Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |         dostał urlop przed siódmą wieczór, a w parę dni później w
 2  I,2 |          byli na miejscu.~O ósmej wieczór zamykano sklep; subiekci
 3  I,5 |    spełnia co dzień od dziewiątej wieczór do północy.~I kiedy w ten
 4  I,10|          Gdy zaś około dziesiątej wieczór, ubrany w półkożuszek i
 5  I,10|       wrócił do sklepu, prawie co wieczór zbieraliśmy się u Grossmutter
 6  I,10|           pensję.~Nie przez jeden wieczór zastanawiałem się nad znaczeniem
 7  I,10|           Ze zdumienia przez cały wieczór nie mogłem ust otworzyć;
 8  I,10|    sprowadzono muzykę i o szóstej wieczór zebrało się przeszło sto
 9  I,11|          wody... Ach, jaki piękny wieczór!... - dodał po chwili. -
10  I,14| powiernikiem domu Łęckich?~Obiad, wieczór i kilka dni następnych zeszły
11  I,18|         dostojnymi zaprosinami na wieczór, ale wprost odmówił, co
12 II,1 |       postanowiłem od tej pory co wieczór spoglądać w niebo. (A może
13 II,1 |           co, bestia, woli iść na wieczór tańcujący aniżeli siedzieć
14 II,1 |           zapraszała do siebie na wieczór mnie i Wokulskiego. Stach
15 II,1 |           Jasiowa już nie tylko w wieczór zapraszała Wokulskiego na
16 II,1 |          Wokulskiego do siebie na wieczór. ~Poszliśmy tam dobrze po
17 II,1 |          W trzecim roku począł co wieczór zachodzić do mego pokoju
18 II,2 |          zagląda do nas choćby co wieczór!... - zawołała sędziwa dama,
19 II,4 |         mego salonu. Przyjmuję co wieczór. ~Pożegnali się oboje bardzo
20 II,6 |       pana: pan jesteś pedant. Co wieczór, nie wiem o której, ale
21 II,7 |       pocałował ją w rękę. ~- Już wieczór - rzekła zmieszana - wracajmy
22 II,7 |           wkrótce podano kolację. Wieczór zeszedł wesoło. Około jedynastej
23 II,8 |        ranek - już południe - już wieczór i - noc pełna przebudzeń
24 II,8 |     salonach..."~Około dziesiątej wieczór wszedł do jego pokoju baron
25 II,10|            Kiedy około dziesiątej wieczór żegnałem moje damy, pani
26 II,10|            Krótko mówiąc, ostatni wieczór przed sprawą, kiedy właśnie
27 II,10|         była energia, ostatni ten wieczór upłynął nam pomiędzy dżumą
28 II,11|    przepędzał u mnie prawie każdy wieczór. Jakże daleko te czasy!
29 II,11|       poszli do pani Stawskiej na wieczór?...~Usiadł na kozetce i
30 II,11|           zamyślił się.~- Brzydki wieczór - rzekł - śnieżyca.~- Innym
31 II,11|       wielkim zajęciem przez cały wieczór.. Nie miał nawet czasu spostrzec,
32 II,11|         nową szarfę.~Co to był za wieczór!... Jak pani Stawka dziękowała
33 II,11|           trupa udaje. Jak zapadł wieczór, a ten pokraka wylazł na
34 II,12|      trzej kochali się we mnie co wieczór, każdy oświadczał mi się
35 II,12|    Stawskiej, u niej spędzał cały wieczór i dziwna rzecz, w jej towarzystwie
36 II,13|           cóż?... Trwało to jeden wieczór i skończyło się tak wzgardliwym
37 II,15|         do Krakowa, a około ósmej wieczór, wyekspediowawszy swoje
38 II,19|         do chorego na partyjkę co wieczór... Szprot, dobądź, synu,
39 II,19|   zobaczymy, jakie skutki wywołał wieczór spędzony w wesołym towarzystwie...~