Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |           zwymyślał gościa, że mało obaj nie porwali się za czuby.~-
 2  I,2 |       żelazną blachą. Wchodzili tam obaj ze służącym, zapalali parę
 3  I,2 |             sklepu o drugiej; potem obaj z Rzeckim zostawali w sklepie,
 4  I,3 |            półtorej godziny wrócili obaj mocno zarumienieni. Pan
 5  I,8 |            swoje. Przez pewien czas obaj milczeli, wreszcie odezwał
 6  I,10|      rozumiesz mnie, Katz, bośmy to obaj widzieli. A niby na razie
 7  I,10|       szpadę na ziemię (byliśmy już obaj oficerami) i powiedział,
 8  I,10|           głową, ja spuściłem oczy. Obaj myśleliśmy o biednym Katzu
 9  I,10| przeszkodziło, że wieczorem byliśmy obaj u Franca.~Mimochodem wspomnę,
10  I,10|          ciągu trzech ostatnich dni obaj bracia po dwa razy wyklęli
11  I,11|             na święconym u hrabiny. Obaj panowie zatrzymali się przy
12  I,11|         formalnie zakochany w panu, obaj hrabiowie i baron toż samo...
13  I,13|           świadkiem Krzeszowskiego. Obaj przyjaciele Wokulskiego
14  I,14|            można widywać na wozach. Obaj stanowili dziś ostatnie
15  I,14|           kto jutro zginie?... Może obaj. W każdym razie ten, który
16  I,17|        zebrać... ~Klejn i Lisiecki, obaj ubrani, czekali na wyrok
17  I,18|                 odpowiada adwokat i obaj panowie wchodzą w pierwsze
18  I,18|          wyglądający na suchotnika. Obaj mają potulne fizjognomie
19  I,18|        wyrazem podziwu i szacunku. ~Obaj stają tak blisko pana Ignacego,
20 II,2 |           tak uderzająco prosta, że obaj z Wirskim osłupieliśmy.
21 II,2 |          sobie nawzajem i wyszliśmy obaj z rządcą. Młody człowiek
22 II,2 |        kolega... Spojrzeliśmy sobie obaj w oczy. Wyznaję, że byłem
23 II,2 |                 Mówię: kolega, gdyż obaj widzieliśmy równie ciekawe
24 II,2 |           pożegnałem ją i wyszliśmy obaj z rządcą nie dopytując się
25 II,4 |            na krześle; przez chwilę obaj milczeli. ~- Dlaczegóż ukrywasz
26 II,9 |           króla Humberta włoskiego. Obaj wyszli cało. Również w październiku
27 II,9 |      przeciw temu, ale Wokulski!... Obaj przecie znamy jego przeszłość,
28 II,11|      posępny, ja zakłopotany i choć obaj mieliśmy sobie dużo do powiedzenia,
29 II,11|             się między nami, pękła.~Obaj odzyskaliśmy dawną szczerość
30 II,11|         przyjdziemy dziś na herbatę obaj z Wokulskim. Do listu ośmieliłem
31 II,12|         zupełnie głowę stracił.~- I obaj jego równie nudni przyjaciele -
32 II,13|      podniosła na niego oczy.~- Oto obaj, szukając się, tego samego
33 II,13|           przecie, że w tym wypadku obaj mamy równe prawa.~- O panie,
34 II,14|           Weź na twoją miarę, bo wy obaj, biedacy, jesteście jednakowo
35 II,14|           klacz osiemset rubli i że obaj staliśmy się ofiarami intryg
36 II,14|          pana w niepewności. Ale że obaj jesteśmy już pełnoletni,
37 II,17|           tam - przerwał Wokulski - obaj nie przekonamy, się... Ale,
38 II,17|            pochwycił Wokulski. - My obaj, mości książę, znamy takich
39 II,17|     gatunkowych poza pewną granicą.~Obaj umilkli, a wkrótce Ochocki
40 II,17|             ze światem...~Siedzieli obaj do późnego wieczora.~W kilka
41 II,19|            półmilionem?... Może oni obaj z Ochockim zejdą się w Paryżu,