Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |          Właścicielem sklepu był Jan Mincel, starzec z rumianą
 2  I,3 |        synowcy starego - Franc i Jan Minclowie.~Czujności pryncypała
 3  I,3 |        ważył towar. Młodszy zaś, Jan Mincel, który zawiadywał
 4  I,3 |      Dopiero po nim ukazywał się Jan Mincel i ucałowawszy stryja
 5  I,3 |       mnóstwo interesantów, że i Jan Mincel, i ja musieliśmy
 6  I,3 |        przychodził Franc Mincel, Jan Mincel, August Katz, a na
 7  I,3 |    ciotką. Nagle dostrzegłem, że Jan Mincel zasłoniwszy usta
 8  I,3 |    Wytężam słuch i - oto co mówi Jan:~- Baje stary, baje! Napoleon
 9  I,3 |          a nasz pryncypał, stary Jan Mincel, zakończył życie
10  I,3 |         towarami kolonialnymi, a Jan z galanterią i mydłem przeniósł
11  I,3 |     obecnie. W kilka lat później Jan ożenił się z piękną Małgorzatą
12  I,10|        podawać ręki. Całuję cię, Jan Mincel. Warszawa, d. 16
13  I,10|        siedział na starym fotelu Jan Mincel i ciągnął za sznurek
14  I,10|         łajdaku - wstrząsnął się Jan Mincel. - Wczoraj przysiągłem
15  I,10|          kapelusz... Nie - mówił Jan Mincel - z tym człowiekiem
16  I,10|      pytać, gdzie był? - wtrącił Jan.~- Herr Jesäs!... Aber du
17  I,10|  Naturalnie, że nie pił - odparł Jan w moim imieniu.~- Du lieber
18  I,10|        Minclów!... rzekł do mnie Jan.~- Oj! oj! co mi to za ród!... -
19  I,10|        gadam z panem! - wrzasnął Jan.~- Ja też nie do pana mówię,
20  I,10|         moim domu!... - krzyknął Jan.~- Nie przyszedłem do pańskiego
21  I,10|       podłego Szwaba! - krzyknął Jan.~To jednak nie przeszkodziło,
22  I,10|       tkwiły w ich charakterach.~Jan Mincel był romantyk i entuzjasta,
23  I,10|      Franc spokojny i zgryźliwy; Jan był gorącym bonapartystą,
24  I,10|         pochodzenia, podczas gdy Jan uroczyście twierdził, że
25  I,10|    jednego kieliszka wina, ażeby Jan Mincel zaczął bić pięściami
26  I,10| wybuchnął skandal między braćmi: Jan bowiem zaopatrzył się na
27  I,10|          policji. Usłyszawszy to Jan przysiągł, że zabije denuncjanta,
28  I,10|        majątek zapisał Janowi, a Jan przez kilka tygodni chorował
29  I,10|          u Grossmutter na górze: Jan i Franc Minclowie, a czasem
30  I,10|        Małgosia całowała Jana, a Jan Małgosię, staruszka zaś
31  I,10|            wtrącił niecierpliwie Jan.~Lecz staruszka ciągle kręcąc
32  I,10|         o obiedzie - oburzył się Jan.~Nawet kiedy opowiedziałem
33 II,1 |        Machalski. ~- A gdzie pan Jan? - pytam chłopca. ~- W piwnicy. ~
34 II,1 |         piwnicy. Patrzę, mój pan Jan przy łojówce ściąga lewarem
35 II,1 |     sobie idzie na górę - odparł Jan Mincel - ale już co swatać,
36 II,8 |         na Wielkanoc i na święty Jan, usuwał się kamień, co leżał
37 II,10| przeczyta głośno, co tam jest.~- Jan Mincel i Stanisław Wokulski... -
38 II,14|            Odejdę stąd na święty Jan, żebym miał dać komu dwadzieścia
39 II,17|   odebrać swój kapitał na święty Jan? - spytał Szlangbaum.~-
40 II,19|         za sumę płatną na święty Jan, którą Ochocki miał na hipotece