Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |           córka bywała u sędziwej hrabiny Karolowej i paru jej przyjaciółek,
 2  I,5 |    drzemie stara księżna; tu dwie hrabiny informują się u prałata:
 3  I,5 |           opuścili, z wyjątkiem - hrabiny Karolowej, która kiedy wezbrał
 4  I,6 |      platerowanej tacy.~- Od pani hrabiny - rzekł.~- Do ciebie, Belu -
 5  I,9 |          nabożeństwa. Za krzesłem hrabiny stał służący w czarnej liberii.~
 6  I,9 |      cieniach kościoła, rzekła do hrabiny:~- Cioteczka kokietuje tego
 7  I,9 |      Chrystusa, naprzeciw stolika hrabiny, stał w kącie pusty konfesjonał.
 8  I,9 |          się gorąco... Do stolika hrabiny zbliżył się elegancki młodzieniec
 9  I,9 |          Wokulskiego.~Na wezwanie hrabiny elegant siadł na tym samym
10  I,9 |         zajechał przed mieszkanie hrabiny. Zastał już długi szereg
11  I,9 |     zabiegł mu drogę Józef, lokaj hrabiny, który dobrze znał Wokulskiego ;
12  I,9 |           miał honor na ręce pani hrabiny przysłać płótno...~Ukłonił
13  I,9 |           był dziś na święconym u hrabiny. Żaden z tamtych, on tylko
14  I,9 |           przy sklepie do buduaru hrabiny, co za skok!... Czy aby
15  I,11|           spotyka wracający powóz hrabiny, to znowu, że jego rwące
16  I,11|           kwesty i na święconym u hrabiny. Obaj panowie zatrzymali
17  I,12|         Znam pogląd jego siostry; hrabiny, na tę sprawę... W chwili
18  I,13|     wjeżdżający do szranków powóz hrabiny. Siedziały hrabina z prezesową,
19  I,13|        razu wpadł na powóz. Lokaj hrabiny ukłonił mu się z kozła,
20  I,13|     promieniejący. Na koźle lokaj hrabiny półgłosem zakładał się z
21  I,13|    dojechać swemu powozowi bliżej hrabiny i wrócił do pań. Uderzyło
22  I,13|    Wokulski zbliżył się do powozu hrabiny. Pan Łęcki i damy starsze
23  I,13|      hrabinie i prezesowej.~Twarz hrabiny powlokła się chmurą; pan
24  I,14| Wokulskiego u swojej przyjaciółki hrabiny i jej siostrzenicy, panny
25  I,14|           sobie względy jej ojca, hrabiny ciotki i całej arystokracji.
26  I,14|          Nawet szeptano w salonie hrabiny, że Wokulski nie dla pieniędzy,
27  I,16|          panna Izabela wróciła od hrabiny o piątej. Była trochę rozgniewana
28  I,16|        tym, bywał co dzień w domu hrabiny, grał i deklamował wszystko,
29  I,16|      Nawet byłoby lepiej tu niż u hrabiny. Bez świadków mógłby jej
30  I,16|          jaśnie panie. ~- Ach, od hrabiny... - rzekł pan Tomasz spojrzawszy
31  I,17|           brzegiem w towarzystwie hrabiny i ojca i rzucała pierniki
32  I,17|          krew do głowy; na ustach hrabiny mignął niedostrzegalny uśmiech.
33  I,18|       panny Izabeli, Wokulskiego, hrabiny i tysiąca innych widzów
34  I,19|        listy. Jeden był od ciotki hrabiny. Zawiadamiała w nim, że
35 II,5 |           pamięta jej pan? Była u hrabiny w tym roku na święconem,
36 II,7 |      galopował po łące, z majątku hrabiny do Zasławka dojeżdżała panna
37 II,7 |           chwili Starski w oczach hrabiny stracił wszelką wartość.
38 II,12|         było wtedy w domu: była u hrabiny ciotki, u znajomych albo
39 II,13|            Odbył się nawet w domu hrabiny teatr amatorski, na którym
40 II,19|           i przyjechał na wieś do hrabiny... do ciotki panny Izabeli,