Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |           i nie podsłuchany przez nikogo, wyć z bólu jak pies.~Czasami
 2  I,7 |   spostrzegł, że w sklepie nie ma nikogo z gości.~- No, ale dzisiaj
 3  I,9 |       tyle jeszcze warta, że mogę nikogo nie obszywać.~Wokulski podniósł
 4  I,9 |     Wokulskiego, a on nie widział nikogo, tylko rozgorączkowanym
 5  I,10|      pasażery!...~- Więc nie było nikogo?... - odparłem. - A skądże,
 6  I,10|      sposób, że na bryce nie było nikogo oprócz mnie, sam jeden,
 7  I,10|      prezentów nie przyjmujemy od nikogo.~Włożył poplamiony kapelusz
 8  I,12|       służący.~- Nie wpuszczać tu nikogo, dopóki nie zawołam - rzekł.~-
 9  I,13|       specjalności i narzekań, iż nikogo nie interesuje, w głębi
10  I,13|          krzyknął. - Nie żądam od nikogo łaski, raczej wyświadczam
11  I,14|          zdaniami. Nie był też do nikogo podobny, a jeżeli w ogóle
12  I,15|   moralnym, niezdolne kochać nici nikogo, prócz swoich przelotnych
13  I,17|            Pan baron leży chory i nikogo nie przyjmuje, bo teraz
14  I,17|           nakazali nie przyjmować nikogo. Pan ciągle w gorączce... ~
15  I,17|          akcją, a dopiero wówczas nikogo nie oskarżając przyznam,
16  I,18|          nakazując woźnemu, ażeby nikogo nie wpuszczał. ~- O Boże! -
17  I,18|      różaniec, druga śpi. Zresztą nikogo więcej, tylko spoza filaru
18 II,1 |         tym cicho!... Społeczność nikogo nie krzywdzi... Gdyby raz
19 II,2 |            Przez chwilę nie widać nikogo, nareszcie pokazuje się
20 II,2 |  powstając z krzesła - nie okradł nikogo... Dorobił się majątku pracą
21 II,3 | przyśpiesza kroku, a choć jeszcze nikogo nie wyścignął, już zwraca
22 II,4 |        zdaje mi się... ~- Nie mam nikogo. ~- I majątek masz? Milion... ~-
23 II,4 |                No, mówieniem nikt nikogo chyba nie przekona, tylko
24 II,6 |           wdówka. - Czy nie ma tu nikogo, który by się za mną ujął? ~-
25 II,10|      kochana pani? Ja już nie mam nikogo, a choćbym nawet miała,
26 II,10|     handel, nie uprzedzając o.tym nikogo...~Robi się czerwona i prawi
27 II,10|          moich pań i nie zastałem nikogo. Wszystkie poszły do spowiedzi:
28 II,11|      byłby ofiarą, której nikt od nikogo nie ma prawa wymagać. A
29 II,12|        gdyż pani Stawska nigdy do nikogo nie .czuła żalu; a wreszcie -
30 II,13|           nie wychodziła z domu i nikogo nie przyjmowała. W trzecim
31 II,14|       Rzecki, Krzeszowscy nigdy i nikogo nie oczerniali. Mogli błądzić,
32 II,16|          zaś dowiedziałem się, że nikogo nie każe przyjmować.~Posłałem
33 II,17|  Służącemu nakazał nie przyjmować nikogo; pomimo to kilka razy odwiedził
34 II,17|         uderzył mu na twarz, choć nikogo nie było w pokoju.~Widzenie
35 II,17|           niezdrów i nie chciałeś nikogo widywać. No, ale dzięki
36 II,17|            W całym kraju nie było nikogo, kto by mógł dalej rozwijać
37 II,17|      dalej rozwijać jego pomysły; nikogo, prócz Żydów, którzy występowali
38 II,17|         malowana trawa, niezdolna nikogo nasycić!... Więc co się
39 II,19|        pieniądze, sens w głowie i nikogo nie zarwał, nie ucieka z
40 II,19|        cygar, można by myśleć, że nikogo nie było w pokoju.~- Otwórz
41 II,19|        pana?..~- Ani litery, i do nikogo - odparł stary subiekt.~