Tom, Rozdzial
1 I,1 | tak zwymyślał gościa, że mało obaj nie porwali się za
2 I,4 | odrobinę - do ciebie, żeś tak mało pisał o... mieście... W
3 I,5 | liczbę dostateczną, ani za mało, ani za wiele, a każdy odznaczał
4 I,5 | ruszał się z Warszawy, za mało mając już pieniędzy, ażeby
5 I,6 | tysięcy rubli, moim zdaniem za mało, choć w tych czasach trudno
6 I,8 | rzecz, jak mnie to wszystko mało obchodzi" - rzekł do siebie.
7 I,8 | niej oczu oderwać.~Odtąd mało pamiętał o sklepie i o swoich
8 I,9 | Może nawet będzie za mało?..."~Chodził tam i na powrót
9 I,9 | po angielsku.~Hrabina o mało nie zemdlała czując, że
10 I,9 | prezesowa pomimo bogactw tak mało wydaje na siebie.~- I książę
11 I,9 | Przez litość, czy nie za mało?... Niech tylko pani spojrzy
12 I,11| szeptać między sobą w sposób mało życzliwy dla Wokulskiego.~-
13 I,11| pana z tego powodu... To za mało; powiem więcej... Od roku
14 I,12| zaś chcąc ich wyminąć o mało nie rozbił tragarza niosącego
15 I,13| Kamasz trafił w ścianę i o mało nie zwalił brązowego posążka
16 I,13| przyzwoity. Naturalnie, przecie o mało nie zabił Krzeszowskiego.
17 I,13| pesymizm.~"Cztery dni temu o mało nie zabiłem człowieka, dziś
18 I,16| widelcem. Panna Florentyna o mało nie zemdlała, panna Izabela
19 I,17| Odpowiedziałaby - myślał - że za mało jeszcze się znamy, że powinienem
20 I,17| dzwonek tak gwałtownie, że o mało go nie urwał. Wówczas dopiero
21 I,17| Łazienki o tej godzinie: mało osób, więc każdy może znaleźć
22 I,18| szlachetnej damy, której o mało nic zabiłeś męża, a dziś
23 I,18| usta, lecz przygryzł je. O mało że się nie wygadał w tej
24 I,19| swoją babkę prezesową i jej mało interesujące wnuczki." ~
25 II,1 | się latarnie, a ja... O mało się nie rozpłakałem... ~
26 II,1 | Raz butla pękła, a witriol mało mu nie wypalił oka. Lecz
27 II,1 | dowodziłem pannie Kasi, że zbyt mało znam jej ojca, ażebym miał
28 II,1 | za nią dużo książek, ale mało jedzenia. Wydawszy pieniądze
29 II,3 | wspaniałego salonu. Wokulski o mało nie cofnął się zobaczywszy
30 II,3 | klapie surduta: ~- Wiem, że mało ma pan czasu - odezwał się
31 II,4 | Rzeckiego. Stary subiekt mało pisał o interesach, ale
32 II,4 | Natychmiast kupił książkę i o mało nie ucałował jej jak relikwię. ~
33 II,6 | Masz rację. A baron? ~- Mało go znam. To stary człowiek. ~-
34 II,6 | składali jej raporta. Tu o mało nie zdarzył się wypadek.
35 II,6 | więcej, ale wydaję bardzo mało. ~- Ileż? ~- Z dziesięć
36 II,8 | każde jej słowo, których tak mało słyszałem... I oto dziś
37 II,9 | kamienicę, zaczął mięknąć.~- Mało dbam o tę kamienicę - rzekł
38 II,9 | wtrąca Węgrowicz. - Alboż to mało Żydów w Warszawie? - Złożą
39 II,10| pani Helena zna go bardzo mało, zaczęła mówić:~- Wyrządzi
40 II,10| znane przedtem obyczaje: mało robić, głośno narzekać,
41 II,11| odpowiedział Szuman - bo za mało w niej Zydów, a za wielu
|