Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |             ogromne japońskie wazony przypatrywał się jej posępnie. Jak on
 2  I,8 |             o Apollinie?...~Wokulski przypatrywał się jej cały czas.~Zrobiła
 3  I,8 |          zrujnować..."~I machinalnie przypatrywał się niezwykłej fizjognomii
 4  I,9 |            drzwiczki i niewidzialny, przypatrywał się pannie Izabeli.~Trzymała
 5  I,9 |               Z głębokim wzruszeniem przypatrywał się Wokulski pogrążonemu
 6  I,9 | Ujazdowskiego placu. Szedł z wolna i przypatrywał się jadącym. Wielu spomiędzy
 7  I,11|          stronie sadzawki i z daleka przypatrywał się migającej między drzewami
 8  I,11|              to tylko chwilę.~Książę przypatrywał mu się spod rzęs, a widząc,
 9  I,11|              kierunkiem?...~Wokulski przypatrywał mu się z uwagą. Propozycja,
10  I,11|           rękę.~Wokulski w milczeniu przypatrywał się. Młody człowiek nie
11  I,11|             zdjął kapelusz. Wokulski przypatrywał mu się z uwagą i zrobił
12  I,11|             wpadł w zadumę, Wokulski przypatrywał mu się z uczuciem, w którym
13  I,12|         błysnęły, że adwokat umilkł. Przypatrywał mu się, rozmyślał... Nagle
14  I,12|             do stajenki i z kwadrans przypatrywał się klaczy. Niepokoiły go
15  I,13|         osiadał mu twarz i odzienie, przypatrywał się wyścigowemu polu. Plac
16  I,13|             ustawionych wzdłuż toru, przypatrywał się koniom, służbie, zaglądał
17  I,13|           gładząc swój rzadki zarost przypatrywał mu się z uwagą i myślał:~"
18  I,13|        przebiegają płochliwe zające. Przypatrywał się młodzieńcowi i myślał:~"
19  I,13|        Wokulski i spokojnym wzrokiem przypatrywał się Maruszewiczowi. Zniszczony
20  I,17|             zmienił. Wokulski pilnie przypatrywał się jej, nareszcie rzekł: ~-
21  I,18|           Dlaczego Stach tak dziwnie przypatrywał się loży, w której siedziała
22 II,1 |             dopiero około stolików i przypatrywał się. ~- Stachu - mówiłem
23 II,3 |              nie obchodzi. ~Wokulski przypatrywał mu się z uwagą.~- Nie rozumiem
24 II,3 |             stołów. Ale Wokulski nie przypatrywał się; utkwił oczy w jednym
25 II,4 |              tymczasem bystro mu się przypatrywał, i tak siedzieli minutę,
26 II,5 |             Wokulski otworzył okno i przypatrywał się konstelacjom. Przyszły
27 II,5 |               Pies Mały i Bliźnięta. Przypatrywał się gwiazdom wielokrotnym,
28 II,6 |        prezesowej i właśnie Wokulski przypatrywał się rezydencji. Na dość
29 II,8 |       gościńcu za stawem i zdziwiony przypatrywał się niezwykłej grupie, którą
30 II,8 |                   Poszedł nad staw i przypatrywał się białej łódce, dokoła
31 II,9 |            piękna, że nawet Wokulski przypatrywał się jej, jeżeli nie z zachwytem,
32 II,12|             ani do despotyzmu. Tylko przypatrywał się jej i myślał:~"Tyżeś
33 II,13|     odznaczenia.~Wokulski z podziwem przypatrywał się zarumienionej twarzy
34 II,13|             przez okno i z uśmiechem przypatrywał się ludziom, którzy gdzieś
35 II,13|             sobie, asystowali damom. Przypatrywał się ich gwałtownym ruchom,
36 II,14|              trzecim piętrze bacznie przypatrywał się, szczególniej ludziom
37 II,17|       złudzeń... A ja?..."~Im dłużej przypatrywał się rysunkom, im bardziej
38 II,17|          obraz panny Izabeli; śmiało przypatrywał się jej posągowym rysom,
39 II,17|         słychać?~Węgiełek z początku przypatrywał mu się z miną niespokojną;
40 II,17|     Przeszedł nad stawem i obojętnie przypatrywał się czółnom i łabędziom.
41 II,19|             mu list i ze zdziwieniem przypatrywał się ożywionej fizjognomii