytał Wirski z akcentem oburzenia w głosie.~-
11 II,2 |           panie obie są? - spytał Wirski. ~Gruba służąca spojrzała
12 II,2 |    zdziwiony naszym koleżeństwem. Wirski spostrzegł to i dodał z
13 II,2 |           dobrodziejko! - zawołał Wirski śmiejąc się i kłaniając. -
14 II,2 |            Rzecki - podpowiedział Wirski: ~- Kobieta młoda, panie
15 II,2 |         za innymi. Chociaż, panie Wirski, przysięgam; że nigdy od
16 II,2 | odpowiedziałem niezręcznie, a pan Wirski jak hrabia, i mówiła dalej,
17 II,2 |   zachowałem się z godnością; ale Wirski zupełnie stracił głowę.
18 II,2 |          jedno! - przerwał mi pan Wirski. - Dobre usługi przyjmuje
19 II,9 |       udzieli ci twój rządca, pan Wirski, po którego zaraz poszlę
20 II,9 |          twój rządca, ten nędznik Wirski, i ten osiwiały w rozpuście
21 II,10|           na następny dzień wpada Wirski.~- Wiesz, kolego - mówi
22 II,10|         się."~Ku wieczorowi wpada Wirski zadyszany i zmieszany; ciągnie
23 II,10|        sądu...~- Oszalałeś, panie Wirski. Lalka przecież u nas...~-
24 II,10|          już jest skandal - mówił Wirski. - Co najgorsze (wiem to
25 II,10|          głową, a dokoła niej pan Wirski, pani Wirska, właścicielka
26 II,10|         panie - odezwał się nagle Wirski - wynośmy się stąd, bo pan
27 II,10|          mogą z nami pogadać. Ale Wirski tak zamaszyście zaczął podawać
28 II,10|    mieszkaniem, które jej znalazł Wirski.~Rzeczywiście niezłe mieszkanko:
29 II,10|        panią Stawską i Helunią, a Wirski z panią Misiewiczową i kucharką.
30 II,10|           adwokat pani Stawskiej, Wirski wziął za rączkę Helunię,
31 II,10|  zapłaciła! - huknął z końca sali Wirski.~- Ciszej! - zgromił go
32 II,11|   podobało.~Dowiedziawszy się, że Wirski załazi czasem do naszych
33 II,11|   Misiewiczowa!...~- Ale! - mówił Wirski - cóż miała robić, nieboga,
34 II,11|          u naszych dam? - zaczyna Wirski.- Ze cztery... z pięć dni... -
35 II,11|           pozwoleniem! - przerywa Wirski. - Mężczyzna pięćdziesięeioletni
36 II,11|         to dobrze - mówię - panie Wirski, ale cóżeś mi pan miał opowiedzieć?~-
37 II,11|      Bardzo, bardzo! - potwierdza Wirski. - Niech mnie Bóg skarze,
38 II,11|      widzę karę boską - zakończył Wirski odmuchując cygaro. - A narzędziem
39 II,11|       znak...~- Wcale nie - rzekł Wirski. - Baronowa przyszła do
40 II,11|        mówisz! - reflektował mnie Wirski. - To kobieta skruszona,
41 II,16|       Tymczasem wziął się do tego Wirski i paf!... traf!... wyrobił
42 II,16|         tam!...Znowu wmieszał się Wirski, jednego dnia kupił mi podróżny